Zeswoordverhaal. Een tweewekelijkse zeswoordverhaal-met-beeld-schrijfuitdaging van Doldriest.
Het nieuwe woord: stilte.
Hoor je dat? Wat? De stilte.
(Assenede, Gezustersstraat vlak bij het Hollandse Gat, 11 december 2016)
Deze keer wist ik meteen wat ik wilde. De bijna tastbare stilte van sommige plekken in het Meetjesland. Het krekengebied in Assenede, bijvoorbeeld. Maar er zijn zo nog van die plekken, daar. Toen we er samen fietsten, zei ik soms tegen Meneertje Mertens: luister eens! Hij luisterde, hoorde niks en vroeg: wat moet ik horen? En ik: de stilte. En toen hoorde hij het. De stilte.
Heel mooi, heel toepasselijk.
Alleen vraag ik mezelf af waarom ik eerst las: ‘zelfmoordverhaal’.
Is het de lockdown??
Dankjewel 🙂
De lockdown begint mentaal door te wegen zeker? Schijnt normaal te zijn.
Wat een heerlijke 6 woordverhaal! Zoals ik eigenlijk ook houd van de stilte, zelfs tijdens de lockdown.
Dankjewel!
Ik denk dat een mens niet gemaakt is voor het vele lawaai dat wij vaak maken 🙂
Heerlijke stilte. Hoe ouder ik word, hoe meer ik daarvan geniet.
Idem hier Myriam. In die mate dat ik het wat gehad heb met het lawaai dat hoort bij wonen in de stad.
Dat snap ik. Ik ga graag een keer naar de stad (hoewel dat minder en minder gebeurt) maar ik ben altijd weer blij om terug naar mijn dorp te gaan waar geen bal te doen is.
Ja, daar kan ik me dus perfect in vinden.
Wat klinkt dat mooi en wat oogt dat prachtig.
Je kent het wel hè 🙂
Zeker. Ik kom ook uit het Meetjesland, maar dan wel uit Lievegem. In Assenede ben ik vaak geweest bij een vriendin, ook gewandeld, gefietst… en als we volgend jaar zijn verhuisd, woon ik weer dichter bij deze uitgestrekte polder bij de grens.
Heerlijk, die weidse einders, en de rust. Lievegem is ook mooi!
Prachtig hoor en ik hoor het, de stilte…
Je kan de stilte bijna aanraken…
Je hebt daar gelijk in, de stilte kan je soms écht horen. Een mooi ‘geluid’.
Helemaal mee eens omabaard 🙂
Die foto, je kunt de stilte bijna aanraken. Erg mooi, Anne!
Dankjewel Marion!
Toen we er samen fietsten, zei ik soms tegen Meneertje Mertens: luister eens! Hij luisterde, hoorde niks en vroeg: wat moet ik horen? En ik: de stilte. En toen hoorde hij het. De stilte.
Precies een verhaaltje van Toon Tellegen ♥
Maar ach, wat vind ik dat een mooi compliment! Dankjewel 🙂
da’s wel heel weids uitzicht voor Vlaanderen
ik hoor nu het zachte tikken van de regen op glazen dak terwijl de rest van het huis in slaap is.
Bijna on-Vlaams hè, dat weidse landschap.
Een slapend huis en zacht tikkende regen op de ramen, ook een mooi geluid.