Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dit jaar gaan we terug naar een nabij verleden. Het jaar 2020, het jaar dat we in onwetendheid begonnen, het jaar dat we een beetje lachten met dat virus in China, het jaar dat we dachten dat we er na een vijftal weken wel weer vanaf zouden zijn, …
Zeswoordverhaal. Een tweewekelijkse zeswoordverhaal-met-beeld-schrijfuitdaging van Doldriest, die overgenomen werd door Melodyk. Deze week: overname. Hm, moeilijke, vond ik. Google en Google Images brachten weinig soelaas. Een zoektocht door mijn foto’s ook niet. Laten sudderen dan maar. En toen zag ik bij Liesbeth de term “vijandige overname”, en opeens daagde het. Ja. Die keer dat Juffrouwtje …
Over deze blogpost heb ik wekenlang getwijfeld. Ik wil erover schrijven, ik moet erover schrijven, het zit in mijn systeem en het moet eruit. Ik heb gebabbeld met degenen die het dichtst bij mij staan, zodat zij weten wat er aan de hand is en dit niet als een koude douche op hun hoofd belandt. …
Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. Soms eens een foto met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon. Op zondag wegens op zaterdag belangrijker dingen. En moet je eens iets weten? Ik heb 1 …
Deze week was een beetje de “week van de waarheid” met een reeks controles en een afspraak bij de radiotherapeut die al van eind vorig jaar vastlagen. Ik had die afspraken lang vrij goed uit mijn hoofd kunnen zetten, maar in de aanloop naar begon ik toch wel steeds harder en harder te stressen. Een …
Stil hier hè, ik weet het. Dat ik niet blog, wijst er meestal op dat ik niet zo goed in mijn vel zit, en dat is ook nu zo. Ik heb de moed niet om te bloggen, om foto’s bij elkaar te zoeken, om foto’s te maken. Niet erg, het is hier mijn eigen klein …
Een jaar geleden is het nu. Dat ik ’s avonds wakker lag, en me ineens realiseerde dat de plaats in mijn borst die pijn deed, dat dat waarschijnlijk een gezwel was. De paniek schoot door me heen. Ik sliep nog vrij goed, stond vroeg op, vertelde aan Meneertje Mertens wat ik dacht en vermoedde, en …
Ik voelde me na de bestraling zo mottig, dat ik dacht, god ja, ik doe er nog een week dagboek bij. En hopelijk voel ik me na die week beter. Gedeelde smart is, euh? Hoe ging die nu weer? Dag 1. Dinsdag, Janna-dag. Goed hè. De bestraling is voorbij, maar de Janna-dagen nog niet. Ik ben …
Het (vorige dus) weekend bracht zoals gezegd een gezellig feest op een mooie indian summer dag, en daarbuiten heel veel rust, patronen knippen en plakken en overtekenen, en een pyjamaatje voor Lili. En ook wat moedeloosheid, ik weet dat 5 dagen niet veel is, maar ik heb er zo zo zo geen goesting in dat …
Je krijgt het verslag van week 4 van de bestraling wat vroeger. Ik krijg namelijk een lang weekend cadeau, vandaag moet ik niet gaan naar de bestraling, ik word pas morgen om 14u40 verwacht! Feestje! Maar toch niet helemaal, zie het einde van dit verslag. Maar vandaag ga ik me toch lekker smijten in het …
Het gaat vlot vooruit, maar het begint ook door te wegen. Nadat ik kan recupereren in het weekend, valt het begin van de week nog mee, maar tegen het eind van de week heb ik het wel gehad. Ik ben dus wel zo’n sukkelaar die last heeft van de nevenwerkingen van de bestraling, maar er …
Waarom noemt men het “een knobbeltje”? Ik erger me aan “een knobbeltje”. Het is vaak, heel vaak, geen knobbeltje. Bij een knobbeltje denk ik eerder aan een erwt. Bij mij was het eerder in de afmetingen “een pruim”. Laat ik er “een mirabel” van maken want “een pruim”, dat klinkt zo… meh. Soit. Het was …
