Satur9Vrijdag 7 mei
We starten de dag rustig. Geen wekker, wakker rond 6u30. Ik blijf op het gemak nog een uurtje liggen. We maken plannen voor de komende week, er is een “date” met vaste datum waarnaar we ons moeten richten, er is een fietstocht voor Kom op Tegen Kanker, en het ziet ernaar uit dat het Hemelvaartweekend in Vlaanderen héél druk gaat worden. We bedenken wat we gaan doen, we sturen wat mails, en we kunnen weer verder.
We maken ons klaar om te fietsen, en vertrekken met de camper naar de parking waar de voorziene fietstocht via de RAVel route start. Het is ijzig koud, jammer genoeg. We vertrekken vlot, het fietspad is zeer aangenaam. Beton, maar goeie beton, geen last van de naden (ofte “doekedoek doekedoek”). Er rijden dan ook enkel fietsers en ruiters met paard over, en af en toe eens een kleine tractor blijkbaar. Het gaat vooral bergaf, lijkt me, en ik maak me wat zorgen (alweer) over het terugkeren. We hebben het koud. Niet zozeer onze benen (korte broek, zoveel winterkleren hebben we nu ook weer niet mee en de lange broek zit in de was), dan wel rug en schouders en na een tijdje ook handen (ondanks handschoenen).
De rit gaat voor een groot deel door bos. Over halverwege moeten we een eindje de gewone straten op, en daar wordt het iets warmer. We stoppen voor een bal die over de omheining van een speelplaats geschopt is, Meneertje Mertens raapt die op en bezorgt die terug aan de voetballende kinderen. Daarna gaat het via meer landelijke wegen tot aan St. Mard (Virton). We hebben weinig gestopt onderweg, en ook op het keerpunt stoppen we maar kort, we koelen te snel af. In het terugkeren is het dus meer bergop, en dan zullen we wel iets vaker stoppen. Het begin valt goed mee, eigenlijk is het daar ook nog veel bergaf, ik kan me niet herinneren dat we zoveel bergop reden?!
Maar een kleine 10km voor het einde vergaat het lachen me wel, het gaat constant bergop. Niet veel, niet steil, maar het is behoorlijk duwen. En dus wordt er regelmatig gestopt. Veel foto’s maak ik niet, die handschoenen zijn ellendig en ik vloek teveel. Voor de rest gedraag ik me vrij netjes, en zaag ik niet al te hard. Ik zeg tegen Meneertje Mertens dat hij voorop moet rijden, maar dat wil hij niet, dus dan moet hij maar luisteren naar wat ik te zagen heb. Maar het valt mee. Ik mag content zijn van mezelf.
Na de fietstocht gaan we nog even naar de Trou des Fées. Nu schijnt de zon wel, en we zijn toch vlakbij. We klauteren naar boven, kijken eens rond, maken wat foto’s, en zijn weer weg.
(sorry ik vond het weer moeilijk om foto’s te kiezen)
Waarna we naar een wasserette in Virton trekken om onze kleren te wassen. Tijdens het wassen eten we soep met een boterham in de camper. Makkelijk toch. Meneertje Mertens doet de over en weer naar de wasserette, ik vouw alles op. We zijn er toch wel even zoet mee.
Daarna volgt er nog een queeste naar cash geld. De eerste stop levert niks op, de tweede gelukkig wel.
Een beetje voor 5u zijn we terug op de camping, waar nu wel wat meer campers staan. Wel zes! Amai. We gaan eerst ons verblijf betalen en doen een babbeltje met de uitbater. Tijd om eten te maken: er is nog tabouleh, ik maak een slaatje, en Meneertje Mertens bakt cordon bleus op de Party Grill. Lekker.
Ik ben doodop, Meneertje Mertens weet van geen ophouden en wast de fietsen (was wel nodig) en doet de afwas (doet hij alle dagen, altijd, trouwens, kudos to Meneertje Mertens. Eerlijk gezegd doet hij héél veel als we met de camper weg zijn. Het enige wat ik moet doen, is koken. En plannen maken. En foto’s maken. En bloggen. Voor de rest hoef ik niks te doen. Hij doet het graag, en kan toch niet echt goed stilzitten) (wat ik dan weer wel goed kan). Ik laptop nog wat en schrijf dit verslag, en ben dan al heel hard aan het verlangen naar lezen en slapen. Ondanks de campers die erbij gekomen zijn, blijft het hier even stil en rustig.
