Woensdag 19 mei
Gisteren bestelden we één en ander voor het ontbijt, wat we rond 8u mogen ophalen in het infolokaaltje. Geen volledige ontbijtmand, we stelden het zelf een beetje samen. Een pistolet en een croissant, fruitsla (heerlijk vers, gevarieerd en niet duur), zalm, eitjes, fruitsap, chocomelk… en of het smaakt.
Het weerbericht ziet er opnieuw niet al te veelbelovend uit, dus plannen we een uitstap met de camper. Wat gaan we doen. Eens naar de kust? Naar Doel? Naar Neeltje Jans? We opteren voor dat laatste, en dan nog wat verder. Het is wat knoeien om de route in orde te krijgen, want we willen absoluut niet over Antwerpen.
Dus gaat het via de Westerscheldetunnel naar Neeltje Jans. Een eerste stop op een parking voor we de stormkering oprijden. Alwaar Meneertje Mertens gefascineerd is door dit brutale creatuur.
De stormvloedkering. We zijn onder de indruk, zoals altijd hier.
We stoppen op de parking van het Deltapark, wat nu niet open is. Deze foto toont hoe gigantisch groot de windturbines zijn.
Een reservepilaar. Gigantisch ding. Ze maakten er dus een paar extra.
Er is ook een mosselkwekerij en restaurant.
Daarna gaat het verder via de Brouwersdam en het Grevelingenmeer richting Hellevoetsluis. We rijden de Haringvlietdam over, waar Meneertje Mertens verwacht een grote sluis te zien, maar neen, Hellevoetsluis is gewoon een gemeente.
We gaan er op zoek naar een plek om te staan, en belanden op de parking bij het Quackstrand.
Daar eten we onze boterhammetjes (of overschot van het ontbijt) op met zicht op de duinen en het water. We maken er een kort ommetje en veel foto’s.
We rijden opnieuw via de Haringvlietdam en de Brouwersdam, maar slaan dan af richting Zierikzee, zodat we de Zeelandbrug over de Oosterschelde nog eens kunnen overrijden.
Mooi detail: het zeilschip.
Ik blijf foto’s maken van die wolkenformaties.
Waarna we koers zetten naar Stekene, waar we iets na 4u terug op ons plekje zijn. Koers kijken (gravel, sukkelende Evenepoel en flitsend Ineos), avondmaal uit de foodomat (lekker!), foto’s bekijken,
geen verslag schrijven (oeps), en naar het uitzicht kijken.
Donderdag 20 mei
Dit keer zien de weersvoorspellingen er treffelijk uit, dus gaan we fietsen. We zijn vroeg wakker, ik maak foto’s van de zonsopgang (ik moet ervan profiteren, nu het nog kan).
Een eerste impressie.
Ik ontdek het paard, maar de belichting is niet goed.
Dat is beter, maar wat doet dat paard nu.
Ja zeg, het paard had duidelijk geen goesting om te poseren.
en Meneertje Mertens vertrekt voor een eerste vroeg ritje, alleen. Ik doe het wat op het gemak tot hij terug is. Als de temperaturen wat redelijk zijn, vertrekken we samen voor een fietsritje richting Nederlandse kreken. Eerst een vreselijk stuk op de weg van Stekene richting Hulst, moordstrookjes op een erg drukke weg.
Eens we de grens over zijn, gaat het beter, daar zijn afgescheiden fietspaden. Het is nog redelijk druk tot aan Hulst, waarvan de een zijkant aantikken. Meer dan dat doen we niet, we rijden door naar het krekengebied. Eerst nog langs grote wegen (met mooie fietspaden),
daarna gaat het via kleine wegen. De kreken zijn prachtig.
Aan de Vlaamsche kreek stoppen we om wat rond te kijken.
Op deze kleine wegen is het verkeer iets minder fietsvriendelijk, er rijden ook grote trucks, waarvan er eentje ons bijna van de weg af rijdt. Iets van David en Goliath. Rekening houden met andere weggebruikers zit er blijkbaar niet in.
We steken de grens terug over en voelen dat meteen aan de wegen. Maar in Sint-Gillis-Waas krijgen we toch nog een kreek en een mooi fietspad op een dijk cadeau.
Reinaart de Vos was er ook.
