Satur9Zondag 12 juli
Echt gerust en vast geslapen heb ik niet, maar het viel wel mee, hier op het dorpsplein van Chaulnes. Nadat de laatste lawaaimakers verdwenen waren, werd het toch een rustige nacht. We worden wakker rond 7u, rond 7u30 is het tijd voor mijn koffie op bed. We willen ons op het gemak klaarmaken. Komen er opeens toch geen marktkramers het plein oprijden zeker. Meneertje Mertens vraagt eens of we in de weg staan, maar dat is OK. Maar we beslissen toch te vertrekken, we hebben ook niet veel zin om klem te staan tussen marktkramers en marktbezoekers. We ruimen op, veel werk is dat niet als we zo op den bots ergens overnacht hebben.
En we rijden terug naar het dorpsplein van Rosières-en-Santerre, waar we gisteren ook even waren. Het is er nog steeds heel rustig, en misschien had de nacht hier wel aangenamer geweest. Maar ja. Als mijn tante wielen had. We eten ons ontbijt, en lopen nog even rond in het dorp.
Toch wel entertainend, hier.
Hier geen Mairietje, maar een Mairie van formaat.
Rond 9u30 vertrekken we. Als we nog een Super U tegenkomen, gaan we nog wat ontbijtgranen inslaan, en de auto willen we ook nu al wassen.
Onderweg zien we mooie landschappen, en véél windmolens.
We zitten hier weer in “oorlogsgebied”, en komen het ene monument na het andere kerkhof tegen.
Een kerkhof tussen de velden geplamuurd.
Die Super U, dat wordt niks. Maar de car wash gelukkig wel, en Meneertje Mertens wast de camper tot hij blinkt.
We zijn in Douai, al dicht bij de grens. In Mouchin gaan we de grens over en rijden we in één ruk door naar huis.
Hoera voor de betonwegen om de Vlaamsche bodem! (sorry, ik heb nog een indigestie van alles wat ik las op de Vlaamsche feestdag)
Dag Gent.
Met gemengde gevoelens. Het is rustig, en praise the Lord, we kunnen staan in onze straat, een paar huizen verder. Hoera!
Lies heeft het huis netjes gehouden, en de planten leven ook nog. We hebben honger, en het is een maand geleden dat we frietjes gegeten hebben (we hebben zelfs een maand geen aardappelen gegeten), en het eerste wat we dus doen is frietjes bestellen. Lekker! Daarna maken we de camper leeg, en wordt er al een beetje gekuist. Wat we nog nodig hebben voor vanavond en morgenochtend, laten we nog zitten. Rond 16u30 vertrekken we weer, met een tussenstop bij 2 kleine, lieve meisjes. Wat is het lang geleden dat we die prutsen gezien hebben. Pipa is enorm veranderd.
Na deze tussenstop rijden we door naar Temse. In het Gentse is het heel flauw qua camperplaatsen, en we vermoeden dat het gros ook volzet zal zijn, in het hoogseizoen. In Temse is op De Zaat een camperplaats voor 20 campers, en we hopen daar te kunnen staan. Dan keren we morgen langs Gent terug. Op het eerste gezicht staat De Zaat vol, maar als we er eens rondrijden, blijken er toch nog twee plaatsjes vrij. Ze zijn smal, maar voor 1 nacht is dat niet erg. En hoezee, er is elektriciteit en water! Dat alles voor 8 euro per nacht. Schitterend. We installeren ons, en gaan nog een korte wandeling maken in Temse en langs het water. We zitten hier weer goed!
Arthur Wilford geeft het slechte voorbeeld.
We chillen nog een beetje, krijgen bezoek van local en ex-collega Hilde, en doen een gezellig babbeltje. Buiten, met de nodige afstand. Wat verder zitten 2 oudere jongere camperaars elkaar te versieren. Als we later in onze camper zitten, hoort Meneertje Mertens hem zeggen: ik wil jouw camper wel eens zien. We liggen in een deuk bij deze camperland-versiertruc. We maken het niet al te laat, en verwachten een rustige nacht.