De weken zoeven gezwind voorbij. Ik vind 12u een beetje een vervelend uur voor mijn dagelijkse afspraak, het breekt de dag zo in twee, en ik krijg weinig gedaan. Kan ook aan andere dingen liggen, dat laatste. Maar ik ga er verder niet over zagen. Het is wat het is. Dag 6. Vandaag rijdt Janna …
Ik zal hier een dagboek bijhouden van het huidige deel van mijn behandeling: de bestraling. 4 weken aan een stuk elke werkdag over en weer naar het ziekenhuis. Lijkt me leuk. Het dagboek bedoel ik, niet de bestraling. Ook een beetje een ode aan de mensen die zich voor mij inzetten en voor vervoer zorgen. …
Ik heb veel te vertellen, dus laat ik vandaag en de komende dagen wat blogberichten los op jullie. Zelf beschouw ik wat ik hier schrijf ook een beetje als mijn dagboek, dus schrijf ik ook nog even over de afgelopen 2 afspraken op de dienst radiotherapie, om de bestraling voor te bereiden. Vorige week donderdag: …
Gisteren had ik een afspraak op de dienst radiotherapie van het ziekenhuis voor de bespreking van de komende bestraling. Ik kreeg er een zeer gedegen uitleg, met de beelden van de scans van de afgelopen maanden erbij, eigenlijk was dit de eerste keer dat ik de tumoren in beeld zag. Toch wel een beetje confronterend …
Afspraak bij de gynaecologe is achter de rug, en er was alleen maar goed nieuws. Er werden geen kankercellen gevonden in de klieren, de 95% zekerheid van na de operatie werd 100% zekerheid en chemotherapie is definitief van de baan. Oef en hoera! De operatie heb ik ook goed verteerd. Morgen maak ik een afspraak …
Na onze vakantie ging mijn behandeling in een stroomversnelling komen. Er waren een paar onderzoeken, en nog even windstilte wegens vakantie van de gynaecologe zelf. Op 14 augustus had ik een afspraak bij haar om de praktische zaken aan te pakken voor de operatie die op 16 augustus zou plaatsvinden. Daarna werd nog een echo …
We hebben nog tienduust Vive le Vélos te kijken, en ik heb ook nog evenzeer tienduust Orica Backstages passes om naar te kijken. Zo blijven we toch nog wat in de sfeer. Van Vive le Vélo gesproken: het wachtwoord voor de Wi-Fi in het Sint-Lucas voor juli was vivelevelo. Ontlokte bij mij toch een te …
Dinsdag had ik de pet scan in het UZ, en normaal zou ik volgende week dinsdag of woensdag naar mijn huisarts gaan om de resultaten ervan te bespreken. Maar ik heb echt een schat van een gynaecologe, en ik weet nu al meer. Ze belde me deze ochtend: ze is in verlof, maar ze was …
Het was vandaag een langverwachte afspraken-dag in het ziekenhuis. In de voormiddag echo, in de namiddag controle bij de gynaecologe. De laatste maanden kon ik het zelden opbrengen om nog te voelen waar het gezwel zit. Maar een kleine 2 weken geleden deed ik het toch eens, en ik had het gevoel dat het gekrompen …
Positieve dingen. (dat ik veel bloginspiratie heb, dat is ook een positief ding). Sommige dingen doen mij echt deugd. Ge ziet er goed uit, hoor ik vaak. Gij zijt toch wel veel vermagerd hè? Ja, goed hè. Een lieveke dat me vanuit Frankrijk een bericht stuurt, dat ze het vreselijk lastig had op de fiets, maar …
Die vraag krijg ik wel vaker de laatste tijd: “Hoe zit dat nu? Wat gaat er gebeuren? Wat staat er op de planning?” Wel, laat ik het eens uitleggen. Ik neem nu bijna een half jaar mijn dagelijks pilletje Nolvadex. Na dat half jaar (ik startte op 20 december) gaat het als volgt: Op 27 …