Het weer is ondertussen al gekeerd: de zon verdwijnt, en de wind waait steeds harder. De laatste kilometers zijn be-hoor-lijk lastig. Terug in de camper rusten we een beetje (of vooral: ik), eten we onze boterhammetjes (de goesting in soep is wat voorbij precies), en kijken we op het gemakje naar de koers. Waarna het tijd is om op te ruimen.
We pakken het dit jaar anders aan dan vorige jaren: toen vertrokken we de voorlaatste dag al naar huis om de camper leeg te maken en te poetsen, waarna we met het hoogstnodige aan spullen nog een plek voor de nacht zochten en dan de camper gingen inleveren. Deze keer hebben we besloten het anders aan te pakken: we blijven hier ook voor de laatste nacht en zorgen dat de camper proper is, en morgenochtend vertrekken we vroeg naar huis om al ons gerief daar af te smijten, het laatste te poetsen en dan naar DD Mobilhomes te rijden. Dus: poetsen. We verdelen de taken, en het verloopt allemaal vlot. We hadden het sowieso al netjes gehouden, dus het is niet zo dat we er uren werk in moeten steken.
We veranderen nog van stekje, naar een plek helemaal vooraan, zodat we morgenochtend onze buren niet lastigvallen. Voor onze laatste avond krijgen we niet eens een mooie zonsondergang cadeau, pfhah.
Vrijdag 21 mei
We wilden vroeg opstaan, maar we zijn wakker nog vóór de wekker door de regen en wind. Drup, drup, drup. En wiebel, wiebel, wiebel. Meneertje Mertens staat al snel op voor koffie. We maken ons klaar, ik eet mijn ontbijt, we doen voor de laatste keer de vertrek-routine (Meneertje Mertens koppelt buiten alles af en checkt of alles dicht is, ik doe binnen mijn ronde: alles opgeborgen? alle kasten dicht? alle ramen dicht? alle luiken dicht?).
Bij het ochtendgloren vertrekken we naar Gent. De rit gaat vlot via Moerbeke en Wachtebeke, en dan nog een stukje Kennedylaan naar onze côté van Gent. Samen met de kranten-postbode komen we aan in onze straat, waar gelukkig vlakbij ons huis plaats is om te staan. Meneertje Mertens maakt de garage leeg, ik steek binnen alles in een grote valies en in curver-boxen. Waarna Meneertje Mertens dat alles naar binnen sleept. Normaal zou ik zelf curver-boxen naar binnen dragen, maar veel over en weer en binnen en buiten doen we nu niet: buiten ligt het nat en vies, de camper is proper, en dat willen we zo houden.
Meneertje Mertens stofzuigt nog, we hebben nog tijd om eventjes op ons gemak te zitten, en daarna vertrekken we richting… Beveren aan de Leie. Niet meer Heestert, want DD Mobilhomes is verhuisd.
Het vertrek gaat traag, Gent uitrijden gaat traag, we zitten achter de traagst mogelijke zondagschauffeurs, dus vlotten doet het echt niet. We rijden eerst nog naar Vroman Truckwash in Waregem waar de camper netjes gewassen wordt,
en dan door naar het nieuwe hoofdkwartier van DD Mobilhomes. Herman staat er al te wachten. Jacques inspecteert de camper (alles in orde!), we doen nog een klapke met Nikis, waarna Herman ons naar huis brengt.
Binnenkort volgt hier nog een afsluitend reisbericht met eindconclusies.
De Zeelandbrug met de fiets, iets wat mijn man fantastisch vindt. Tegen de wind in beuken meestal want het waait daar altijd. Op Neeltje Jans moet je eigenlijk zo’n donker weer hebben om de grootsheid goed te beseffen. Ik vind het ook altijd indrukwekkend.
Mmmh, ik word liever gejaagd door de wind op zo’n plek, dan er tegenin te moeten beuken 😀 (iets zegt me dat je mijn mening deelt op dat vlak)
Het is waar, die dreigende wolken zorgen net voor veel meer drama op de foto’s van die indrukwekkende plek.
Ik deel volledig je mening.
Neeltje Jans is zeker een bezoekje waard. Maar deze vakantie zal in z’n geheel toch de boeken ingaan als té koud en té nat! Jammer, petje af dat jullie er toch het beste van gemaakt hebben. Ik weet zeker dat ik afgehaakt zou zijn na drie dagen.!
