Satur9Vanaf nu schrijf ik op zondag voor onbepaalde tijd een blogbericht over iets wat me bezighoudt.
Vrijdag was het internationale vrouwendag. Ik heb niet “meegedaan” en heb er niks over gepost op mijn sociale media.
Niet dat ik de internationale vrouwendag niet belangrijk vind, integendeel. Die is nodig, er is nog zoveel werk. Maar het stoort me mateloos hoe die dag gerecupereerd wordt door de commerce. De middenstand regeert het land, niewaar. Korting voor Internationale Vrouwendag! Stof, muesli, tijdschriften… je kan het zo gek niet bedenken of je krijgt korting op de Internationale Vrouwendag. Zelfs Mediamarkt doet een efforke en viert vrouwen in de technologie en daarbuiten. Applaus! Euh, not. Het gaat om verkopen, verkopen, verkopen.
Bahamontes, geliefd wielertijdschrift in Vlaanderen, deed me van mijn stoel vallen. Met op Facebook een tekstje over hun vorige vrouwen-nummer, dat nog steeds te koop is trouwens. En of ze binnenkort/volgend jaar misschien nog eens een vrouwen-nummer zouden maken?
Weet je van wanneer dat vorige vrouwen-nummer dateert? Van 2015. Jawel, u leest dat goed. Tweeduizendvijftien! Dat is begot 9 jaar geleden. Dus als ze volgend jaar nog eens een nummer over vrouwen zouden maken, dan zou daar 10 jaar tussen zitten. Tien jaar! En dan denk ik: reactionaire ouwe lullen. Ik ben blij dat ik mijn abonnement jaren geleden al opzegde. Omdat het me stoorde hoe de oude wielercultuur verheerlijkt wordt. Bier en koers. Koers en bier. Veel bier liefst. En het verheerlijken van VDB, Pantani en co. Maar ook dus: vooral op venten gericht. Ouwe, reactionaire, bierdrinkende, caféhangende lullen.
Toen ik vannacht wakker lag (ja, dat gebeurt wel eens) lag ik te denken (ja, dat gebeurt ook wel eens). Over de vrouwendag. En over naaien. En over hoe naaien eigenlijk ook techniek is, zoals bijvoorbeeld plaatbewerking dat is. Stukken snijden uit een aluminium plaat, en naaien, je kan het perfect vergelijken. En toen kreeg ik nog een Instagram-post doorgestuurd over hoe de Internationale Vrouwendag eigenlijk, lang geleden, ontstond door actie van de naaisters van het New Yorkse kledingdistrict. En dat sluit dus aan bij mijn stelling dat naaien ook techniek is.
En dat dat compleet anders gepercipieerd wordt. Omdat het vooral vrouwen zijn die in de kledingsector werkten. Het is meer een “zachte” sector, terwijl bijvoorbeeld de staalindustrie absoluut niet zo bekeken wordt. Daar zijn ook arbeiders, maar die staan toch net nog een trapje hoger in de hiërarchie dan de vrouwen die in de textielindustrie werken.
In ieder geval. Vrouwendag overbodig wegens al veel veranderd? Ik dacht het niet. Er is nog véél werk aan de winkel. Ik wens alle vrouwen een fijn vrouwenjaar toe.
Die IG-post vond ik ook heel inspirerend.
Goed dat er zo een dag bestaat als wereld vrouwen dag.
Zijn nog veel vrouwen die nu durven opkomen voor hun zelf.
Klopt ook helemaal, vind ik. Er zijn nog teveel vrouwen die niet uit die ondergeschikte rol durven komen.
Vind ik ook, en vind het nog steeds jammer.
Maar er zijn ook vrouwen genoeg die niet uit die ondergeschikte rol willen komen.
Ook waar.
En zie wat er in Ierland gebeurt met dat referendum.
Wat in Ierland gebeurde, begrijp ik echt niet!?
Het deel met het huwelijk, daar kan ik nog enigszins begrip voor opbrengen omdat het te vaag verwoord was en het wel grote impact heeft op erfenisrecht en zo. Tot daaraan toe.
Maar de vrouw aan de haard? Ik snap het ook niet. Maar overal is men momenteel meer stappen achteruit aan het zetten dan vooruit, vind ik. Kijk naar Amerika.