Zaterdag 8 mei
Vandaag gaan we het rustig houden. Een wandeling vertrekkend vanop de camping, meer niet. Rond 7u ben ik wakker, en man wat is het weer koud zeg, ik vind het maar koud onder mijn deken en als ik naar het toilet ga al helemaal. Ik heb een room with a view! (zie vooral links op de foto)
Als Meneertje Mertens koffie wil zetten, valt het eurocentje: de gastank is leeg. De TWEEDE gastank is leeg. Meneertje Mertens had daar schrik van, ik zag het allemaal wel goedkomen. Niet dus: leeg. Gevolg van weken aan een stuk koud weer en dus vaak verwarming nodig, en het gasvuur ook wel meer dan vorige jaren gebruiken. Maar toch vooral de kou, dag na dag. We kunnen de gasfles niet omwisselen want het is geen courant merk. Zucht.
Gelukkig hebben we ook een waterkoker mee en kunnen we zo toch koffie maken. Maar voor de rest: geen verwarming, niet koken, geen douche. We besluiten uiteindelijk een Primagaz gasfles te gaan kopen in een doe-het-zelf-zaak in Virton. De doe-het-zelf-zaak waar we gisteren naast stonden toen we kleren gingen wassen. Hadden we het maar geweten… Goed, ik sleep me een beetje vooruit want ik ben moe (die dag rustig aan was nodig), maar tegen 9u zijn we onderweg naar Virton.
Gasfles halen, en ook nog binnen in de Colruyt want we hadden onze boodschappen niet echt goed gepland en dat kunnen we nu dan toch in één ruk rechtzetten. Tegen 11u zijn we terug op de camping. Eindelijk ontbijt, het regent ondertussen dus die wandeling laten we maar zo. We zijn allebei best wel moe, en kruipen in bed om nog wat te lezen / voor een tukje.
Rond 13u sta ik op om onze lunch klaar te maken. Het regent nog steeds, de wandeling stellen we uit tot morgen. Beetje haken, beetje koers volgen via de ticker van Sporza, tot Meneertje Mertens de satelliet in orde krijgt en we een Duitse (mja he) Eurosport vinden waar we toch wat Giro kunnen kijken. Na de koers gaan we toch nog een wandelingetje maken. Eens kijken wie er allemaal op de camping staat, en of er eigenlijk volk gearriveerd is op de vaste stelplaatsen. Yep, er staan wat auto’s en we zien wat mensen.
We lopen door tot aan de straat, en dan naar de brug over het zijriviertje (de Rulles) van de Semois.
Dan maar een beetje verder naar een straatje dat we daar zien ook.
In het terugkeren is er een monument voor de gefusileerden van Ansart, waar we eens rondkijken.
Ik zie dat er ook een slachtoffer bij was in Vinkt, bij Deinze, een verhaal dat ik ken.
Na onze terugkeer volgt die eerder gerateerde douche, waarna we eten maken. Spekjes, een paar sjalotjes, voorgekookte aardappeltjes met look, en boontjes, alles samen in de wokpan van de party grill. Lekker en makkelijk!
Het is al redelijk laat als we klaar zijn, Meneertje Mertens doet de opruim en vult water bij (kan hier gewoon op de plaats waar we staan), ik maak ons verslag van de dag. Nog even rondlopen om wat foto’s te maken van de ondergaande zon, en dan is het bedtijd.
We vinden het hier nog steeds en zálige camping! Iets meer volk, maar nog steeds rust en stilte. Niet meer dan wat fluitende vogels en loeiende koeien.
Zondag 9 mei
We doen vandaag die rustige dag dan maar hè. We staan wel vroeg op en maken een timelapse van de zonsopgang.
Die jammerlijk mislukt, de focus ligt blijkbaar op de bomen. Morgen doen we nog een poging, als het weer het toelaat en geen idee of die dan wel gaat lukken.
Gelukkig heb ik ondertussen wel mooie foto’s gemaakt.
Aan het riviertje.
Maar echt, die kleuren.
Koffie, nog koffie, ontbijt. Het weer is eindelijk mooi. Wel winderig, maar een warme wind. Heerlijk! Rond 10u vertrekken we voor de wandeling die we gisteren wilden maken. We passeren langs de naburige camping de Chenefleur, die er erg aantrekkelijk uitziet. De prijzen ietske minder, vinden we als we achteraf eens gaan zoeken. Dan toch liever onze sjofele camping. Het gaat verder langs glooiende wegen en velden, de zon schijnt heerlijk, we zien veel koeien en nog veel, veel meer paardenbloemen.
