Satur9De coronacrisis is nog lang niet voorbij, we gaan ons nog lang in stilte moeten bezighouden. Dus leek een reeks gastblogs leuk om de boel wat op te vrolijken. Ik nodigde uit om een vriendenboekje in te vullen, en kreeg veel respons. Vandaag leren we Omabaard kennen. Veel leesplezier!
Satur9 is een creatieve dame, met vaak verrassende en toffe ideeën. Ook een soort van verbondenheid creëert ze in de blogwereld, een wereld die ik – aanvankelijk op kousenvoeten – een paar jaar geleden ontdekte.
Met plezier doe ik dus mee aan deze nieuwe uitdaging, een gastblog schrijven over….mezelf.
Hum, ben ik dan zo’n boeiend persoon, verre van, maar een tip van de sluier lichten doe ik hier graag. Anne stelt de vragen, ik moet slechts antwoorden, kan het simpeler? Mijn geboortekaartje en pril fotootje verklappen al direct de geheimen over Lieve Omabaard. En neen, van zelfoverschatting is geen sprake, het ruikt hier niet naar enige vorm van pretentie, de eerste naam kreeg ik mee, de tweede is eigen inspiratie, met dank aan kleinkroost en opa, mijn man.
Mijn hobby’s: De vraag katapulteert me terug naar een ver verleden, waarbij ik als kind een spreekbeurt moest/mocht voorbereiden over mijn hobby. Heb ik die wel? Alvast zeker niet uitgesproken, maar ik hou van fietsen, lezen en friend-me-momenten. Die mis ik de laatste tijd e.n.o.r.m, wat al eens op mijn humeur durft te werken, voor de rest ben ik mijn naam waardig. ‘Grotendeels toch’ vult man hier lief aan 🙂
Dit ben ik in drie woorden: Een moeilijke vraag. Oei, daar gaan mijn drie woorden al…
Twijfelaar. Enthousiast. Dankbaar.
Wat wilde je als kind worden? Verpleegster op de kinderafdeling, ik oefende dag en nacht met poppen, die overigens voorbeeldige patiëntjes speelden. Dit werd het dus niet. Ik koos voor het onderwijs, waar ik graag – je weet wel ‘enthousiast’ – zorgen voor jonge mensen op mij kon nemen.
Daarenboven koos ik voor wiskunde, ik besef, bij veel mensen roept het vak een stevige portie aversie op. En toch schreef Jean Paul van Bendegem over wiskundige schoonheid en oneindigheid en de verbanden die wiskunde onderhoudt met literatuur, muziek en filosofie. Met mijn vreselijk slecht geheugen (toen al en nu nog veel meer) was het dé oplossing, ik moest enkel het kleine deeltje hersens gebruiken waar de logica ontspruit.
En het lesgeven zelf was me met de paplepel meegegeven vanop het thuisfront.
De combinatie van lesgeven en het jonge vrolijke geweld vind ik schitterend.
Ik ben goed in: luisteren én babbelen, lachen, uitbundig en soms groen, genieten in de zon, plezier maken en verhaaltjes voorlezen, badkamers kuisen, prutsen met Photoshop.
Ik ben slecht in: koken, ramen lappen (nooit zonder eindstreep!), voetballen (tot ergernis van 3 zonen en 4 kleinzonen)
Ik word blij van: de (klein)kindjes, fietstochten, logementen, een proper huis, uitslapen, vriendenbabbels, bloemen, een onverwacht krulletje in het veel te sluike haar, de witte aapjes aan ’t plafond.
Ik heb een hekel aan: Trump!
Een nutteloos talent is: prachtige kleding uit de nieuwste collectie selecteren tijdens de solden.
Mijn grootste blunder is: Een Tampax die samen met het schoolboek uit mijn gloednieuwe boekentas vloog, terwijl een groep 18-jarige jongens benieuwd zijn parabolische baan volgde….. waarna ik er verder een volle les lang met beide voeten stokstijf bleef op staan, alsof ‘uit het oog, uit het hart’.
Het gebeurde in mijn allereerste lessen, als 22-jarige, in een mannenschool vol testosteron.
Ik ben bang voor: de dood, kasseien waar ik mijn evenwicht op verlies, het vieze Coronabeestje.
My guilty pleasure: starten met één koekje bij de koffie en constateren dat nog enkel de lege verpakking overblijft als ik laatste slok binnen slurp.
Mijn grootste teleurstelling: dat sinterklaas niet echt bestaat.
Het beste wat me is overkomen: “Kinderen zijn de ankers die de moeder vasthechten aan het leven.” (Sophocles)
Ik heb er spijt van dat: ik nooit heb leren paard rijden. Ook al blijf ik dappere pogingen doen, zoals vorige week nog, beetje krampachtig. Bestaat er niet zoiets als ‘de volhouder wint’? Te paard langs de zee galopperen voelt zo heerlijk romantisch!
Mijn lievelingseten: naast zoetigheden, is het gesmolten kaas (raclette, mmmm!)
Dit lust ik niet: dure en goedkope oesters.
Mijn favoriete film: Ik hou heel erg van de films van Pedro Almodovar.
