Bij Matroos Beek zag ik een blogpost met een mooie titel: Het oneindige plan. Het bleek een stapelgedicht te zijn. Definitie: Haal zoveel boeken uit de kast als je wilt en ga dan stapelen in een volgorde waarvan jij vindt dat de woorden elkaar mooi opvolgen, zoals in een gedicht. Ik vond het een erg leuk idee, en beloofde het ook eens te doen. Eén keer was niet genoeg, hier is nog een tweede gedicht. Vorige week met boeken die ik wilde buitenkuisen, deze week met boeken die na de grote boekenkuis in mijn boekenkast blijven staan.
Dit is alles
Trots en vooroordeel
Een zuil van zout
In het hart
Bezeten van mij
Paula
Op de rug van vuile zwanen
Kartonnen dozen
Sfeer
Houvast
High fidelity
De kleine vriend
Fijn idee, origineel gebracht bovendien. Alles heeft een reden, ook de kartonnen dozen op de rug van vuile zwanen. 😉
Dankjewel 🙂
Schitteren alweer! Met een paar titels van boeken ertussen die ik ook heb gelezen.
Dankjewel! Er zitten heel wat boeken tussen die een blijvende indruk op me gelaten hebben.
Dan zijn dit waarschijnlijk de boeken die mogen blijven;-)
Inderdaad! Maar ik vond het wel veel moeilijker hiermee een samenhangend gedicht te maken. Het minste van de 3 dus, wat mij betreft. Van het gedicht van volgende week (het laatste) ben ik het meest tevreden 🙂
Maar toch prima gelukt.
Dankjewel 😊
Een fantastisch idee!
Een overgenomen idee, dat wel, maar ik heb er veel plezier aan gehad 🙂
Ik maakte er vandaag ook eentje.
Echt leuk om te doen 🙂
En best lastig ja er een geheel van te maken.
Ik heb ‘m gezien, heel goed gedaan! Het is inderdaad zoeken en proberen en opnieuw beginnen. Maar het is leuk om doen 🙂
Wat een mooie!
Dankjewel! 🙂
Hmm het gedicht gaat wat in alle richtingen maar nu zitten er wel wat boeken bij die ik gelezen heb. Paula is prachtig! (en dat terwijl Isabel Allende zowel gedrochten of turnpagers kan schrijven)
Yep, het gedicht was ik zelf niet echt tevreden van. Het minste van de drie.
Paula is inderdaad een prachtig boek, zo graag gelezen. Helemaal eens met je beoordeling van Allende 😀