Na onze vakantie in Frankrijk hadden we heimwee, dus zochten we op het internet naar een wandeling over de grens. Het werd een wandeling in Condé sur l’Escaut, in het noorden van Frankrijk.
We reden ernaartoe via de N60, en over de grens zaten we meteen in het natuurgebied. We parkeerden onze auto “ergens in een wijk”… we vroegen ons af of we hem achteraf nog zouden terugvinden, en hadden een beetje moeite om de start van de wandeling te vinden.
Het werd een heel mooie wandeling, een eerste deel in een soort recreatiepark à la Puyenbroeck in Wachtebeke maar dan met véél minder volk, en daarna de natuur in. We wandelden stukken langs het water, stukken door bos, stukken op wat ons aan heidelandschap deed denken. Een constante was de mijntoren die we quasi overal zagen. Een mooi reliek uit oude en vervlogen tijden. Iets wat dit landschap ook uitstraalde: vergane glorie.
We bleven de mijntoren zien, tot we er ineens tot onze verbazing vlak voor stonden. Mooi om te verkennen en bekijken.
Na de mijntoren begonnen de kilometers en de warmte wat te wegen. We hadden een stukje zon, maar daarna vooral wolken. En ook zeer dreigende en donkere wolken, maar het bleef droog. En warm. Niet echt ondraaglijk warm, maar toch: warm.
De auto vonden we uiteindelijk vrij makkelijk terug. Waarna we langs de N60 weer huiswaarts keerden.
We maakten een albumpje met foto’s, klik op de foto hieronder om het album te openen.