Ik surf elke dag naar: jullie blogs. Ik probeer toch…
Mijn favoriete reisbestemming: Mag ik twee uitersten kiezen? Noorwegen en Italië, Noord en Zuid, koelte en hitte.
Maar we houden het de laatste jaren vooral bij fietstochten doorheen Nederland, het vlakke land, waar je niet zo stevig op de trappers hoeft te duwen.
Mijn ideale vrije dag: Een lange fietstocht door een mooi natuurgebied, een gezellig terras voor lunch, pannenkoek en drankje, en ’s avonds voldaan uitrusten, languit in de luie zetel. Met vrienden of familie. Heeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk!
Mijn levensmotto: CARPE DIEM. Bij donker weer lichten deze letters elke dag trouw op in het woordspel hier boven het raam.
Mijn lievelingsquote:
Een Lieve zoals ik Omabaard leerde kennen. Sommige zaken als het niet lusten van oesters herken ik bij mezelf. Een tampon is nooit uit mijn boekentas gevallen, dat dan weer niet…
Jij kent ondertussen de Lieve én de omabaard, zoals ik de Paul én de Pannenkoek al veel beter leerde kennen. Fijn!
Oesters bah, maar pannenkoeken heerlijk! Deze middag nog eentje met slagroom gegeten.
Kannibaal :)!!! Hoe durf je, mij opeten!
Heel mooi geschreven, op z’n Omabaards. Paardrijden, dat had ik niet in jou gezien. Maar verder … ja hoor, de Omabaard zoals ik ze in gedachten had/heb. Onze ideale dag zouden we trouwens samen kunnen doorbrengen!
IK reed hooguit vijf keer paard hoor, maar ik droom er wel van het goed te kunnen en langs de zee te galopperen.
Inderdaad, onze ideale dag hebben we gemeen, wie weet komen we elkaar ooit eens tegen?
Galopperen in de branding, heel mooi inderdaad.
Wiskunde, echt? Ik was er goed in, maar had er toch een hekel aan.
Fijn je beter te leren kennen.
Die hekel hangt gewoon af van je wiskunde leerkrachten 🙂
Dat is waar. Ik heb er maar één goeie gehad.
Ai neen toch. Dat brengt onze job niet in een mooi daglicht😦
Aangename kennismaking 😊
Ook voor jou. jij bent duidelijk een creatieveling.
Ja hoor. Ik heb nog nieuws maar dat is voor later 😊
Dit is helemaal omabaard. Fijn om te lezen en mooi gedocumenteerd. Vooral het paardrijden is verrassend. Dat wist ik nog niet.
Stel je daar niet veel bij voor, het blijft een droom. ik reed hooguit vijf keer op een paard 🙂
Wij kennen elkaar al een beetje, en wie weet, volgend jaar nog veel beter als we alle plannen uitvoeren?
Ik hoop echt dat het zal kunnen. En ja, dan doen we dat zeker!
Dit boekje bevestigt mijn beeld alleen maar! De spreuk van Sophocles is adembenemend mooi.
Dag Lieve, fijn je wat beter te leren kennen 🙂.
Sophocles was een wijs man. En zo leren we elkaar ontdekken, fijn initiatief van Satur9, hopelijk krijgt ze nog van die lumineuze ideeën 🙂
Ik kende Omabaard niet, maar ben – door dit logje – op haar blog gaan neuzen. En ik ben helemaal om. Ze heeft er een volger bij.
En nu ga ik eens vliegen naar jouw blog! Altijd fijn om nieuwe mensen te ontdekken. Welkom Menck.
Een naam die in Nederland inderdaad vaak niet direct als echte naam wordt herkend maar meer als een koosnaampje!
De wiskunde snap ik, wat wás ik verrast toen ik als 45 jarige de moeder MAVO ging doen , zo léuk! Niet dat alles is blijven hangen, daarvoor was het te kort en had ik het later niet meer nodig. Wat leuk om zo’n foto te hebben met je moeder, geweldig.
Ohhhh….die tampon …….. ik kan alleen maar hopen dat het zó lang geleden was dat een jongen van die leeftijd nog niet wist wat hij zag.;-(
Mijn echte naam is Godelieve (bah!), in het gewone leven altijd Lieve, op het kaartje en voor mijn ouders Lieveke, een koosnaampje dus. Klein PSje, mijn man noemt me altijd Love, maar nu word ik te intiem 🙂
Die vliegende tampon is 40 jaar geleden, ik vermoed dat die jongens het niet echt begrepen. Of maak ik het mezelf wijs? Sommige zag ik grinniken, ik was amper vier jaar ouder dan zij.
Ging jij opnieuw studeren toen je 45 was? Hoedje af!
Een naam die er ook om vraagt om te “verkozen”.