Ook hier: muurschilderingen.
Voor we beschuldigd worden van spoorlopen: hier rijdt geen trein meer.
Veel sleutelbloemen zien we hier.
We stappen door Villers-sur-Semois, het enige dorp dat we passeren.
Paardenbloemen, paardenbloemen, paardenbloemen.
En schitterende landschappen en wolkenhemels.
Het gaat verder via rustige wegen naar de Romeinse weg, een gravelpad.
Zo komen we op de grote weg terug aan de camping. Het laatste “tsjoepke” van de wandeling snijden we eraf, we zijn moe. Aan de camper laat ik me dankbaar in een zetel zakken. Na een half uurtje rust gaat Meneertje Mertens ons eten klaarmaken op/in de Party Grill, ik maak een slaatje, en we eten buiten.
Genieten van het zomerse gevoel, eindelijk.
En ook wel van het gezelschap.
Waarna de buren die we sedert 2 dagen hadden, vertrekken, en we weer onbelemmerd zicht hebben. Hoera!
Meneertje Mertens doet de uitgebreide afwas en ruimt op buiten, ik doe euh, niet veel. We kijken nog wat naar de Giro, gaan lozen en maken ons klaar om morgen te vertrekken. Avondeten (soep en een boterham, ah ja) en vroeg naar bed, want we zijn moe. We willen niet persé vroeg vertrekken morgen.
Ik vind jullie heel moedig, mag ik dat zeggen?
Je mag dat zeggen 🙂
Doorgaan was de enige optie, en in een camper vind ik dat ook behoorlijk comfortabel. Zelfs met k*kweer.
Naar huis gaan zou voor mij de enige optie zijn. Ik heb nog nooit in een camper gereisd maar ik kan me niet voorstellen dat ik continu op zo’n kleine oppervlakte zou moeten leven. Da’s allemaal goed bij mooi weer als je die alleen gebruikt om te slapen.
Wij hebben trouwens al wel vaker een vakantie vroegtijdig afgebroken vanwege rotslecht weer (in Frankrijk dan nog!).
Ik heb dat nog maar 1 keer gedaan, lang geleden toen ik 7 maand zwanger was en de oudste anderhalf was, en het veel te heet was. Toen zijn we (mijn ex en ik toen nog) een paar dagen vroeger naar huis gegaan.
En had dit nu onze eigen camper geweest, dan, misschien. Maar dan nog: Meneertje Mertens had verlof, en thuis hadden we evenzeer zitten kniezen in het slecht weer. En het is veel geld in het water.
Maar eigenlijk komt het neer op: weer of geen weer, wij houden van het camperleven 🙂
Ja, dat laatste had ik al door. 😉 Ik denk dat ik heel snel een claustrofobisch gevoel zou hebben, zelfs zonder slecht weer. En dan die natte kleren, waar blijf je daarmee? Hoe krijg je die droog na een natte wandeling/fietstocht?
En ja, het is natuurlijk zonde van het geld maar dat weegt voor mij niet op tegen het ongelukkig zijn. Gelukkig heb jij daar geen last van en maak je er het beste van. Chapeau!
Ik heb geen last van claustrofobie in de camper. In een tent heb ik dat wel snel. Je moet mij niet in zo’n kleine alkoof doen slapen, dat lukt niet.
Die kleren droogkrijgen, is niet echt een probleem. We hebben sowieso handdoeken mee die snel drogen, dus er is plaats om kleren te hangen als ze nat zijn. Maar we zijn niet vaak nat geweest, in de regen vertrekken we sowieso niet, en we hebben weinig last gehad van onverwachte stortbuien. Natte schoenen kunnen voorlopig achteraan in de bergruimte tot het wat droger is. De dagen dat het aan één stuk door goot, bleven we binnen, maar de meeste dagen was het toch gewoon wisselvallig.
Ongelukkig zijn wij echt niet geweest, en we hebben echt wel op voorhand afgesproken dat we elkaar zouden aanmoedigen en opvrolijken, en er het beste van zouden maken 🙂 Dat was een mindset die we sowieso al nodig hadden om om te schakelen van een vakantie in Frankrijk naar een vakantie in België. We hebben ons echt op voorhand voorgenomen er het beste van te maken, en dat is ons wonderwel gelukt 🙂
Zoiets als met die lege gastank en de was doen kost veel energie/gedoe maar als dat gedaan is dan is het vrijheid ten top. Weer schitterend je foto’s.