Ja, dit was echt wel onze koudste en natste vakantie ooit. Maar wij houden vast aan de slogan Opgeven Is Geen Optie! 🙂
Nog een prachtig verslag met een startende zonnige donderdag en Meneertje Mertens zijn benen die er nu toch bruiner uitzien bij de kreken.
Ik kijk uit naar je afsluitend reisverslag. Ik weet dat jullie een mooie reis hebben gehad maar stiekem vind ik het toch wat jammer van het koude, natte weer.
Maar jullie plukken elke dag en daar ben ik dan blij mee.
Het maakt alles zoveel mooier. Ik heb dagelijks aan jullie gedacht. Het weer, heeft Anne nog hoofdpijn, heeft Meneertje Mertens nog een platte band gehad….
Het was heerlijk…dank je wel!
Ja, deze foto geeft weer hoe bruin Meneertje Mertens zijn benen in werkelijkheid zijn.
We hadden zeker een mooie reis, ondanks het weer. We hebben genoten.
En zo lief dat je aan ons dacht <3
Jij ook bedankt om te lezen, mee te leven en te reageren!
Wat Veerle hierboven zegt. Vroeger had ik niets met reisverhalen van anderen hoewel ik de mijne ook altijd neerschrijf. Sedert we zelf amper nog weggaan (weg kunnen) is dat verandert. Ik heb graag mee gevolgd en vond het inderdaad jammer dat jullie zo vaak slecht weer hadden.
… en die dt-fout is ook jammer 🙂
Fijn dat ook jij meegelezen en meegenoten hebt, doet me veel plezier!
Oh het zit er al op voor jullie. Prachtige foto’s ondanks het weer. De kering op de fiets heb ik eens gedaan. Wat een wind. Maar magnifiek al die kustwerken en de leegte vind ik. Zo jammer dat het weer jullie niet goedgezind was.
Het kan daar onwaarschijnlijk waaien hè. Twee jaar geleden waren we er ook met de fiets en sterke wind, en ik was een beetje bang met die zijwind-stoten.
De wolken leverden wel dramatische foto’s op. En die dag reden we tussen de buien door 🙂
Veilig en wel terug thuis. Ben erg benieuwd naar je eindverslag van deze toch wel bijzondere vakantie. Blijf samen nog wat gezellig nagenieten.
Bijzonder was het zeker! En nagenieten doen we ook 🙂
Héhé als dat geen belevenis was. Neeltje Jans daar ben ik ook door gefascineerd maar vreesde dat je daar nergens kon stoppen om de boel een beetje te bekijken. Het leverde mooie maar koude foto’s op 🥶.
De kreken daar kan je ook lekker vertoeven. Jammer dat het weer voor jullie niet iets beter was, voor ons ook trouwens. Benieuwd naar je eindverslag en hoop dat je toch rust gehad hebt en vooral genoten en hopend volgend jaar ‘buitenland’!
Je kan daar zeker stoppen. Er is een parking vóór de stormvloedkering met een mooi zicht op het Veerse Meer, en er is een ruime parking aan het werkeiland. Daar is ook een themapark. Dit is dicht nu, en de parking is gratis. Dan is er op dezelfde plek nog een gratis parking, waar je uitkijkt over de zee. Echt heel veel mogelijkheden om te stoppen, rond te kijken en foto’s te maken.
Ik hou van de kreken, ook de kreken in ons land. Een heerlijk rustige regio.
We hebben zeker genoten, veel rust gehad, maar we hopen toch ook volgend jaar weer naar het buitenland te kunnen. Ondanks het feit dat het hier fijn was, heb ik Frankrijk toch een beetje gemist.
Heel mooie foto’s. Ik houd wel van die regen, ze valt toch. De foto’s lijden er voor mij niet onder.
Jammer, de reis is weer te snel voorbij.
Vorige zomer maakte ik ongeveer dezelfde foto’s bij Neeltje Jans, maar dan wel bij beter weer. Rijden over de Zeelandbrug of via Neeltje Jans blijft altijd indrukwekkend. Het verveelt nooit. En ja… de Zeeuwse luchten hé. Die zijn altijd anders en mooi om te zien.
Ik kijk al uit naar het eindverslag!
Is altijd zo hè, is altijd te snel voorbij!
Zeeland verveelt inderdaad nooit. En binnenkort gaan we er twee weekends heen! Hoera!
