Donderdagse 40dagenbloggen-berichten gaan over muziek. Een onuitputtelijke bron aan inspiratie wat mij betreft, dat kan niet misgaan.
Waar we het over hadden, onlangs, Meneertje Mertens en ik. Ik herinner me een bepaald nummer, vertel er iets over, Meneertje Mertens zegt: “ik ken dat niet”. En dan beweer ik ten stelligste dat hij dat wél kent. En heel vaak krijg ik gelijk. Ik weet beter wat hij kent en wat niet.
Ik weet niet meer hoe we erbij kwamen, maar ik moest denken aan hoe ze Peaches gebruikten als begintune voor Sportweekend op de BRT, in onze jeugdjaren. Meneertje Mertens mompelde iets als dat ze bij hem thuis niet veel naar sportdingen keken en dat hij dat niet kende. En ik zei: je kent dat wél. Iederéén keek toen op zondagavond naar het nieuws en naar Sportweekend. Hij antwoordde: ik weet dat niet… waarop ik: ik weet dat wél!
En ja, na het aandragen van het Youtube-bewijs, moest Meneertje Mertens toegeven dat hij Peaches van the Stranglers wel degelijk kende. (ik vraag me nog altijd af wie in godsnaam op de sportredactie van de BRT op het idee kwam dit nummer te gebruiken als begintune).
Net zoals iedereen van onze generatie dit ook kent:
Woensdagnamiddag! Radio! Vrijaf! Gust De Coster!
Soit, Meneertje Mertens kende dus meer van the Stranglers dan het obligate Golden Brown, er is ook nog No More Heroes en Skin Deep en Always the Sun en No Mercy en oh ja, ook nog Strange Little Girl! Prachtig nummer, dat gecoverd werd door Tori Amos en dat ik (schande!) in die versie eigenlijk beter vind.
#40dagenbloggen, uitleg vind je hier, deelnemers vind je hier.
