Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Dus. We zijn op weekend met Pipa, een weekend aan ’t zeetje in Bray-Dunes, net over de grens. We staan op 500 meter van het strand, en zijn al vroeg op stap.
Eerst emmertje en schepjes en vormpjes halen. Het kleine meisje is content.
En dan: spelen maar.
We kwamen hier voor het grote, brede strand. Bij eb is het echt gigantisch.
Een hapje tussendoor.
Samen met opa naar het water, pootje baden.
Het was een lange dag, en ’s avonds lezen we in bed nog een boekje.
Na een tweede goede nacht, we sliepen bijna de klok rond, is het tijd voor ontbijt.
Het weer valt beter mee dan we verwacht hadden, het is kouder maar het zonnetje schijnt, dus we gaan toch nog eens naar het strand.
De blote voetjes van Pipa…
…. en ik sta op mijn strepen.
Deze Villa Beau Séjour vond ik wel grappig. Ook hier veel appartementsgebouwen, maar ook veel oude huizen, waarbij natuurlijk ook veel leegstand. Maar een gans ander kustbeeld dan in België, ook al zitten we net over de grens.
En dan maken we ons klaar om naar huis te vertrekken.
Pipa vroeg of ze nog eens mee mocht met ons, dus het zal wel leuk geweest zijn zeker? Het is zo’n schat van een kind. Ze was doodop, van de zeelucht, en ook van de 12.000 stappen die we zetten op zaterdag. En wij waren ook doodop, haha.
De rest van de week maakte ik weinig foto’s. Het weer, weetjewel. Hebben wij geluk gehad met die mooie dagen aan de kust met Pipa!
Ik ben al een tijdje een trui aan het breien, maar de laatste weken (maanden?) ging het niet meer vooruit. Ik vond het breien van de mouwen op rondbreinaalden niet leuk. Dus bleef het breiwerk liggen. Ik heb me nu voorgenomen verder te doen, of beter, een stuk uit te halen en een andere oplossing te proberen. Allez hoppa!
Met restjes katoen maakte ik ook eenvoudige doekjes om tussen de rammelende borden en pannen in de camper te steken. Beetje vergelijkbaar met kinderzakdoeken. Het maakt een enorm verschil qua lawaai als we rijden.
Donderdagnamiddag vertrekken we naar Deinze, waar we overnachten. Ik heb een slechte nacht door het lawaai van de wind en de regen. Het half dagje verlof van Meneertje Mertens wordt een dag, en we vertrekken in alle vroegte richting Ardennen voor Luik-Bastenaken-Luik zondag. Regen, regen, en nog meer regen. Soms lichte regen, soms valt het met bakken uit de lucht. Het houdt gewoon niet op.
Op een bepaald moment rijden we zelfs door de wolken die rond de toppen van de Ardeense hoogten hangen.
We rijden tot aan de Col du Rosier, waar we in 2021 ook al stonden. We wilden er nog wat verkennen, maar doordat er een aantal tussenstops uit de route verdwenen zijn, en door miscommunicatie, maken we zelfs ruzie. Atypisch voor ons, normaal gezien houden we het bij lachen en zeveren om tegenslag en gaan we eens bekvechten, maar blijkbaar staat de vermoeidheid het goede humeur een beetje in de weg.
We rijden naar de camperplaats van Blegny, een parking aan de oude mijn, Unesco erfgoed, waar we 7 jaar geleden ook al eens stonden.
Het is ondertussen wat uitgeklaard, maar de fut is er niet meer, de 4u slaap van vannacht moet dringend aangevuld worden. Boterhammetjes, slaatje en daarna doen we een dutje. Zeg maar dut, het is 18u als ik wakker word. Eten maken, en een fruitslaatje als dessert (de eerste aardbeien van het jaar, hoera!). Meneertje Mertens loopt nog eens rond op het terrein, maar ik heb 0 zin meer en blijf lekker binnen.
Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet, maar we staan hier alvast rustig voor de nacht.
Wat een machtig mooi strand daar en zo lekker rustig. April doet echt wat ie wil qua weer. Dat beïnvloedt iedereen en alles. De wielrenners zullen ook niet blij zijn.
We zaten aan de rand van het dorp, zaterdagnamiddag was het wat verder toch ook behoorlijk druk. Maar niet zoals in België. En ons plekje bleef rustig.
Het weer heeft inderdaad een zeer negatieve invloed. Ik denk dat de renners die vandaag meerijden, een beetje benauwd uitkijken naar wat komen gaat. Temperatuur is hier nu rond het vriespunt.
Leuke serie van jullie dagen met pipa op dat mooie brede strand. Fijn dat het daar zulk lekker weer was, aan een korte broek hoef ik hier voorlopig nog niet te denken.
We hebben echt geluk gehad met die twee dagen (en nog een halve) mooi weer. Nu zijn we in de Ardennen, en het de temperatuur zit om 8u ’s morgens rond het vriespunt.
Dat kind heeft genoten, dat zie je zo. En oma en opa ook. Moe maar voldaan …
Zoals je zegt 🙂
Dat strand is schitterend en wat een lekker weertje. Dat zijn herinneringen die Pipa niet meer vergeet. De ruzie toch bijgelegd? 🤗
Jazeker, we hebben alles uitgepraat en bijgelegd, en nu lachen we ermee 🙂
Het houdt inderdaad niet op. Terwijl ik hier zit te lezen en te tikken, striemt de wind en de regen alweer tegen het raam. Gelukkig hadden jullie mooie, zonnige dagen aan zee met Pipa. Wat een schitterende foto’s. De villa is aandoenlijk. Geniet verder, waar jullie momenteel ook mogen verpozen.
8u ’s ochtend in Stoumont: temperatuur rond het vriespunt.
Oei, te snel verstuurd. Maar we genieten wel in onze lekker warme camper, we zijn op alles voorzien. (en alles een beetje aan het uittesten ook).
Eren deel van de strandfoto’s wil niet laden, maar uit wat er wél staat is wel duidelijk dat logeren in de camper een feestje was.
Dat moet een tijdelijk probleem zijn, misschien kan je ze nu wel zien?
Het was inderdaad een feestje voor de kleine meid. Genoten heeft ze, en wij ook 🙂
Het ene weekend kun je in korte broek lopen, het volgende weekend heb je handschoenen en een muts nodig. Het is erg wisselvallig, maar ik ben blij voor jullie dat tijdens het weekend met Pipa de zon scheen en ze lekker op het strand kon spelen.
Letterlijk (we zitten op een Ardeense hoogte): het andere weekend sneeuwt het. Het valt hier momenteel met bakken uit de lucht!
Maar zeg wel, zo blij dat we goed weer hadden met Pipa. Geen idee wat we gedaan zouden hebben bij rotweer als dit weekend.
Jááá, nu zie ik ze, heerlijk met een kleintje naar het strand, ik houd daarvan.
🙂
ah ‘k ging net vragen of Blegny de moeite is om te bezoeken. We rijden er zo paar keer per maand langs op de E40 :p.
oh die strandofot’s. Dat lijnenspel van horizon, water, nat en droog zand is heel cool.