Ik mag het niet gedroomd hebben dat extreem-rechts hier aan de macht komt. “Laat ze het maar eens bewijzen”, euh, sorry, liever niet.
Er is zeker nog heel veel werk aan de winkel, maar of zo’n dag per jaar zal helpen is de vraag.
Vandaar mijn wens op het einde voor een fijn vrouwenjaar 🙂
Knap geschreven! Onderschrijf het helemaal.
Dankjewel!
Amen!!
Een mooi en goed vrouwen jaar gewenst.
🙂
Jubel jubel! Ik ben heel erg blij met deze blogpost!
Dat maakt me ook blij 🙂 (ik zit vol meningen hoor, heb alleen niet altijd even veel zin om ze te ventileren)
Er is nog zoveel werk aan de winkel, ik heb net het gevoel dat we stappen achteruit zetten. Dat hele idee van die ’trad’ wives bijvoorbeeld, vind ik alarmerend.
Waarom eigenlijk? Als die vrouwen daar zelf voor kiezen? Dat ze de vrijheid hebben om daardoor te kiezen!
Het gaat niet enkel om thuisblijven en voor de kinderen zorgen, maar ook over de man als baas en hoofd van het gezin die de regels maakt.
Waarom zou de man persé de regels maken? Omdat hij kostwinner is? Dat zie ik toch anders.
Goed dat jij het anders ziet, maar daar gaat die hele trend over, toch zeker in de VS. Ik kom uit zo’n traditioneel gezin waar mijn moeder thuisbleef en voor de kinderen zorgde en mijn vader de regels maakt omdat hij de kostwinner is. Mijn mama mocht zelfs geen rijbewijs halen. Het heeft mij geleerd om in het leven voor mezelf te zorgen. Ik heb een schat van een man, maar ik zou nooit financieel van hem afhankelijk willen zijn.
Dat was bij ons thuis anders. Mijn vader was waarschijnlijk heel erg voor op zijn tijd want mijn moeder beheerde o.a. de portemonnee, ook al was ze huisvrouw.
Ik ben er zeker van dat nog veel vrouwen ervoor zouden kiezen om niet buitenshuis te moeten werken. En het zou ook veel kinderen ten goede komen. Alleen is dat tegenwoordig financieel niet meer haalbaar.
Mooi dat het bij jou thuis anders was. Wat iemand wil doen in zijn leven (al dan niet kinderen krijgen, uit werken gaan of thuisblijven,…) zou geen verschil mogen maken wat betreft hun gelijkwaardigheid of zeggenschap. En net dat zie je wel bij die trad wives. Dat gaat veel verder dan enkel thuisblijven voor de kinderen. Het heeft een akelig paternalistisch toontje.
Gaat dat zo blijven, dat we zelf kunnen kiezen? De mogelijkheid dat daar een eind aan komt, is niet irreëel, en ik denk dat dat een deel van het beangstigende eraan is.
Hoe bedoel je dat?
Ik denk dat er momenteel op veel plaatsen stappen terug gezet worden, kijk bijvoorbeeld naar Amerika. Geen idee wat er gaat gebeuren als een Trump zoekend naar wraak terug aan de macht komt. Kijk naar Ierland. Het recht op abortus, het recht op euthanasie, kunnen allemaal op de helling komen als meer behoudende partijen aan de macht komen (ik druk het voorzichtig uit, ik bedoel eigenlijk als extreem-rechts aan de macht komt). De vrouwenrechten kunnen dan ook wel makkelijk teruggeschroefd worden. Misschien lijkt dat een doemscenario, maar ik weet het niet. Het zijn dingen waarover ik nadenk.
Ja, precies, ik denk dat we echt waakzaam moeten zijn. Wat verworven is, kan ons zo weer afgenomen worden!
Ben het helemaal met je eens.
Het zal zo’n vaart niet lopen want extreem rechts krijgt hier gewoon geen kans.
Ik mag het echt hopen. Want ik ben daar wel bang voor. We gaan niet weten wat ons overkomt, denk ik.
Van mij mogen ze ’t een keer proberen. Wat we nu als regering hebben trekt ook op niks.
Ik sta daar zeer huiverachtig tegenover. Ze kunnen héél veel kapot maken in vier jaar, ook dingen waar we nu niet bij stilstaan omdat we ze zo vanzelfsprekend vinden.
