Vragen beantwoorden, dat doe ik graag. Dus zocht en vond ik vragen. In de vorm van de vragenlijst van Proust (die je ook regelmatig in De Morgen aantreft trouwens). Elke week beantwoord ik één vraag.
Wat is je belangrijkste eigenschap?
Dit zijn echt geen makkelijke vragen, en ik heb hier toch een paar dagen over nagedacht. Maar dat is de bedoeling, neem ik aan. Dat ik empathisch ben en meelevend, ik hecht daar bij anderen veel belang aan, en ben zelf wel zo. Maar dat ligt zo voor de hand na de antwoorden op de vorige vragen. Na een tijdje dacht ik: mijn vasthoudendheid. Over het algemeen doe ik door tot ik iets kan, tot ik het in de vingers heb. Herman zal wel eens denken: met wiskunde was dat toch niet zo. Inderdaad, wiskunde was mijn ding niet, en dan is die vasthoudendheid er ook niet. Hoewel ik van cijfertjes hou. Maar da’s natuurlijk niet hetzelfde.
Gisterenochtend in alle vroegte polste ik eens naar Meneertje Mertens zijn mening over mijn belangrijkste karaktereigenschap. En weet je wat hij zei? Mijn vasthoudendheid, ja. Dus het moet wel iets zijn.
Ik leer graag nieuwe dingen, en als het mijn ding is, doe ik koppig door tot ik het kan.
Een hele tijd geleden bedacht ik dat ik eigenlijk wel graag zou leren naaien. Naaimachine gekocht, en me eraan gezet. Een boek (Mme ZsaZsa, weet je wel), het internet, Youtube… met vallen en opstaan, met het occasionele gevloek en af en toe eens een traan, leerde ik het ook. Ik ben geen expert nu, maar ik kan het wel goed. Je merkt dat ik nooit echt lessen gehad heb, maar voor alles door zelfstudie geleerd te hebben, vind ik het best wel OK.
Als ik iets brei, kan ik ook herbeginnen tot het goed is. Dat rompertje, dat is nog niet af hè. Ik weet niet hoeveel keer ik het al uitgetrokken heb en opnieuw begonnen ben. Nu ziet het er wel goed uit.
Voor fotografie geldt net hetzelfde. Ik heb lang gewacht om eraan te beginnen, maar sinds goed een jaar heb ik me er met al mijn vasthoudendheid, koppigheid en gedrevenheid opgesmeten. En ik doe voort tot het resultaat naar mijn goesting is. Af en toe roep ik eens de hulp in van de expert in fotografie die ik zelf opgevoed heb, en misschien heeft die ook wel wat van dat karaktertrekje, ja.
Vasthoudendheid, dus.
(dag 19 van 40 dagen bloggen)
Een mooie eigenschap die ik zeer kan waarderen. Daar bereik je iets mee!
Dankjewel!! 🙂
Ik denk vaak dat ik veel dingen kan, maar het is zelden perfect.
De kledij die echt goed genaaid is, is dan ook in de naailes mét begeleiding gemaakt. Wat ik alleen doe heeft altijd wel ergens een fout en dat frustreert me wel.
Ik moet misschien wel wat meer mijn best doen.
Het is bij mij ook niet foutloos hoor, maar ik doe meestal koppig door, en probeer te herstellen, en te zorgen dat een mooie afwerking de foutjes maskeert. We zien sowieso altijd onze eigen fouten, een ander ziet die niet noodzakelijk.
The best you can is good enough 🙂
Ook de manier waarop je blogt is heel vasthoudend.
Zo had ik het nog niet bekeken, je hebt gelijk 😀
Positief bedoeld. Je blogs over muziek bijvoorbeeld.
Ja, zo voelde ik het ook aan.
Ik blijf heel bewust mijn eigen koers volgen met die muziekblogs. Vandaag ook weer 🙂
Soms lees ik ze hoor maar ik ken weinig van muziek. Ik ga momenteel wel vluchtiger door blogs van anderen heen. Je hebt zo van die tijden.
Een heel mooie eigenschap waarop je terecht trots mag zijn!
Dankjewel 🙂
Laat dat nu net een eigenschap zijn die niet bij mij past. Ik begin veel en houd vaak even snel op….. Vooral met het ouder worden, vroeger lukte het beter. Misschien door een teveelheid aan mogelijkheden nu ik meer vrije tijd heb? Dan moet ik mezelf misschien twijfel toe eigenen 😦?
Ik heb heel weinig ufo’s liggen (unfinished objects) omdat ik daar ambetant van word. Ik zit niet graag te naaien of te breien zonder achteraf resultaat te zien.
Het zou wel kunnen, dat er teveel mogelijkheden zijn waardoor je zo’n beetje van het één naar het ander kan hoppen?
Maar als het over fietsen gaat, vind ik jou toch ook een doorzetter 🙂
Check! Hier herken ik me heel erg in. Bij het bloggen heb ik nu zoiets van: ik stop er wel heel veel tijd in. Maar ik wil nog niet opgeven. Dus doe ik koppig door. Bij het lopen was het net zo. Ik werd al moe als ik 2 minuten na elkaar moest lopen. Dit was echt niks voor mij. Maar zie nu, ik loop met gemak 6 km en ik vind het zelfs leuk. Doorzetters zijn we! Toch iets om trots op te zijn, niet?
Dat is zéker iets om trots op te zijn!
Grappig hè, van dat lopen, ik heb net hetzelfde met het fietsen. Nooit gedacht dat ik ooit sportief zou worden. Maar kijk, hè, we doen het toch maar mooi en het is goed voor ons op allerlei vlakken.
Nog veel succes voor het bloggen! Er kruipt veel tijd in, maar tegelijkertijd is het ook wel een dankbare en fijne bezigheid hè.
Lijkt me een heel mooie en nuttige eigenschap!
Dankjewel 🙂
Tja, ik weet niet of we één beste eigenschap hebben. We zijn toch een beetje de soms van alle karaktereigenschappen waarbij soms de éne de andere versterkt of juist in de weg zit. En wat we zélf de beste eigenschap vinden van onszelf kan een ander een andere mening over hebber.;-) Bij jou dus niet, jullie kozen dezelfde eigenschap. voor mezelf zou ik het werkelijk niet weten, misschien toch eerlijkheid.
Het is een moeilijke hè? En ik denk inderdaad ook niet dat we één beste eigenschap hebben.