Deel 4 van een korte reeks over fotografie. Drie weken geleden: RAW of JPEG? De week erna een discussie die nauw verbonden is met die van de week ervoor: bewerken of niet. Vorige week: automatisch of manueel fotograferen? Deze week: wat is het beste, een zoomlens of een primelens?

Eerst en vooral, wat is een zoomlens, en wat is een primelens? Een zoomlens is een lens met variabele brandpuntafstand. U zegt? Ja, ik hoor u fluisteren. Met een zoomlens kan je in- en uitzoomen, zo simpel is het. Als de grootste brandpuntafstand je te ver is, kan je het onderwerp van je foto dichterbij halen door in te zoomen, door te draaien aan de ring van de lens.

Als je een spiegelreflexcamera of een systeemcamera koopt, kan je die kopen met een kit lens. Dat is een standaard lens, vaak met zoombereik 18 – 55mm. Je kan dus inzoomen van tot 55 mm brandpuntafstand.

Zoomlenzen zijn heel praktisch, veelzijdig en makkelijk. Vanaf het standpunt waar je je bevindt, kan je een beetje in- of uitzoomen om je gewenste foto te maken, je hoeft je niet te verplaatsen. Je hoeft ook niet zo vaak van lens te verwisselen. Nadeel is wel dat de kwaliteit vaak iets minder is: minder scherpte, minder lichtgevoeligheid.

Afbeelding: 4 op een rij

Van links naar rechts: een prime lens (lichtsterke 35mm) – de kit lens bij een Nikon D5300 – een breedbeeldlens (10-20mm) – een zoom lens met een groot bereik (70-300mm).

Een prime lens is een lens met één brandpuntafstand. Je kan er dus niet mee inzoomen en bent meer beperkt in welke foto’s je kan maken. Maar: de kwaliteit van de foto’s gemaakt met deze lenzen, is vaak beter dan van de foto’s gemaakt met een zoomlens.

Wat je kiest, hangt helemaal af van wat je zelf wil in je fotografie. En je kan daarin zo ver gaan als je wil. Eigenlijk is de keuze gewoon overweldigend, en zal je bij de aanschaf van een lens echt goed moeten determineren wat je precies wil. Misschien kan deze uitleg je daarbij helpen. Want een goede lens kost natuurlijk best wel een aardig bedrag.

Zelf heb ik een hele tijd gefotografeerd met een prime lens, een 35mm lichtsterke lens. Ik gebruikte ze voor alles. En ik besef pas achteraf wat een goede leerschool die 35mm lens was. Als je je als beginner verdiept in fotografie, is het heel nuttig een tijd één lens met een vaste brandpuntafstand te gebruiken. En daar gewoon alles mee te doen.

Je leert veel meer kijken, je leert rond je kijken, je leert bewegen in plaats van je ergens statisch op te stellen. Door de “beperking” van een lens met één brandpuntafstand, ontwikkel je eigenlijk een heel open geest en een alert oog voor foto’s.

Die 35mm lens was eigenlijk meer een kunstportretlens, maar ik fotografeerde zonsopgangen, landschappen, bloemen, planten… ik oefende en oefende, en slaagde erin er landschappen mee vast te leggen, mooie bloemen in het ochtendlicht, noem maar op.

Wat mij betreft gaat het dus niet zozeer om kiezen of je een zoomlens dan wel een primelens gebruikt. Het gaat me eerder over WANNEER je je zoomlens gebruikt, en wanneer een primelens.

En mijn favoriete lens momenteel? Mijn 18-200mm zoomlens. Een heel veelzijdige lens, waar ik erg tevreden van ben. Niet lichtsterk, maar perfect waarvoor ik ze wil gebruiken. Ze geeft op 18mm wat vervorming en vignettering in de hoeken, maar met de profielcorrectie van LightRoom is dat zo opgelost.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

16 reacties

  1. Ik heb ook de voorkeur voor een zoomlens. Die geeft me in mijn favoriete manier van fotograferen de meeste vrijheid. Vroeger had ik een analoge spiegelreflex en sleurde ik altijd een zak mee met een hoop objectieven. Zo wil ik echt niet meer fotograferen.
    Onlangs kocht ik trouwens een nieuw compacttoestel met een superzoom (1350 mm) maar ik heb hem nog niet vaak gebruikt…

    1. Wow, 1350 mm! Ik kan me er zelfs niks bij voorstellen, haha! Stuur je me eens de gegevens door? Ik wil wel eens zien wat je gekocht hebt 🙂 (mag ook via mail)

  2. Mooie uitleg. Ik ben het zeer met je eens dat je als je wilt leren fotograferen je dat het beste met een prime lens kunt doen. Ikzelf begon met een zoomlens en het heeft me eindeloos veel tijd gekost om toen ik met een vaste lens ging fotograferen me te realiseren dat ik zélf bewegen moest om de compositie te maken. Nu gebruik ik vooral primes, met name de – in full frame equivalent – 28mm, 35 mm, en op mijn tweede camera de 50mm, tenzij ik in het extreme wil fotograferen, dan neem ik mijn wijde zoom of telezoom.

    1. Dankjewel 🙂
      Het klopt inderdaad, als je pas later met een primelens gaat fotograferen, kan het een hele tijd duren voor je die gewend bent, en doorhebt dat je zelf moet bewegen.

  3. Bij de aankoop van m’n eerste DSLR, heb ik me eerst laten beraden door verschillende hobby fotografen die hiermee al enkele jaren bezig waren in bijberoep. Uiteindelijk is de keuze gevallen op een kit met twee soorten lenzen, met name een van 18 – 55 mm en wat ik noem m’n telelens, aka zoomlens (75 – 300 mm). Ik ben hierover zeer tevreden. Voor een degelijk toestel als dit, had ik een hoger prijskaartje verwacht. Dat viel eigenlijk nog goed mee. Er zat ook een cameratas en geheugenkaartje bij.

    1. Prijskaartje heeft ook veel te maken met de lichtsterkte. Ik ben met “tweedehandsjes” begonnen: 2 keer een oude camera van mijn dochter, en de prime lens waarmee ik leerde, kreeg ik van mijn stiefvader. Toen duidelijk was dat fotografie een blijvertje was, ben ik beginnen investeren.

        1. Mijn stiefvader zei al héél lang (decennia) dat hij het jammer vond dat ik me niet verdiepte in de theorie van het fotograferen, omdat ik er oog voor heb. Dat heb ik dus eindelijk gedaan, foto’s zijn ook al lang helemaal mijn ding. Het was even afwachten of ik “het serieuzere werk” zou volhouden 🙂

          1. Die reactie van je schoonvader begrijp ik ergens wel. Met de fotografie klas (avondschool) zijn we gestart met 17. Nu zijn we nog met 9. Al de rest heeft al (een tijdje) afgehaakt. Is dus een bevestiging.

Zeg het eens?