Op reis 2020: eindconclusies

Eindconclusies zijn geestig, dus: hier gaan we!

De Fransen rijden nog altijd gelijk zotten. Correctie: de helft (of misschien wat meer, 60 tot 70%) scheurt gelijk een achterlijke idioot over de wegen (met gewone wagens, camionettes, caddies, campers, vrachtwagens, brommers, scooters, moto’s, you name it, ze doen allemaal wel achterlijk), de andere helft rijdt zo traag dat het ook gevaarlijk wordt.

We vinden altijd dat de wegen er in België slecht bij liggen. En dat het elders beter is. It is not. Man man man, wat hebben die Fransen slechte wegen. OK, geen betonwegen, maar alle mogelijke variaties op vreselijk slecht asfalt.

 

 

Rotondes en verkeersremmers: ongelooflijk veel. Die verkeersremmers zijn niet consequent aangelegd, en het is met een camper dus altijd enorm opletten. Er geldt dan een snelheidsbeperking van 30km/u, maar dat moet je je met een camper niet riskeren. Gemiddeld 15km/u, zoiets. De korte bulten zijn de venijnigste.

De Peugeot 205 is de nieuwe R4. Schattig wagentje, dat wel, maar de meeste zijn nu toch wel rijdende wrakken.

We hebben ons gefocust op bloemen deze vakantie. We reden door diverse regio’s, en daar staan allemaal verschillende bloemen. Meneertje Mertens noemde alles wat geel was en in de berm groeide brem. In het mediterrane gebied waren er vooral oleanders.

Veel lupines in de Pyreneeën.

De regio van de eilanden en vooral Île d’Oléron: stokrozen. Overal. Meneertje Mertens heeft er véél aangewezen. Bretagne, Normandië: hortensia’s. Ik had wat moeite met op de naam komen. En de naam onthouden. Maar dan heb ik eens een hortensialiedje bedacht, en legden we de link met de meisjesnaam Hortense, en vanaf dan is het geen probleem meer. (ik vond dat erg, want die bloemen ken ik wel, ik had er geen app voor nodig) (en tussen haakjes: neen, Meneertje Mertens, rozenbottel zijn geen stokrozen. tsssss). Deze exotische bomen vond ik ook schitterend.

Op camperplaatsen is het over het algemeen stil en rustig rond 21u30, hoe groot de camperplaats ook is. Daar is weinig toezicht voor nodig, het is zelfregulerend. Een uitzondering hier en daar niet te na gesproken, natuurlijk.

Voor het tweede jaar op rij hebben we slechte ervaringen met de camper in het noorden van Frankrijk. Hoe zeer ik ook van de regio hou, ik denk dat we die in het vervolg links gaan laten liggen. Behalve de Opaalkust, misschien.

We hebben een oplossing voor ons probleem met Frans brood, en die oplossing is simpel: neem een broodmes mee. Dan kan je het lekkerste brood kopen en zelf snijden. Wel erg dat we daar niet eerder op kwamen.

Dit jaar hebben we heel veel gekookt in de camper. We hadden (in tegenstelling tot andere jaren, en dit had te maken met corona) veel voorraad mee, en hebben daar ook veel van gebruikt. Gebeurde nooit eerder. (ik heb het wel eventjes compléét gehad met couscous)

We hadden geen van beiden zin in terrasjes, restaurant en andere mensen. Maar één keer een pannenkoek/ijsje gaan eten. Gewoon geen zin in. Blame corona. Oh, ‘t is juist, één keer zijn we pizza gaan halen ook.

Desondanks hebben we misschien wel wat teveel pain & boursin gegeten, ik durf niet echt op de weegschaal gaan staan. Edit: sinds ik dit schreef, ben ik wél op de weegschaal gaan staan. Er is 2 kilo af. Haha!

Er was op de meer gekende plaatsen wel vaak veel verkeer, maar de terrasjes waren vaak leeg en veel restaurants en cafés bleven gewoon gesloten.

We zagen ook veel echt lege dorpen. Kleine dorpen die normaal niet druk zijn, maar waar je wel bewoners zag. Oudere mensen, kinderen. Mensen die op straat zaten. Mensen op terrasjes met hun koffie en croissant ‘s morgens. Nu: niks. Leeg. Echt een griezelig gevoel soms. Ik heb het al een paar keer gezegd en zeg het nog eens: Covid 19 zorgt voor een ravage.

Mont Louis, 24 juni. Onwaarschijnlijk, toch?

Vreemd leeg voor een kustgemeente eind juni, toch? (Labenne Océan, 28 juni)

We hebben genoten van onze camperbubbel. Gewoon met z’n tweetjes, dat vonden we genoeg. Als introvert vind ik het fijn dat ik nu een excuus heb voor mijn solitair gedrag.

Ik ga daar nog eens meer over schrijven maar al in het kort: in Oost-Vlaanderen is een schrijnend gebrek aan kwalitatieve camperplaatsen. Omliggende provincies eigenlijk ook. Enkel West-Vlaanderen en Limburg zijn goed voorzien. Maar zoals gezegd: later meer daarover.