Mijn jongere broer had eind jaren 50 ooit een gebruiksaanwijzing gevonden uit een pakje tampons en kwam vertelde me dat hij wist dat het om een voorbehoedmiddel ging;-)
Nou “weer studeren “klnkt wel wat overdreven, ik had als kind behoorlijk tegen m’n zin de 3 jarige HHschool opleiding gedaan met , behalve de HH vakken prima eindcijfers maar doorleren zat er niet in. Toen de kinderen groot waten ben ik met deelcertificaten de moeder Mavo gaan doen, had daar zoveel plezier in dat ik ook nog een aantal vakken op HAVO niveau deed. Je deed dan gewoon het centraal schriftelijk examen, zó leuk dat bij mij dus m’n kind naar mijn diploma uitreiking kwam kijken en trots op me was toen ik het toneel op moest komen wegens de hoogste cijferlijst.
Wat een troost als de jongens er zo over dachten😉.
Dikke pluim met je podiumplaats.
Tja, als door de wol geverfde huisvrouw durfde ik bij de economie vragen aanvankelijk geen antwoord te geven, ik vermoedde overal strikvragen bij de op jonge kinderen gerichte vragen, zó simpel kon het toch niet zijn;-)
Leuk om hier nog wat weetjes over Omabaard te lezen.
Ik heb het genoegen gehad om haar een keer te mogen ontmoeten. Op basis daarvan durf ik wel te stellen dat Lieve met stip de meeste sympathieke en liefste wiskundedocent is die ik ken!
Met de alinea over het paardrijden valt er een vraag op zijn plaats, die ze gisteren op mijn blog stelde. 😉
En mag ik vragen, Jan, hoeveel wiskundedocenten jij hebt gekend? 🙂
Tja, dat paardrijden blijft een droom, ik heb het hooguit vijf keer mogen beleven, maar zou het heel graag goed kunnen, en dan galopperen langs de vloedlijn. Kan het romantischer?
Dat is een benaderingsvraag, dus daar heb ik even over na moeten denken. Ik schat dat het er 5 waren. Ik kan er 1 of 2 naast zitten. 😉
Dat laatste is inderdaad een heel romantisch beeld. Ik heb daar ook mooie foto’s van gezien. Maar sinds het grote zwarte paard van Sinterklaas me stof heeft laten happen, hoef ik niet zo nodig meer. 😉
Precies zo, Lieveke, heb ik jouw beeld voor ogen!
Een mens kan zich niet anders voordoen in een blog he? Verrassend dat nog eens iemand me aanspreekt met Lieveke. Dat is heel lang geleden, sinds mijn ouders er niet meer zijn. Beest wel leuk.
Blijven volhouden wat paardrijden betreft! Het is echt zo’n fijne sport. Leuk leesvoer!
Oei ik ben gestopt!?😦
Leuk om meer over je te weten te komen, Lieveke! Zo leer ik je telkens wat beter kennen.
Waar jij een wiskundeknobbel hebt, zit bij mij een deukje (-:
Een knobbel of een deuk, what’s thé difference?
Dat je Lieve heet had ik al eens ergens uit een reactie begrepen. Ik vind dat een mooie naam en ik vind het ook leuk je op deze manier wat beter te hebben leren kennen. (Dank Satur9!) Ik moest lachen om de motivatie wiskunde te gaan studeren. (Ik heb een onredelijke bewondering voor mensen die wiskunde begrijpen) ‘Een klein deeltje van de hersens waar de logica ontspruit’. Dat is prachtig geschreven en ik geloof dat ik dit snap. Want dat is natuurlijk het knappe, dat een mens niet alleen helder kan denken, maar het ook nog eens loepzuiver kan opschrijven. Ik volg je blog, maar dat wist je al, met het allergrootste plezier.
Wat een prachtreactie Peter. Voel je de blos?
Wiskunde brengt vaak negatieve reacties met zich mee, zoals saai, seut (weet niet of je dit woord kent?) en niet boeiend.
Maar mijn leraar wiskunde uit een vorig leven was de meest fijne, fantastische, leuke man die ik ooit mocht ontmoeten (naast mijn man uiteraard 😉) die mijn interesse (in de wiskunde uiteraard….) sterk heeft aangewakkerd met gekend resultaat
Fijn dat je mijn blogjes volgt, ik geniet enorm van je foto’s.
Het is een leuk idee om mensen op deze manier toch wat beter te leren kennen.
Zelf treed ik niet graag op de voorgrond.
Maar doe hier ook aan mee, en als ik alle gast stukjes zo teruglees, denk ik dat ik die van mij aan moet passen?????
Dat mag hoor Aukje, mail me maar.
Wauw paardrijden, hoedje af…
Fijne kennismaking en tof te lezen./
Hier heb ik zo van genoten Omabaard.
Zoals ik op fb al schreef zou ik direct willen koffiekletsen met jou!
Ik ben zelfs al eens gaan gluren op je blog vorige week.
badkamers poetsen…da’s wel heel specifiek 😀
en goed dat je redelijk geprijsde oesters wel lust…
Ik volgde ooit één cursus, Logica en wetenschapsfilosofie, bij Van Bendegem en hoewel die inhoudelijk eigenlijk “te laat” kwam, herinner ik mij wel nog steeds de begeestering van de mens. Straf vond ik dat, wetende dat net dat vak, een soort basisvak voor alle mogelijke richtingen, voor hem waarschijnlijk een van de minst uitdagende moet geweest zijn.
En zo leuk dat je toch blijft proberen paardrijden!