Maar wat bakken ze er nu van? Ook helemaal niks. Ik ben ondertussen zo gedegouteerd van al die politiekers en hun politieke spelletjes dat het mij al eender is wie er aan de macht komt. Goed zal het toch nooit zijn.
Ze bakken er niks van, ben ik helemaal met je eens, en mijn vertrouwen in de politiek heeft nog nooit zo diep gezeten. Ik twijfel over op wie ik ga stemmen en da’s de eerste keer.
Maar toch, extreem-rechts zie ik liever niet aan de macht. Gelijk hoe.
Ik ook niet Anne. Bij mij zou het vooral een stem van protest zijn tegen alle andere partijen. Ik heb hoegenaamd nog geen idee voor wie ik wil stemmen want het zijn allemaal leugenaars en graaiers. Misschien stem ik wel op die nieuwe lijst Blanco als die er komt.
Ja, daar had mijn pluszoon het ook over.
Van extreem-rechts ben ik bang, stem ik gelijk hoe nooit voor. Voor extreem-links ook niet, sowieso niet op federaal en Vlaams niveau. Ben een sos in hart en nieren, maar mijn zin op sp.a te stemmen zit onder nul. Ward De Bever en companen kunnen ook niet op mijn sympathie rekenen. Tja…
Als ik eerlijk ben … het kan mij allemaal heel weinig schelen. Ze doen toch hun goesting en het zal nooit voor iedereen goed zijn.
Ik ben nooit echt anti-politiek geweest, maar nu komt het er toch heel dicht in de buurt. Dus ja, ik begrijp je wel. Het is allemaal ontspoord.
Die tradwives, daar had ik nog niet van gehoord. Ben het even gaan opzoeken. Fack zeg, creepy.
Er zin zeker landen waar nog veel moet gebeuren maar war mij betreft hoeft daar in Nederland geen speciale dag voor te zijn. Dat soort dingen ontaard hier altijd in “kijk mij het eens goed voor hebben met vrouwen “(of andere onderwerpen) . Het zal me worst zijn of naaien als techniek gezien wordt of niet, en ja ik weet heus dat er techniet aan te pas komt. Ik had geen man nodig om mijn naaimachine te smeren en wist meestal zelf wel waarom bepaalde dingen soms haperden. Vrouwenemancipatie is niet “in alles precies eender gewaardeerd worden als mannen” maar “je goed voelen in je manier van leven ,ook als die wat afwijkt van gemiddeld” en dát kan hier in Nederland gelukkig. Ik heb me nooit minder dan een man gevoeld.
Super Riet. Helemaal met je eens.
Ja, dat is het hier ook zo’n beetje geworden hè. We kopen een presentje en alles is goed. En mannen die dan gaan zeuren over een mannendag. Enzovoort.
Maar ik ben het niet met je eens dat zo’n dag niet nodig is. Of dat het gaat over “in alles precies eerder gewaardeerd worden” of over “gelijk zijn”. Het gaat me wel over de mogelijkheid tot keuzes maken, bijvoorbeeld. En die mogelijkheid tot keuzes maken is er bij ons, en we vinden die vanzelfsprekend. Maar de klok kan héél snel teruggedraaid worden, en dat moeten we voorkomen.
Dat naaien is techniek als voorbeeld gaat me niet over of jij of ik onze naaimachine kunnen onderhouden of herstellen, het gaat over een veel breder begrip, over waardering van betaald werk. Maar dat voorbeeld kan natuurlijk ook veel breder genomen worden, want de waardering voor technisch werk of handenarbeid is sowieso te laag, of het nu om vrouwen of mannen gaat.
Weet je, Vlaanderen was misschien wel anders vroeger, en ik voelde me soms wel minder dan een man. Toen ik trouwde, was het hier nog de gewoonte dat je de naam van je man gebruikte. Ik had er een viscerale afkeer van, en ik heb het nooit gedaan. Dan nam ik (bijvoorbeeld) nog liever de telefoon op zonder een naam te zeggen. Dat kan futiel klinken, maar dat is het niet. Was het niet. Het is iets wat nu wel verdwenen is, denk ik.