Maandag 13 juli
De nacht was inderdaad heel rustig op de camperplaats in Temse. We zijn wakker rond 6u, drinken koffie, ruimen op en kuisen, en vertrekken rond 7u30 naar Sint-Amandsberg.
Bij vertrek nog lozen, en onderweg tanken, en zo is alles in orde. Thuis zwieren we het laatste gerief af en wordt het laatste beetje gekuist, en dan gaat het naar Heestert om de camper in te leveren. Aaargh welkom op de E17! We weten weer waarom we autosnelwegen mijden met de camper.
Herman staat ons op te wachten om ons naar huis te brengen. Rond 11u zijn we thuis, en kan het opruimen beginnen. Dat was onze vakantie van 2020! We zijn tevreden met wat we gedaan en gezien hebben, en blikken met een goed gevoel terug. Binnenkort zet ik hier nog een bericht met eindconclusies. Voor de rest: welkom in mijn traditionele post-vakantie zwarte gat.
’t Was mooi!
Lie(f)s.
Dat vonden wij ook! 🙂
Jammer van het zwarte gat. Ik heb dat niet. Ben heel graag weg, maar kom ook altijd graag terug naar huis.
Je kan terugkijken op een mooie vakantie.
We kunnen terugkijken op een mooie, heerlijke vakantie.
Dat zwart gat is er bij mij elk jaar opnieuw. Misschien omdat we maar 1 keer lang weggaan, en dat het daarna altijd weer lang aftellen is. Ooit hebben we eens een eigen camper en dan kan het anders.
Iets om naar uit te kijken dus.
Zondag fietsten ook wij op het fietspad in Temse langs de Schelde, voorbij het reusachtig bouwwerk -herinnering aan de Zaat, waar schoonvader en -broers nog hebben gewerkt- , misschien waren jullie onder de andere wandelaars en zijn we net niet op elkaar gebotst?!
Herkenbare beelden, waar we minstens één keer per week langs rijden op weg naar schoonmama.
Het zwarte gat zal wel meevallen met het (beloofde!) mooie weer in het verschiet.
Dat kan dus heel goed zijn!
Ik vind het er in ieder geval mooi, geen straf om daar elke week voorbij te rijden. (over de appartementen ga ik zedig mijn mond houden, het zijn vooral de Schelde en de stad en de herinneringen aan de Boelwerf die ik mooi vind)
Ik hoop dat het idd meevalt met dat zwarte gat. Vorig jaar was het érg diep.
Ik herken dat zwarte gat… Zit er nu ook in. En alweer lekker aan het werk ook… Klinkt in elk geval als een zalige reis, merci om ons te laten meegenieten!
Jammer dat je ook worstelt met dat zwarte gat, niet fijn. Hopelijk klauter je er snel uit.
Ik vond het een voorrecht om jullie te laten meegenieten!
Ik heb met plezier meegelezen!
Het doet me oprecht plezier dit te lezen 🙂
Jullie zijn weer thuis, hebben die lieve schatten weer gezien en hebben al bij al een fijne vakantie gehad. Dat zullen andere reizigers naar sommige landen niet kunnen zeggen. Geen code rood of oranje. Hoera! Het was heel fijn om virtueel mee te reizen en ben blij dat ik het mogen doen heb. Dat kuisen en zo is minder maar vandaag dinsdag regent het toch. Temse is toch ook tof als het zonnetje schijnt…
We hebben het allemaal wat gevolgd, en maakten ons wat zorgen over Normandië, maar net daar werden de regels dan weer veel beter opgevolgd, dus dat stelde gerust. En we waren blij dat we het luik Spanje laten vallen hebben. Corona-gewijs voel ik me heel zeker na onze reis: wij hebben geen risico’s genomen.
Dat kuisen en opruimen hoort erbij, en valt best mee omdat we het onderweg ook wel goed bijhouden.
Temse is echt de moeite waard! Het kleine stukje dat we zagen was erg mooi, en wat ik op Donia haar gastblog las… zeker de moeite waard.
Ik vind het heel fijn om te lezen dat je genoten hebt van het virtueel meereizen 🙂
Welkom thuis!!