Dat is zo, daar kruipt behoorlijk wat energie in. Maar het hoort erbij. En inderdaad: erna kunnen we weer in alle vrijheid verder!
Dankjewel 🙂
Wat een mooi avontuur. Een beetje tegenslag hoort erbij. Geniet verder. Het weer is toch al iets warmer. Ik kijk al uit naar de volgende trip!
Een beetje tegenslag hoort er inderdaad bij. We zijn al blij dat we van grote tegenslag gespaard bleven 🙂
Mooie blog met mooie foto’s wederom.
Mijn grootste angst tijdens onze winter kampeer vakanties was dat ‘s nachts de gasfles leeg zou raken. Dit ivm gevaar van bevriezende waterleiding. Wat we ook ondanks volle gasfles hebben meegemaakt. Iets met kamperen bij -25graden.
Jeetje, kamperen bij -25 graden! Respect!
Ik vind de spelonken in Le Trou des Fées in Virton een magische plek. Erg fraai.
Je fascinatie voor zonsopgangen zijn aandoenlijk en de vergezichten zijn schilderachtig. Eens te meer een tof verslag. On the road again!
Het is er inderdaad speciaal!
Dankjewel voor de complimenten! 🙂
Toch weer een mooi beeldverslag hoor. Dat die tweede gastank ook leeg ging, lijkt me niet zo gek gezien de weersomstandigheden. Een paar dagen minder of ronduit slecht weer zijn te doen, maar dit lijkt me toch niet echt lekker. Ik zal duimen voor beter en vooral wat warmer weer vanaf nu. Als dat lukt zal het hier, in de tuin vast ook nog wel wat warmer worden.
We hadden er geen ervaring mee, hoe lang zo’n gasfles meegaat in koud weer. Dat weten we nu ook weer 🙂
En we zijn ondertussen wéken verder, en het weer is nog geen spat verbeterd!
een schitterende verslaggeving, ik geniet mee!
Dankjewel 🙂
O wat gun ik jullie die eindelijk wat warmere dag. zó dapper hoe jullie je door dat ellendige koude weer heen slaan. En dan nog de gastank leeg…., en vallen huwelijken door minder om. 😉 Prachtige foto’s weer van die zonsopgang. Ik hoop dat het de ergste kou het nu laat af weten.
Hahaha ja, wij weten ons wel met de nodige humor door de tegenslag door te ploeteren! Hoewel die lege gastank toch wel wat zwaar op de maag viel 😉
Daar kan ik me álles bij voorstellen.
Ondanks het toch wat mindere weer doen jullie toch heel veel.
Het mag inderdaad wat beter worden voor mei.
Vloek jij echt Anne? In de vorm van -domme of sh*t, f*ck?
Je foto’s zijn pareltjes. Jammer van de timelapse maar gemakkelijk is dat niet.
Lang geleden dat ik sleutelbloemen heb gezien.
Voor jou zeker ook kudos Anne. Het gaat er echt niet over wie het meeste doet.
Elkaar begrijpen en elkaar steunen is zo ontzettend mooi en ik vind dat je heel veel dingen doet.
Tot gauw!
Oh Veerle, je weet niet half hoe ik kan vloeken, ketteren en schelden 😀 In alle mogelijke vormen en soorten hoor je dat bij mij, erg hè 😀
Dankjewel voor je lieve reactie!
Wat een vakantieverslag hou jij bij.
Wat een werk ook.
Het is erg leuk om hier achteraf terug te komen grasduinen. Zo onthouden we zoveel meer van onze reizen. OK, er kruipt werk in, maar anders waren we echt al vergeten wat we in het begin van de reis deden. Of zelfs 5 dagen geleden 🙂
Die wandeling Le trou des fees ziet er fantastisch uit, wowwie! Die gaat zeker op mijn wandellijstje!
En er is trouwens niets mis met regelmatig stoppen omdat het bergop gaat of tegenwind of een andere reden. Uiteindelijk doe je het toch maar hé. Maakt niet uit dat je (veel) vaker moet stoppen. 🙂
Het wandelingetje naar le Trou des Fées is heel kort, toch van waaruit wij het deden 🙂
En je hebt gelijk: het gaat niet om hoe je het doet, het gaat erom dát je het doet 🙂
een RAVel heeft normaal gezien max hellingsgraad van 5%.
whoa die rotskervingen zijn supercool!!
Ha, dat wist ik niet! Doordat het oude treinbeddingen zijn?
Ja hè, da’s daar echt leuk.
ja inderdaad, voor de ex-spoorweg.