Het zal ook niet voor iedereen hetzelfde zijn, ik ben altijd reuze weerbaar geweest, heb ook altijd in een mannenwereld gewerkt en voelde me daar prima bij en zeker niet ondergewaardeerd, dat helpt natuurlijk wel. Er is niets mis met “vrouwendingen” in het werk wanneer je er zelf voor kunt kiezen. Ik vond het heerlijk de eerste paar jaar alleen maar thuis te zijn bij de kinderen,dát wordt misschien wel ondergewaardeerd, dat vrouwen er voor kiezen om “moeder te zijn”. Ik draag nog stééds de naam van Henk, zou niet anders willen ondanks dat je als weduwe door de overheid weer met je “eigen”naam aangesproken wordt. Gelukkig is daar tegenwoordig allemaal keuze in. In vergelijking met landen waar vrouwen ongevraagd besneden worden en zich verplicht onder een boerka moeten verstoppen maken wij ons hier druk om futiliteiten. Maar dat is natuurlijk maar mijn zienswijze, en ik ben een vrouw die zich nooit iets heeft laten zeggen en het dus ook nooit nodig vond dat andere zich druk maakte over zaken die volgens mij niet deugen. Neemt niet weg dat we inderdaad op moeten letten dat we dát we zelf de keuze houden maar of daar nou een vrouwendag nut voor heeft?.
Die vrouwendag heeft inderdaad geen nut. Ooit wel een symbolische waarde, maar zoals zoveel dingen compleet plat gecommercialiseerd. En dat hebben we al helemaal niet nodig.
Wat mij betreft is die mogelijkheid tot keuze het belangrijkste, en ook dat we alert zijn dat we geen grote stappen terug zetten.
Ik moet zeggen dat ik er wel een probleem mee had, met de naam van mijn man aan te nemen, en dat heb ik dus nooit gedaan.
En ja, huishoudelijk werk en de kinderen opvoeden is zwáár ondergewaardeerd.
Ja zo is het wel , uiteindelijk worden ook mannen ondergewaardeerd in beroepen die weinig ( schoolse) opleiding vragen maar meer praktijk gericht zijn. Het heeft geen aanzien. Maar precies, net als bij die naam, is het belangrijk dat er iets te kiezen valt en dat hebben we hiér gelukkig meestal wel. Ideaal is het natuurlijk nergens daar kunnen we het rustig over eens zijn.
Yep. Mijn zoon is elektricien, ik weet hoe het is. En de beroepsscholen (hier) hebben bijna allemaal een slechte naam. Terwijl er ook hard gewerkt wordt, ook door leerkrachten en directies. Zo had Milan een ongelooflijk fijne middelbare school, ik ben nog steeds dankbaar om hoe ze hem daar “gevormd” hebben, niet alleen qua opleiding, maar ook qua persoonlijkheid. Een school met een heel duidelijk anti-pest-beleid, wat over het algemeen heel ver te zoeken is. Echt, zo dankbaar.
En verder: ja, we kunnen het daarover rustig eens zijn 🙂
Belachelijk dat van dat soort nuttige beroepen zo ondergewaardeerd wordt. We kúnnen helemaal niet zonder.
Klopt helemaal.
De ongelijkheid wordt jaar na jaar benadrukt. Idealiter zou Internationale Vrouwendag niet meer hoeven. Nooit meer hoeven. Vrouwen gelijk aan mannen gelijk aan vrouwen, weet u wel. Als die utopie ooit bewaarheid zou worden, vieren we wat mij betreft Internationale Gelijkemensendag.
Het zal niet voor vandaag noch voor morgen zijn, vrees ik.
Nee, dat denk ik ook niet.
De noodzaak van Internationale Vrouwendag (zonder de commercie alsjeblieft, nu die er zich mee gaan bemoeien, ergerlijk gewoon) helaas nog steeds actueel.
Sommige zaken gaan echt achteruit i.p.v. vooruit.
Onderwijs voor meisjes in bepaalde bevolkingsgroepen b.v. de plaats binnen het gezin van de vrouw etc.
Huiveringwekkend dat dergelijke scheve toestanden steeds meer aan de orde zijn, internationaal maar zeker ook nationaal.
Ik ben het helemaal met je eens.
er is weer steeds meer werk aan de winkel.
Helemaal mee eens.