Zeswoordverhaal. Een tweewekelijkse zeswoordverhaal-met-beeld-schrijfuitdaging van Doldriest.
Het nieuwe woord: herinnering. Het eerste waar ik dan aan denk: het huis van mijn grootouders. Daar heb ik foto’s van, toen het leeggemaakt werd. En dat is mijn eerste idee voor deze schrijfopdracht. Ik zie de foto’s, en zie nog hoe het allemaal was, van jaren vóór de foto’s. Want op het moment dat de foto’s gemaakt werden, was het eigenlijk al allemaal voorbij, en was het huis nog een schim van hoe ik het me herinner. Ik zie het nog, maar ik voel het ook nog, ik ruik het nog, de foto’s zijn samengebalde herinneringen.
Maar, dan begin ik te twijfelen. Een foto op zich is een herinnering. Altijd. En dan weet ik even niet meer wat ik wil.
Maar dan denk ik terug aan die herinnering, waarnaar ik later nog teruggekeerd ben. Le Puy-en-Vélay, in 1980. Met mijn ma en Herman. De foto’s van toen brengen me ook altijd terug. De mooie binnenstad, de Maria, de lekkere grote “lekstokken”, de kersen, de berg opklauteren om naar ons logement te geraken…
Herinnering. Kijken naar nu en vroeger.
In 2017 keerde ik er weer, samen met Meneertje Mertens. En we genoten van de schoonheid. Ik herkende in het nu de dingen van vroeger.
Zin in meer zonnig Frankrijk? Lees hier het reisverslag van 2017.
Ik zou er volgende week nog zo eentje kunnen maken, eigenlijk.
Herinneringen, soms zoet en soms bitter. Ik ga straks je reisverslag lezen.
En foto’s helpen ons die herinneringen vast te houden.
Je doet me zin krijgen in Frankrijk. Mooie herinneringen die je altijd bij zullen blijven.
een mooie terugblik..
groeten
Dankjewel! 🙂
Ben jij dat meisje dat vol bewondering geniet? Fijn dat de herinnering van toen zo heerlijk is, en je diezelfde mooie herinnering nog eens kon bevestigen!
Ik ben dat meisje ja 🙂
De stad was veel veranderd, maar daar was ik op voorbereid. Ik heb genoten van er nog eens te zijn.
En dan nog in Frankrijk, herinneringen zijn hier dromen…
Ja, zo is het heerlijk wegdromen… gelukkig dat we dát nog kunnen!
En of!
Je hebt er weer een mooie draai aan gegeven.
Wat een mooie herinneringen aan la Douce France. De tekst van je verslag van 2017 heb ik niet helemaal gelezen, maar ik heb wel genoten van je foto’s. Aan dit soort foto’s van onze eigen vakanties laaf ik me ook nog regelmatig. 🙂
Dankjewel! 🙂
Je laven aan… zo voelt dat echt wel aan. Ik doe dat ook, eens terugkijken en wegdromen en herinneren… heerlijk. Sommige foto’s, de kleuren van een zonsopgang bijvoorbeeld, doen gewoon deugd aan mijn ogen.
Heel leuk om dezelfde foto nog eens te kunnen maken. dat is dubbel herinneringen ophalen.
Ja, leuk hè. Misschien doe ik er volgende week nog zo eentje 🙂
Jullie zijn nog geen haar veranderd 🙂 !
Ja hè, we zien er nog altijd even fris en fruitig uit 😀
Zo mooi om beide foto’s naast elkaar te zien, omlijst door je dierbare herinneringen. X