Over het algemeen heb ik weinig last van bijwerkingen van de Nolvadex die ik neem. Behalve eentje. Slapeloosheid. Slecht slapen. Het soort slapeloosheid waartegen geen warme melk met honing opgewassen is. Ik ben altijd een slechte slaper geweest, en heb al goed geleerd om op mijn slaaphygiëne te letten. Geen koffie meer voor het slapengaan, …
Dat niet alle gevolgen van ziek thuis zijn persé negatief moeten zijn. Ik vind mezelf een beetje terug, de laatste weken. De grootste angst- en paranoïagedachten lijken te verdwijnen. Ik ben minder opgejaagd. Ik kan gelijk écht omgaan met de gedachte: jaagt u niet op jong, je hebt tijd. Geniet van dat bad. Er zit …
Ik zit een beetje in een dipje. Geen nood, dat gaat wel weer voorbij, maar het lijkt me de moment om keer een zaagske te spannen. Ofte, de tweede aflevering van “ziek zijn: de kleine kantjes”. (ik heb geen idee hoeveel afleveringen er nog gaan volgen, en ofdát er zelfs nog afleveringen gaan volgen). Ik …
Er zijn zo van die negatieve dingen aan ziek zijn. Zoals daar zijn. Mijn conditie is nul en onbestaande. Ik heb vorig jaar nauwelijks gefietst wegens staartbeen-perikelen (die niet opgelost zijn, maar met een speciaal zadel zou het misschien toch wel doenbaar zijn om te fietsen), plus in de ergste wintermaanden (zijnde ook meteen na …
Ik las vanmorgen dit korte artikel op de site van De Morgen. En ja, het is iets waar ik wel eens over nadenk. Allemaal doen we dat wel eens zeker, het is onvermijdelijk. Waarom? Maar erg ver ga ik niet in dat nadenken. Ik ga een beetje uit van de onvermijdelijkheid van de dingen, van het …
Gisteren was de dag van de tussentijdse controle eindelijk daar. In december leek het een onmenselijk eind wachten, tot halverwege maart. Maar die maanden zijn eigenlijk best wel snel vooruit gegaan. Ik keek er ook naar uit, naar die controle. Gewoon om het gevoel te hebben weer eens iets te doen. Nu, tegen dat de …
Hoe gaat het nu, de laatste dagen/week/weken. Een vraag die ik vaak krijg. Het is hier stilletjes op mijn blog, en dat zegt genoeg. Nobutterfly schreef het heel raak in de commentaren: “we zien je hier op je best”. En als er niet veel goeds te vinden is, dan hou ik mijn mond. Ik vind …
Deze week ging ik naar mijn huisarts om mijn ziekenverlof te bespreken. In de groepspraktijk waar ik al heel lang ga (25 jaar ondertussen, oink). Soms denk ik dat mijn lijf al maanden seinen uitstuurde dat er iets fout was, en dat ik daar onbewust op reageerde. Zoals mijn terugkeer naar mijn vaste huisarts. De …
Laat ik jullie maar eens meegenieten van een dagje ziekenhuis (*). Een dag die ik er moest doorbrengen omdat ik een punctie van de ruggenwervel met tumor moest ondergaan. Om 7u moest ik ter plekke zijn, nuchter. Om 6u30 zijn we thuis vertrokken, en om 6u45 zaten we in de wachtzaal om in te checken. …
We zijn weer vertrokken, het is de warmste week, Music for Life op Studio Brussel. Wie me een beetje kent, weet dat ik me wentel in de sfeer van Music for Life. Ik vind het heerlijk, die warmte tijdens de donkerste dagen van het jaar, en ik nestel me met veel liefde voor de TV. (als …
Dinsdag moesten we in het UZ Gent zijn voor een PET-scan. Ik zag er vreselijk tegenop, niet voor de scan zelf, maar voor de logistiek. In het UZ geraken, vinden waar we zijn moesten… dat soort dingen. En het draaide uit op wat ik een beetje verwacht had: stressen, spurten, zoeken, panikeren, vinden. Net op …
