Zaterdag 1 mei
De timelapse van de zonsopgang wordt niks: het is behoorlijk mistig als ik wakker word.
Ik blijf dus in bed liggen, geniet van de warmte van mijn nestje, en we doen het rustig aan. Koffietje, beetje lezen, rustig klaarmaken.
We besluiten nog een redelijk korte wandeling te maken. Dat is niet echt simpel hier in Keiem: veel kleine weggetjes vind ik niet, je belandt al snel op grote wegen, en een blokje rond wordt al snel een blok rond. Uiteindelijk maak ik een wandeling naar de Tervaetebrug en langs dezelfde weg terug.
Het klaart uit, en tegen dat we vertrekken is het helder. En warm! We vinden het lastig, en lopen al snel te zweten. Maar het landschap is mooi.
Na anderhalve kilometer komen we aan de IJzer, maar die zit verborgen achter een dijkje, en we lopen op een vervelende weg. We klauteren dan maar de dijk op, daar is een wandelpad. En daar stapt het aangenamer. Voor de brug kunnen we vlot de dijk af. We kijken eens rond aan de brug (brug, boot, kapelletje, Keiemse Kazen), en keren dan terug.
Opnieuw op de dijk, maar het afdalen is nu wat avontuurlijker. Waarna we een 50-tal meter verder zien dat dat eigenlijk makkelijker ging dan we doorhadden.
Soep met een boterham en dan vertrekken we voor de reden waarom we naar Diksmuide kwamen. Mijn schoonbroer werd 50 jaar, en mijn zus organiseert een verrassingsfeestje. Een coronaproof feestje, buiten.
Daarvoor valt het weer dus wel mee, behalve die koude wind was het zonnig en mooi. We (wat familie en vrienden) verzamelen incognito…
… op de kade bij Buitenbeentje, vlak naast de werf waar de Eiland ligt. We hebben vlagjes mee, en als Joeri buitenkomt, overvallen we hem verjaardagsgezang en gezwaai met de vlagjes.
Hij weet even niet waar hij het heeft.
Tussendoor nog snel even een foto van de Eiland, ge moogt mij dat niet kwalijk nemen, ik vind dit een gewoonweg schitterend beeld.
Er wordt een glaasje gedronken, en daarna gaan we rijden met de gocarts. Wat ik nog nooit eerder deed, want mijn moeder wilde dat nooit. Zij had dat ook nog nooit gedaan. Voor alles is een eerste keer dus. (foto door Hilde)
Bij het vertrek zien we onze eigen woning.
We sjezen met een zestal gocarts aan een noodvaart door Diksmuide (Joeri had de leiding en was een beetje aan de wilde kant) en hebben eigenlijk best wel veel leute. Maar het is ook verdorie lastig (onnozel klein verzetje).
Daarna kunnen we nog gaan kayakken, maar dat zien we niet zo zitten. Uiteindelijk mogen de niet-liefhebbers met de boot een toerke gaan varen, en dat vinden wij altijd plezant. (foto door Hilde)
(de foto die ik op de foto van Hilde maakte)
We hebben een bekwame schipper, die ons op de IJzer tot aan de Dodengang vaart, waarna de plecht gekeerd wordt en we terug varen. Genieten, met volle teugen.
De Eiland en Co. op de werf.
In de schaduw van de IJzertoren.
We werden begeleid door de reiger die ter plekke resideert.
Mijn ma en Herman.
Daar over dat bruggetje fietsten we een dag eerder, en reden we daarnet ook met de gocarts. Niet zeker of dat laatste eigenlijk wel mocht.
Terug naar de basis.
Na alle activiteiten verorberen we nog een vegetarische hotdog, waarna wij terugkeren naar onze camper en naar de camperplaats terugrijden. Blijkbaar hebben we daar wat ambiance/ambras gemist (iets met luide Vlaamse schlagers en een polonaise en andere camperaars die daar niet gelukkig mee zijn en boos vertrekken) maar dat vinden we niet erg. Moe maar tevreden kruipen we in onze nest.
Zondag 2 mei
Timelapse van de zonsopgang zou gegaan hebben vandaag, maar ik heb geen zin in de kou en blijf liggen. Moet kunnen. Het is nu eenmaal vakantie. Meneertje Mertens gaat afrekenen, we ruimen op en we vertrekken. We hebben ons toch wel “gejeund” op camperplaats ’t Nesthof.
We rijden eerst naar de Moeren, waar we bij deftige weersomstandigheden een fietstochtje willen doen.
De rit is mooi, het dorp Stuivekenskerke blijft me bij. Het valt me vaak op hoe mooi zomers het weer er uitziet als we aan het rijden zijn, zo heerlijk verwarmd door het zonnetje achter glas. Tot je de deur opendoet en de ijzige wind je gezicht slaat!