Mooie foto’s.
Jullie waren vlakbij ijshoeve de Boey waar ze heerlijke ijsjes hebben en een heel grote tuin met zitbanken en een bloemenpluktuin. Op amper 400 meter van de vos en zijn omgeving.
Heb je in Zierikzee het museum bezocht? Indrukwekkend. Ook de fietsomgeving.
Het zit erop voor jullie, het weer viel tegen, maar je hebt genoten waar het kon👍
Goh omabaard, nu je het zegt. We hebben die bloemenpluktuin gezien, en ik besefte toen ik dit las dat ik die ijshoeve gezien had op de kaart toen ik het ritje plande. Inderdaad! Vlakbij de vos. Nu, we mijden nog altijd publieke plaatsen, en op dat moment hadden we ook al het gevoel van: het weer is snel aan het verslechteren, we moeten doorrijden als we geen bui over onze kop willen krijgen, dus hebben we vanaf de foto’s van de vos en de kreek flink doorgereden. Maar ik ga dat wel onthouden voor later.
Ook in Nederland hebben we niks echt bezocht. De hele vakantie eigenlijk niet hoor, enkel buitenactiviteiten, en ook zeer weinig steden, stadjes en dorpen. Ik ben een beetje mensenschuw geworden 🙂
We hebben zeker genoten, met volle teugen!
Ondanks het slechte weer toch nog een leuke vakantie precies 😍
’t zal wel zijn 🙂
Neeltje Jans en de Zeelandbrug..
altijd de moeite waard
ik heb het op mijn “to do” lijstje genoteerd
groeten
Zeker eens doen, Neeltje Jans. Er zijn voldoende parkings om eens te stoppen en foto’s te maken. Zo de moeite waard!
In 1982 of 1983 (dat weet ik niet meer precies) ben ik met school op excursie geweest naar de bouw van de pijlers van de stormvloedkering. In een grote bouwput werden de pijlers gemaakt die echt gigantisch groot waren. We zijn met de bus in de bouwput langs de pijlers gereden.
Jammer dat jullie vakantie erop zit. Ook jammer dat het weer vaak behoorlijk tegenzat.
Ik heb door je verslagen weer veel over België bijgeleerd.
Zo tof dat je de bouw van die pijlers gezien hebt! Er staat er daar nu dus eentje gewoon in het water, een reservepijler. Gigantisch!
Leuk dat je bijgeleerd hebt over België 🙂 En dank voor het meelezen en reageren!
Wat een mooie serie foto´s. Het blijft indrukwekkend die omgeving, die waterwerken. Ben er ook een paar keer geweest.
Blijft indrukwekkend hè. Dankjewel!
Mooi fotoverslag en interessant te lezen hoe Zo’n zomervakantie gaat.
Dankjewel! 🙂
Klinkt als een heerlijke vakantie! Zeeland is geweldig. Heerlijk fotoverslag! Heerlijke activiteiten
Dankjewel! 🙂 Het was inderdaad een heerlijke vakantie. En binnenkort gaan we terug naar Zeeland, fijne vooruitzichten 🙂
Hier terechtgekomen doordat je m’n IG account bent beginnen volgen. Hierin herken ik zoveel. Wolkenformaties fotograferen, heerlijk! Heb ook een zwak voor Zeeland. Neeltje Jans lijkt me alvast ook de moeite. Mooi verslag hier.
Welkom! Ik heb eens rondgekeken op je blog en meteen gevolgd, want ik zie inderdaad ook veel overeenkomsten.
Neeltje Jans is zeker de moeite waard! Al helemaal bij indrukwekkende wolkenformaties 🙂
Oooh nu heb ik heimwee naar onze duikjaren…mooie duiken gehad daar, altijd die zeelandbrug over (daarzelf dook ik niet, anderen wel, maar ik dierf geen stromingsduiken en heb me beperkt tot Grevelingenmeer)…namiddagen wat aan strandjes, de dag afsluiten met terrasjes in Zierikzee enz.
foei, jullie zijn dus wel stiekem nog eens een grens overgestoken . Het is dus een 3landenreis geworden.
Mijn vriendin Corine gaat daar nog steeds af en toe duiken 🙂
Ja, we zijn stiekem de grens over gestoken. Twee keer zelfs daar. Dus ja, toch een drielandenreis 🙂