Satur9Vanaf nu schrijf ik op zondag voor onbepaalde tijd een blogbericht over iets wat me bezighoudt.
Ik heb iets met taal, wat inhoudt dat ik ook wel mijn pet peeves heb als het daarover gaat. Woorden waaraan ik me erger. Gewoon, stomme woorden, die ik niet graag hoor en waarvan ik de zenuwen krijg. Uitdrukkingen ook. En soms ook bepaalde mensen die een bepaalde uitdrukking of een bepaald woord steeds opnieuw blijven gebruiken. Hatelijk.
Zoals Sabine Hagedoren van het weerbericht, die het altijd heeft over “een spatje regen”. Bah. Of Renaat Schotte. Renaat (Renaat! Kom maar Renaat!) is alomtegenwoordig tijdens de koers sedert 2023, en ik (en bij uitbreiding Meneertje Mertens) erger me wel eens aan bepaalde woorden die bij hem steeds terugkomen. Het is een grimmige zaak! Het is een certitude. David “de filosoof” Gaudu. Om het onderwerp neer te leggen…. Que? Praat normaal. Oh en Ruben van Gucht die te pas en te onpas by the way zegt. Laat dat toch.
Sommige namen van mensen, daar krijg ik het ook van. Niet dat ze er iets aan kunnen doen, maar dat maakt me niet uit. Zo was er een Griek die het goed deed op Wimbledon, en de commentator van dienst (een oud-leraar van Meneertje Mertens dan nog) vond niet beter dan constant en minstens twee keer per zin zijn naam Tsitsipás uit te spreken. Ik ging ervan over mijn nek. Of de wielrenner met de naam Plapp. Luke Plapp. Dat klinkt toch vies? Of Smukulis. De Letse wielrenner Smukulis. Die naam irriteert me gelijk een piepend krijtje op een schoolbord.
Er zijn ook doodgewone woorden in het dagelijks taalgebruik die me irriteren. Van die modewoorden of stomme dingen als “dagdagelijks” of “op de werkvloer” of “out of the box denken” of “uit uw comfortzone” en dat soort onzin.
Net als “absoluut”, dat is ook zo’n woord waar ik mee oplet. Voor je het weet zeg je het altijd en overal en gaat het irriteren. Net als dat “ik heb zoiets van” van een tijdje geleden. Ook het gebruik van “dat is een dingetje” probeer ik te weren (hoewel ik het onlangs nog gebruikte, haha).
Er zijn die uitdrukkingen uit het dagelijkse, doodgewone taalgebruik. Zoals “hij heeft iets neergepend”. Ja ’t zal, wie pent er nu nog iets neer, en het klinkt gewoon achterlijk ook. Hij heeft iets geschreven is goed genoeg.
Of iets helemaal anders: een homp brood. Bah. Wat klinkt dat toch smerig. Een homp brood. Nee, hoef ik niet.
Dooddoener: kids. Gebruik dat woord toch niet. Het zijn kinderen. Trouwens: je klanten zijn geen “klantjes” maar je klanten. Punt.
Nog zoiets. Al die zaken met een onnozele naam, liefst dan nog met een verkleinwoord. Hondentrimsalon ’t Pootje. Frituur ’t Brochetje. Verschrikkelijk irritant vind ik het. Kampioenen in dwaze namen: crèches. Babynestje. Pimpampukje. Olleke Bolleke. De Bezige Bijtjes (ja, een alliteratie maakt het helemaal af!). De Bijdehandjes. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
“Geef er een lap op”. Nope. Overused. Of nieuwe woorden als “staycation”. Daar heb ik het ook al compleet mee gehad.
En zo van die woorden die gewoon doodgewoon zijn, maar waar ik een hekel aan heb. Zoals het woord “smullen”. Ik weet het, het is compleet onzinnig, maar ik kan dat woord niet uitstaan. Smullen. Het Smulhuisje. Ze smulde van het verhaal. Hij smulde van de pannenkoeken. Aaaaaaaaaargh!
Nog een uitsmijter? Allez, waarom niet. Skottelbraai. Een soort oven die door kampeerders gebruikt wordt. Skottelbraai. Wat een vreselijk afschuwelijk woord, en alleen al daarom ga ik zo’n oven nooit ofte nimmer gebruiken.
Heb jij ook zo van die woorden die je niet kan uitstaan? Of ben je verdraagzamer dan ik?
PS: misschien erger jij je wel aan de Engelse woorden die ik gebruik, of de Vlaamsche woorden, haha!