Dankje! 🙂
Deze reeks reisverslagen maakte mijn ‘zwarte gat’ een beetje roze. Heel veel dank daarvoor.
Ik kan jou helaas niet vertellen hoe je moet afkicken van een mooie reis. Succes.
Het geeft een tevreden gevoel dat ik jouw zwarte gat wat roze heb kunnen kleuren. Met veel plezier gedaan.
Alleen tijd laat me afkicken van een mooie reis. Soms duurt het wel lang, weet ik uit ervaring.
En weer veilig terug op Vlaamse bodem, een hoofd vol nieuwe ervaringen, het lijf nog hunkerend naar de vrijheid en zorgeloosheid van een vakantie. En de aanpassingsverschijnselen, daar helpt bloggen je wel van af. Go, girl ! 👍
Reiswee, noem ik het wel eens. Ik zal je raad ter harte nemen, en proberen blijven bloggen. Denken over inspiratie geeft al wat afleiding.
Welkom thuis, en bedankt dat we mochten op deze vakantietrip.
Het weer zat niet altijd helemaal mee maar dat mocht de pret niet drukken!
Dankjewel! Jullie waren fijn gezelschap 🙂
Ja, dat weer… enerzijds hebben we de warmte wel wat gemist, anderzijds gaf dat slechte weer soms wel iets extra… die ruwe zee met veel wind is schitterend.
Maar het mocht inderdaad de pret niet drukken, en áls we het niet meer leuk vonden, dan zochten we wel een oplossing 🙂
Een troost was vast dat het weer hier ook al niet beter was.
Inderdaad. Hoewel ik jullie ook wel beter weer gunde hoor!
Dat is wederzijds.
Het was me een waar genoegen om mee te reizen via dit blog. Heerlijk. Ik heb echt meegenoten.
Aan dat zwarte gat valt zeker wat te doen… Ik hoop dat jullie ooit een eigen camper kunnen bemachtigen en veel meer trips kunnen maken. Dat lijkt me ideaal voor jullie. Blijven dromen dus, dat is de beste remedie om uit het zwarte gat te raken.
Ik vertrek straks naar Gentbrugge naar mijn dochter!
Ik ben blij dat je genoten hebt, echt waar, doet me deugd 🙂
Blijven dromen en plannen maken, dat is inderdaad wat helpt tegen dat zwarte gat. Dromen van die eigen camper, want dan zouden we inderdaad vaak op stap zijn. Naar de koers gaan kijken, ook, met de camper. Ik hoop dat het mag lukken.
Zwaai eens als je passeert 😉 Veel plezier bij je dochter!
Fijn om te hebben mogen meevolgen! Hopelijk is het zwarte gat ondertussen al wat opgevuld met lokale fietstochtjes en dromen over wat nog komt 🙂
Ik moet bekennen dat het zwarte gat redelijk hardnekkig is, een feit me welbekend van vorige jaren. Maar ik heb toch al eens het stof van mijn naaimachines geblazen. (letterlijk, verder dan dat ben ik niet gekomen). Morgen nog eens gaan fietsen 🙂
als mijn tante wielen had…hahahaaaa waar haal je die uitdrukking vandaan?
Alle, ik moet toegeven, ik ben stikjaloers dat het jou gelukt is om op vakantie te gaan zo lang, waar je wenste. Niet dat ik het jullie niet gun en blij dat we mochten meegenieten, maar omdat ik vrees dat wij niet wegraken en dat me nu wel deprimeert (terwijl ik in april / mei nog stoer beweerde van niet). Ik snak naar vakantie op een ander plekje dan onze thuis.
Ik weet niet waar ik ze vandaan haal, ken ze wel al lang. Als mijn tante wielen had, was ze een tram. Er is ook een variant: als mijn tante ballen had, was ze mijn nonkel.
Weet je, ik begrijp je maar al te goed. Ik ben zo content dat wij meteen toen het mocht weg konden, en dat we onze vakantie gehad hebben. Want ik zie het nu ook allemaal niet al te rooskleurig in. En moest ik die vakantie niet gehad hebben, ik denk dat ik verschrikkelijk zou balen. Dus ja, ik snap je.