Je hebt mensen die geen patronen kopen omdat ze een patroon toch maar één keer maken. Bij mij gaat dat zo niet. Als een patroon me bevalt, dan gebruik ik dat verschillende keren. Zo maakte ik van de beroemde en beruchte Burda 7828 al eens een standaard-versie, en daarna een versie volgens de tutorial van Mina Dotter, zonder strik dus. Ik draag ze beiden heel graag, met fouten en al. Het ene is in wat dikker tricot dus geen zomerjurkje, het andere is echt wel een zomerjurkje.
In mijn schuif (tussen haakjes, in de solden geen stoffen gekocht, netjes gewerkt met wat in mijn schuif ligt, flink van mezelf al zeg ik het zelf) lag nog een mooie lap tricot die ik kocht bij Stoffen.net. Ik twijfelde tussen de bekende weg met de Burda 7828, of de Eva-dress eens proberen. Na overleg met meneertje Mertens koos ik voor de veilige optie, en daar heb ik geen spijt van.
Elke soort tricot of rekbare stof heeft zo z’n kleine kantjes. De ene stof zoekt graag de binnenkant van je naaimachine op, de andere stof glijdt alle kanten op… deze was van de tweede soort. Nadat ik de eerste twee stukken (zonder naadband) aan elkaar naaide en prompt weer uit elkaar mocht halen, wist ik dat overvloedig gebruik van kopspelden zeer noodzakelijk was. Maar voor de rest, geen onaangename ervaringen met deze stof.
Ik had een beetje schrik dat, door het weglaten van de striklinten, het bovenlijf wat te kort zou zijn. Dus stak ik er nog een band van 4cm tussen. En daar ben ik heel tevreden mee. Het enige minpunt is dat ik nog niet weet hoe ik motieven in elkaar kan doen overlopen. Maar of ik daar ooit klaar voor ga zijn, dat weet ik nog niet. Ik ben nu gewoon superblij dat dit kleed mooi past, dat er geen fouten in terug te vinden zijn, en dat het heel lekker zit. Me happy!
De aandachtige lezer/fotokijker ziet dat onze stilste huisgenote ook altijd een colliertje aan heeft… ik vind dat ze altijd schoon aangekleed moet zijn, en ze draagt dus altijd, zoals ik, een collier van bij de BATjes 🙂