We houden halt op een pleintje in Gijverinkhove. Fietskleren aan, fietsen uit de garage en hoppa, wij weg. Het valt nog mee met de wind, maar hij blaast toch wel stevig. Gelukkig in de eerste helft van de rit in het nadeel, de tweede helft gaat bij momenten erg vlot. We genieten van het mooie, weidse landschap.
De Sint-Gustaafsmolen.
We zijn niet ver. Maar toch blijven we er weg.
Moeren, gij waart schoon, maar wij willen vooral niet weten hoe gij voelt als het hard waait.
En we zijn toch wel blij dat we na 40km terug zijn bij de camper. Fietsen in de garage, omkleden, en beslissen wat we gaan doen. Hier onze soep warmen? Maar Meneertje Mertens wil de zéé ziéén! En dan doen we dat, natuurlijk. Want hij heeft gelijk, het is niet ver. We rijden naar een plekje ergens aan de Koninklijke Baan tussen Sint-Idesbald en De Panne, en eten daar onze soep met boterhammen. Daarna maken we een wandelingetje tot aan de zee. We zijn er al snel weer weg, koud mannekes, koud!
Er staat een reuzenrad, begot!
Onze weg naar de zee leidt via oude en vervallen gebouwen, en we laten ons verleiden tot wat quasi urbex fotografie. Ik zoek eens op wat dit ooit was: camping Zeepark. Opgeofferd voor plannen voor een vakantiepark, maar die komen precies niet al te hard van de grond.
We vergaten de chemische cassette te legen in Diksmuide, en we zijn niet zeker dat we straks plek gaan vinden, dus rijden we langs een parking in Kortemark waar we kunnen lozen. We kunnen er ook de grijswatertank lozen en fris water bijvullen, dat doen we dan ook maar meteen.
Waarna we doorrijden naar Doornik. Over Roeselare, vind ik altijd een lelijke en saaie baan. Vanaf Harelbeke begint het wat te beteren. Voor Deerlijk veranderen we van richting, en rijden we via kleine en mooie wegen langs het kanaal Kortrijk-Bossuit. We herkennen het hier, we hebben hier nog niet zo lang geleden eens gewandeld.
Via Spiere-Helkijn belanden we in Wallonië, en rond 17u30 komen we aan op camperplaats Le vert marais bij de gelijknamige boerderij. Tot ons groot plezier (en tot onze opluchting ook, eerlijk gezegd) is er nog plaats. Leuk: op een bordje staat zoiets als “installeert en zet u, wij komen wel eens langs”. We kunnen dus gewoon een plekje kiezen en ons installeren. Wat we doen, terwijl we ons vergapen aan het mooie landschap en uitzicht. Ik ben zo blij met deze camperplaats! Derde gelukje op een rij.
We maken meteen ons avondeten klaar, we kijken eens rond, en ik kruip op mijn bed met laptop en toebehoren, om eindelijk eens de foto’s te sorteren en verslagjes te schrijven. Af en toe duik ik nog eens naar buiten, voor dat mooie landschap, nu overgoten met goud, en de mooie lucht.
Fraai verslag en je snapt wel wat ik het mooiste onderdeel vind. Is er nog meer info over dat schip ergens op je blog. Goede reis verder.
Dat snap ik zeker.
Je kan over het oude schip en het nieuwe schip en over scheepskat Gustje lezen op de site van mijn zus: http://waterenwal.be/
(het schip werd in Friesland gebouwd, trouwens 🙂 )
Ja de naam is Fries, dus dat dacht ik al. Ik heb alles in een ruk uitgelezen. Er staat nog een blog over vroeger aan boord in de planning, maar het is toch lastig om het goed op te schrijven.
Oh, dat zou ik echt graag lezen. Maar neem je tijd, het moet goed zitten.
Straks eens je blogs van de afgelopen tijd lezen, het is slecht weer dus het kan 🙂
Dat schip jong! Het moet een apart leven zijn erop, maar toch…
Mooie beelden bij de tekst alweer. Het rad in De Panne was al tweemaal een startplek voor een knooppunten wandeling in de omgeving.
Het is zeer zeker een leven apart, met facetten waar wij zelfs niet aan denken. Maar het is wel zalig, en soms benijd ik mijn zus een beetje 🙂
Aha, jij bent ook bekend met de omgeving van het rad. Zag je de overblijfselen van de camping dan ook al?
Nee. Misschien ben ik net de andere kant uitgegaan dan.
Waarschijnlijk.
Het is gewoon ook een schoon beeld!
Ha, blij dat het geapprecieerd wordt 🙂
Mooi beeldverslag weer. Wat een leuk en onverwacht verjaardagsfeestje. Ik heb genoten van het boottochtje, en mooi om ‘It Eilân’ daar op de werf te zien..