PS2: ik kwam de illustraties bij dit bericht tegen tussen mijn foto’s toen ik zocht op de term schrijven. Ik erger me er helemaal niet aan, ze zijn zalig en schattig. Ze zijn van Lili natuurlijk, ze dateren van een jaar geleden, Lili zat toen in het eerste leerjaar.
Ik vind Toppie een vreselijk woord.
Ik schreef dit laatst al eens eerder op een weblog, dat over dit onderwerp ging, maar ik weet niet meer bij wie…
Ook dat is inderdaad een vreselijk woord! 🙂
Een homp brood, een bak sla… Of erger nog: een bak koffie zoals onze Noorderburen dat zo vaak zeggen. Ik zie dan zo’n curverbak met koffie voor me. Brrr.
Nog erger: een bakkie doen.
Maar ik erger me er niet aan het komt in deze streek niet voor,
Inderdaad, een bakkie doen.
En ik erger me ook aan de naamafkortingen. Lijkt me ook iets typisch Nederlands. Heb een NL kennis die Gonnie heet, maar iedereen noemt haar Gon. Carla wordt Car en Sophie wordt Soof.
Ja, klopt, toen ik mij destijds kwam settelen in Nederland, viel ik achterover van de vele afkortingen. Bijvoorbeeld toen ik mijn auto invoerde, stond in de betreffende brief dat ik mijn voertuig kon verzekeren bij ZLM, dat ik mij moest aanmelden bij de RDW en dat ik de auto moest APK keuren… Bovendien had men mijn voornamen afgekort tot BRM R. Met als gevolg dat ik bij de APK vroeg: ‘ben ik hier bij de BRM?’ Ik ontdekte mijn fout direct en stamelde… ‘Sorry nee, dat ben ik…’ Hilariteit alom.
Ik had echt moeite met de vele afkortingen. Nog steeds.
Dat begrijp ik. Er zijn ook zoveel afkortingen.
Schitterend verhaal wel 🙂
Mijn schoondochter heeft een mooie naam Emmeline, en….ze wil Em worden genoemd. Ik vertel het halsstarrig.
Erg hé.
Met vertel bedoelde ik ‘vertik’. 😉
Met de nodige tegenzin 🙂 Inderdaad, jammer.
(Pommelien daarentegen, dat vind ik een gruwelijke naam)
Pommelien vind ik ook vreselijk. Doet me aan een bolle appel denken, en dat is ze helemaal niet😉
Hahaha ja, inderdaad! Zo’n bolle, blozende appel.
Oh ja, da’s ook ergerlijk!
Hahaha helemaal ja!
haha ik ben wat verdraagzamer als jij zo te lezen.
Waar ik mij wel aan kan storen is: “daar moet ie nog even een plasje over doen” euh…. Yuk! Alsof ik daarna nog zin heb om met dat idee aan de slag te gaan.
Oh, die had ik nog niet gehoord, en gelukkig maar! Zo’n plastisch taalgebruik hoeft voor mij ook niet 🙂
Niet herkenbaar voor mij. Hooguit stoor ik me aan ambtelijke taal en omhaal van woorden.
En de dingen zo omzwachteld schrijven dat je er niks van begrijpt en 3 keer moet herlezen. Kan dus met die ambtelijke taal en omhaal van woorden ook.
‘Kids’ en ‘klantjes’: ik heb me er al vaak blauw aan geërgerd. Mensen die deze twee woorden gebruiken, snappen bovendien mijn aanstoot niet, en dat vind ik zo mogelijk nóg slechter verteerbaar.
Voor de rest mag onze moedertaal zo kleurrijk mogelijk zijn wat mij betreft, zolang er maar geen misbruik wordt gemaakt van verkleinwoorden en uitroeptekens. Want ook daar krijg ik een punthoofd van.
Leg eens uit dan? Ik snap het ook niet.
Nee? Het is nochtans niet zo moeilijk. Wat is er mis met ‘kinderen’ in plaats van ‘kids’? Verengelsing hoeft onze rijke taal heus niet in te palmen.
En ‘klantJES’: kan het nog meer denigrerend?
Ja, dat vind ik dus ook, klantjes klinkt denigrerend.
Uitroeptekens en woorden of zinnen volledig in hoofdletters, yep.
Die heb ik zeker: groentjes (groenten!), me-time (vreselijk!), kids (kinderen!), … Blij dat ik niet de enige ben die zich ergert.
PS: graaf… waar komt dat ineens vandaan?
Enfin, kan nog wel een tijdje doorgaan.