We hebben een kleine 6000 kilometer gereden. We deden een grote toer door Frankrijk, van het ene eind naar het andere. En daarbij deden we toch behoorlijk wat uitstappen met de camper, waarvan een paar ook lang waren.

Er stonden veel cijfertjes op het dashboard, en dat vonden we leuk. Alleen de buitentemperatuur misten we.

Zoals elk jaar, rijdt Meneertje Mertens met dat zeilschip van een camper als een pro. De kleinste gaatjes geraakte hij in en uit. Af en toe was het wel eens van: oei, dat ziet er smal uit. Maar het viel altijd mee. We kunnen nu ook echt wel goed inschatten wat we kunnen doen en wat niet, en hebben het bijvoorbeeld afgeleerd om ergens onverwacht in te slaan om een stopplaats te zoeken. Te vaak resulteert dat in bottlenecks waar we moeilijk uitraken, dus dat doen we niet meer.

We zijn een goed op elkaar ingesteld team, wij twee in de camper. Piloot en co-piloot. Dat werkt heel goed.

Na al die jaren zijn we ook tijdens het dagelijks leven goed op elkaar afgestemd. Een camper is nu eenmaal een kleine ruimte waarin je samen leeft, waarin je nog meer dan anders met elkaar rekening moet houden.

Stopplaatsen vinden is niet altijd evident. Op veel wegen zijn geen parkings, ofwel zo van die inhammetjes waar je vlak naast de weg staat. Of de parkings zijn niet aangegeven zodat je ze pas ziet als je er voorbij rijdt.

We hebben alle mogelijke soorten weer gehad: zeer hete hoogzomer, maar ook herfstig regenweer. Een constante was wind. Véél wind.

Als het slecht weer te gortig werd, of als de omgeving te gortig werd, hebben we de camper gebruikt waarvoor hij kan dienen: opkrassen en een beter plekje zoeken. Er is mijn planning, maar daarvan kan altijd afgeweken worden, en dat doen we ook zonder morren. Met de camper op reis gaan is nu eenmaal vrijheid, blijheid.

De planning van deze reis was opgesteld met een vertrek eind april in gedachten. Dat hebben we soms wel gemerkt: aan het weer, aan de drukte. Hoewel we van drukte nooit écht hebben mogen klagen. Het was vooral het verkeer dat drukker was, zoals in Saint-Jean de Luz.

Het was weer van us you and me, river sea ocean.

 

 

We zagen veel prachtige bruggen, en namen nu zelfs 2 keer een veer met de camper. Les Bacs de Barcarin zitten in ons geheugen gebeiteld.

Ik had een bescheiden hoeveelheid handwerkgerief mee. Dat ik niet uitgehaald heb. Daaruit vallen lessen te trekken.

We hebben echte postkaartjes verstuurd. Very old skool!

Ik heb deze keer niet zo goed geslapen als de vorige jaren op reis.

De muggen hebben me niet zo enthousiast opgevreten als sommige voorgaande jaren. Ik had minder beten, maar de beten die ik had waren echt wel over the top. Geen muggenbeten wellicht. Onwaarschijnlijk hard jeuken, grote boebel, erg persistent, en weken later nog zichtbaar. Zucht.

We hadden (weer eens) teveel kleren mee. We zouden beter moeten weten. We vertrekken altijd met het gevoel: we zijn zo lang op reis, we moeten veel kleren mee hebben. Dat is niet zo. In Frankrijk hebben ze namelijk ook wasserettes. En zelfs veel Super U’s waar je wasmachines vindt op de parking. Idem bij benzinestations en zo. Lessen trekken. Niet vergeten.

Fietsen was deze keer echt niet evident, we hebben minder gefietst dan gehoopt. Vooral de wind heeft ons daar parten gespeeld.

Over vervoer ter plekke gaan we toch ook eens diep moeten nadenken. We willen onze koersfietsen mee hebben, maar die laten we liever niet onbeheerd achter, dus doen we er geen uitstappen of boodschappen mee. Daarop gaan we iets moeten vinden.

We weten nu al dat we over de vakantie van volgend jaar ook diep gaan moeten nadenken. Hebben we tegen dan een eigen mobilhome? Misschien en hopelijk wel. Gaan we naar de Tour? Misschien. We hebben het wel wat gemist dit jaar. Niet in die mate dat we er last van hadden, maar toch, we misten het een beetje. 2 maren: de startdatum van de Tour ligt nog niet vast doordat het WK en de Olympische Spelen uitgesteld zijn dit jaar. En de Tour start in Denemarken. (als als als, ik weet het). Of misschien willen we wel naar het zuiden van Frankrijk en daar langer blijven, want we hebben het goede weer van het zuiden ook wel wat gemist dit jaar. De Alpen en de Provence trekken aan. Veel om over na te denken dus, maar dat is leuk. Vult mijn zwart gat een beetje.

Verwante Berichten:

• Op reis: Chaulnes – Temse – naar huis
• Op reis: Crappy Cappy bij de Somme
• Op reis: Utah Beach – Ambrières-les-Vallées
• Op reis: Riantec – Le Vivier-sur-Mer
• Op reis: Riantec – Carnac – Quiberon