Goeie reis verder, veel plezier.
Toch altijd apart hè, die schepen en werven… en het stukje Friesland in Diksmuide 🙂
Dankjewel!
Diksmuide moet ik dus duidelijk nog eens gaan ontdekken! Ken alleen het monument…
Heerlijk dat jullie genieten en wij stiekem een beetje mee!
Het is echt wel een mooi stadje.
Fijn dat je meegeniet 🙂
Doen jullie er straks geen maandje bij? Want dit leest lekker weg en de foto’s zijn heerlijke oogspijs. Je maakt er wel je werk van, zeg!
Hehe, dankjewel 🙂 Ik zou daar graag een maandje bij doen hoor, maar ja. Voorlopig is het einde nog niet in zicht, en daar denken we nog niet aan.
Die verslagen zijn ook voor onszelf. Ik keer achteraf vaak eens terug om te lezen, te kijken, of dingen op te zoeken. Zou onthouden we veel meer, anders zouden die reizen al snel een mist worden van “wanneer hebben we dat gedaan?”
Enkele van mijn West-Vlaamse collega’s spreken al eens van ‘Stuvetjes’ wanneer ze Stuivekenskerke bedoelen, ik vind beide eigenlijk wel bijzonder 😉
Oh echt, zalig dat je die naam kent, zo’n mini gehuchtje 🙂
Wat een mooie dagen. Ik geniet echt mee. De foto van de boot is echt mooi. Hij ziet er ook echt goed uit. Het lijkt me zo zorgeloos om te leven op een boot, maar dat zal het vast ook niet altijd zijn. Alles heeft zijn voor- en nadelen. Ondertussen mogen jullie verder profiteren van de voordelen. Dat de ijzige wind spoedig wat mag afnemen…
Het is deels een zorgeloos leven waarin je er gewoon met je huis op uit kan trekken, maar natuurlijk is het verder ook het leven van jou en mij. En een leven met veel onderhoud. Maar dat doen ze graag. Het is echt een prachtig schip, zowel vanbinnen als vanbuiten.
De wind is niet meer ijzig vandaag, ahum, maar een klein beetje te hard 😉 Voorlopig blijven we binnen.
Hier hetzelfde!
Wat een leuke verrassingsverjaardag!
Dat was het zeker, we hadden een erg leuke dag zo!
een interessant verslag met mooie foto’s
de voorlaatste heeft hier wel mijn voorkeur
groeten
Dankjewel!
Hele mooie verjaardagsverrassing voor Joeri.
Hun schip is zo ontzettend mooi maar ik weet niet of ik er zou kunnen op wonen. Mijn broer heeft dus ook zijn eigen woonboot maar door omstandigheden ben ik er nog niet opgeweest. Ik weet wel dat het heel wat kost.
Je hebt het over een garage voor jullie fietsen. Wat moet ik me voorstellen onder een garage?
De Camperplaats ‘le vert marais’ is inderdaad heel mooi. Elke mobilhome apart met een stukje gras.
Je foto’s waren weer ontzettend schoon. Ik heb genoten, ook genoten van de familiefoto’s waar ik er toch een vijftao van herken.
Dank je wel om al dat moois te delen Anne!
Het was inderdaad een fijn feest.
Het schip is prachtig, zeker weten. En het lijkt me wel leuk om er te wonen, maar je moet je echt wel aanpassen en het echt willen, anders lukt het niet.
Wat ze in een mobilhome de garage noemen, is de ruimte achteraan die bereikbaar is door 1 of 2 deuren, opzij. Al naargelang het model is die garage kleiner of groter. Wij hebben graag een garage waar onze fietsen in kunnen, samen met nog wat andere spullen (vooral wat we buiten nodig hebben: tafel, stoelen,… maar ook wat voorraad water en melk).
Ik ben blij dat je ervan genoten hebt Veerle!
Heb je de Ijzertoren niet bezocht? Prachtig museum daarbinnen!
Neen, dat gaan wel later wel eens doen. Nu hadden we erg weinig zin in “binnenbezoeken”. We bleven overal zo veel mogelijk buiten 🙂
Moh ik heb deze post helemaal gemist (val er nu op omdat ik je comments op comments kwam lezen :p…zo blijven we bezig met lezen eh). Wat een zalige paar dagen. Goed weer, een feestje dat echt geweldig leuk lijkt, de zee die altijd vakantiegevoel heeft en inderdaad een mooie camperplaats. Geweldig.
hahaha ja, zo blijf je lezen!
Dat feestje was echt wel de max. Alles buiten, toffe activiteiten, niks moet alles mag. En als ik bootje mag varen, dan ben ik blij. En ja, de zee geeft altijd vakantiegevoel!