Ja, groentjes, vreselijk. Die graaf zie ik nergens staan.
‘GRaaf’ wordt in Vlaanderen door de jeugd vaak gebruikt als ze iets geweldig, goed, leuk, knap, sterk vinden. Oorspronkelijk werd het gebruikt in het Antwerps, thans meer algemeen. Het is een Vlaamse variant van ‘gaaf.’ Ik kan het niet horen. Waarom die R erbij?
En wat te denken van ‘grellik’? Dat is zo mogelijk nóg erger dan ‘graaf’.
Beide zijn van oorsprong spreektaal die uit het dialect stamt. Heden worden ze, godbetert, bijwijlen zelfs gebezigd als schrijftaal.
Bah!
Ik vind gaaf al lichtjes vervelend.
Ook dat! Ik gebruik het nooit. Tenzij in een andere context zoals: zijn gebit ziet er nog gaaf uit.
Ja voila.
We kunnen dan samen nog wel een tijdje doorgaan, want achteraf kom ik natuurlijk nog op vanalles 🙂
Ach ergeren is een groot woord maar inderdaad, de vele mode woordjes, afkortingen en invloeden uit de straattaal vind ik och wel een vorm van taalverloedering.
Klopt.
Ik gruwel ongeveer van alle verkleinwoorden, mijn eigen voornaam incluis, want ik ben al klein genoeg. Om maar te zwijgen over het feit dat ik al eens madamke, juffrouwke of schatje genoemd wordt op de vrijwillige job.
Verder het “zeg moa wi” in West-Vlaanderen waarmee ze alles bedoelen als “wat mag het zijn” of “waarmee kan ik helpen”. De K die bij cijfers staat. De ‘hey, hey- begroeting’. En van ‘alstu’ krijg ik net geen moordneigingen.
Ik vind het wel een mooie naam, jouw verkleinwoordnaam 🙂
Ik heb heel hard gelachen met je ergernissen 🙂
Juffrouwke 🙂
Ik erger mij aan verkleinwoorden in de zin van: madammeke. Dan antwoord ik laat dat ke er maar af. Of mensen die alle vrouwen Mieke noemen 🤬. Ik heet GEEN Mieke…
Hahaha ja, dat alomtegenwoordige Mieke!
Madammeke, mogen ze bij mij ook zo laten.
Heerlijk om lezen wel die ergernis haha.
Ik ben precies de enige die zich niet ergert aan “kids”. Ik gebruik sowieso wel veel Engelse woorden vrees ik, soms kan ik gewoon niet op het Nederlandse woord komen. Ik erger me vooral aan fout taalgebruik, denk aan heten vs noemen of hen vs hun. Voor de rest weinig ergernissen denk ik 🙂
En hoe dat en die door elkaar gehaald worden! Oh ja, over taalfouten kan ik ook nog wel even doorgaan. Doorslaan. Doorslagen. Haha. Het door elkaar halen van slaan en slagen, nog zo’n pet peeve hier.
Ik ben weliswaar Nederlandse maar gebruik nooit de woorden kids of bakkie (leut) doen. Dat laatste wordt hier (Limburg) sowieso nooit gebruikt.
Je bent in ieder geval een hoop frustratie kwijt door het van je af te schrijven. 🙂 zelf heb ik niet zo´n moeite met bepaalde woorden, alhoewel: ¨ik heb zoiets van¨ dat hoor je te vaak.
Mijn voornaam is Elsje. Niets of niemand mag deze afkorten (staat bijna de doodstraf op hier in huis) en okay er staat een je achteraan. Iedereen die moeite heeft met verkleinwoorden, jammer dan …
Hihi, en ik ben nog veel vergeten 🙂
Als jij zelf vindt dat je Elsje bent, dan heb ik geen probleem met die verkleinvorm. Ik vind dat baby’s-kinderen-mensen “in hun naam groeien”, en dat je vaak bij de geboorte aanvoelt wat klopt en wat niet. Mijn ex en ik wilden onze dochter Janneke noemen, maar met een vader van 1m93 uit een grote familie, was dat een beetje gevaarlijk. Dus werd het Janna. En meteen bij de geboorte voelde ik aan dat dat baby’tje geen Janneke was, maar een Janna. We hebben haar nooit Janneke genoemd. Ze was en is een Janna (met 2 n-en dus kort uitgesproken).
