Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Duel van Propaganda, waarop Goofball doordraaide met All for One van Bryan Adams, Rod Stewart en Sting.
De opvolger hield ik simpel, met een liedje uit de tijd (lang geleden) dat Rod Stewart nog schone liedjes maakte. Meer moet dat niet zijn.
Het jaren 70 gevoel krijg je er gratis bij (grijns).
Goofball, ’t is weer aan u!
Niet echt fan van Rod Stewart, maar wel van ‘mijn’ tijd.
Van zijn latere dingen ben ik geen fan, dit vind ik wel een mooi liedje.
Maggie May (en op de andere kant Reason to believe) was het eerste singeltje dat ik kocht. Geweldige liedjes, nog steeds. Het singeltje is ergens in de tijd opgelost, de elpee waar-ie van afkomt heb ik nog in de vorm van een cd. 🙂
Ah zalig 🙂 Ik las ergens, meen ik me te herinneren, dat Reason to Believe eigenlijk de A-kant was, maar dat de radio-DJ’s destijds Maggie May vaker draaiden.
Ik vind het trouwens een ongelooflijke oorwurm van een nummer.
Dankjewel voor “het gevoel van de seventies” want dat is natuurlijk gelukt. Geen feestje was in die jaren compleet zonder lekker mee te bléren met zijn Sealing , maar dit is ook een heerlijk nummer.
Hij heeft toch echt wel mooie liedjes.
ok da’s ook duidelijk tussen de lijnen dat Rod Steward later geen schone liedjes meer maakte. haha.
Toch een beetje ja 🙂 Maar anderzijds: ik heb wel zeer veel respect voor de mens. En hij heeft echt wel schone liedjes.