Zelf heb ik er een hekel aan als ze me Annie noemen. Echt. Don’t call me Annie. Ik ben Anne. En sommige mensen mogen Anneken zeggen 🙂
Wat een mooi verhaal ! Onze eerste zoon kwam onverwachts 6 weken te vroeg ter wereld. Mijn ex-man en ik hadden nog geen beslissing kunnen nemen over een naam als het een jongetje was. Ludo of Luk. Toen hij er was zagen we ook meteen dat hij een Luk was 😉😉☀️bijzonder hè
Ja, ik vind dat zo bijzonder. En dan merk je hoe belangrijk een naam is 🙂
Leuke tekst Anne!
Ik erger me aan het woord “mogelijks”, vind het woord “goesting” vies klinken en word half razend als ik het woord “motherf@@@@r” hoor.
Nu ben ik waarschijnlijk heel ouderwets, maar hoe iets gezegd wordt, mag nog correct en met wat etiquette, wat mij betreft.
Hahaha, zalig 🙂 Goesting vind ik een fijn woord, als Vlaamse Vlaming gebruik ik het graag.
Maar ik ben het hélemaal eens met je colère over motherf@@@er. Ik vind het een vreselijk woord. Ik volg je qua etiquette. Ik ben heel goed in scheldwoorden gebruiken, maar dat woord zal je me nooit horen gebruiken. Er zijn grenzen, en dat is er zeker over.
Haha ja, die ‘groentjes’! Soms erger ik me zelfs aan ‘frietjes’, omdat het verkleinwoord mij lijkt te benadrukken dat de spreker meestal wel gezond eet maar af en toe eens frietjes lust. In dezelfde categorie ‘wijntje’, ‘cola’tje’.
Inderdaad!
En oh, de namen van frituren. Het sateetje. Het friet-uurtje. Smik en smak (urgh). Het brochetje. En zo kan ik nog wel even doorgaan 🙂
Haha, heerlijk! Ik word boos van het woord ‘persoon’. “Ik ben een persoon die..”, brrr!!
Van de naam Puck Pieterse word ik ook echt niet blij, en van “ge zijt merci” evenmin. Samen met nog 7363 andere woorden en uitdrukkingen 🙂
Oh ja. Persoon. En “woonachtig te”, wat vind je daarvan. En eerst de achternaam en dan de voornaam.
Hihi, Puck Pieterse. Meneertje Mertens heeft dat bij veel van die allitererende namen. Wie noemt zijn kind nu Milan als de achternaam Menten is? Dat soort dingen.
Allez, je bent een gelijkgestemde ziel met je 7363 woorden en uitdrukkingen 😀
oei oei, ik ga wel zeer zelfbewust worden als ik voor jou iets moet typen.
maar ja, ik vind sommige woorden ook wel stom, maar in het bedrijfsleven komt wel heel veel jargon binnensluipen en zeker door dan internationaal in vergaderingen te zitten, krijg je zo van die uitdrukkingen binnen die dan soms nog halfslachtig slecht vertaald worden.
maar in mijn comfortzone zitten of eruit komen vind ik voor mijzelf een belangrijk bewustzijn dat ik prima vind.
Skottelbraai, is dat een woord? Nog “absoluut” nooit van gehoord ;). Is dat dan een type product? een merknaam?
Kids, gebruik ik nooit. Dat vind ik ook stom. Dat is een dingetje, heb ik ook nog nooit gezegd. Dat klinkt vreemd, maar het lijkt me geen uitdrukking die frequent gebruikt wordt? Bij “ik heb zoiets van”, denk ik wel bij mezelf ‘come to the point’ (ja ik denk dat in het Engels). Maar dan wil ik vooral dat de persoon iets directer communiceert.
Maar in het algemeen laat ik me niet vaak echt opfokken door worden
Hihi, je hoeft je niet geïntimideerd te voelen hoor, meestal hou ik dat allemaal voor mezelf 🙂
https://www.cadacinternational.com/nl/skottelbraai/
Ik maak maar wat reclame, er staat een uitleg in vanwaar het komt.
Dat is een dingetje komt aanwaaien uit Nederland. Kan zijn dat het populairder wordt, kan zijn van niet. Ik zie het hier en daar verschijnen en gebruikte het zelf ook al een paar keer. Nu bewust niet meer. Het is inderdaad niet van hetzelfde niveau als “ik heb zoiets van”.
Ik heb nooit écht in het bedrijfsleven gezeten, hoewel het taalgebruik ook wel overwaait naar vzw’s. Ik vind veel van die termen gebakken lucht.
Buiten mijn comfortzone gaan, het inhoudelijke dan: ik ben ervan terugkomen. Ik zie er het nut niet meer van in. Maar da’s puur persoonlijk natuurlijk.