Over het algemeen heb ik weinig last van bijwerkingen van de Nolvadex die ik neem. Behalve eentje. Slapeloosheid. Slecht slapen. Het soort slapeloosheid waartegen geen warme melk met honing opgewassen is.
Ik ben altijd een slechte slaper geweest, en heb al goed geleerd om op mijn slaaphygiëne te letten. Geen koffie meer voor het slapengaan, rustig uitbollen, altijd rond hetzelfde uur gaan slapen… noem maar op. En ik heb de gewoonte om me in slaap te lezen, want als ik gewoon in bed ga liggen wachten op Morpheus, dan durft de gedachtencarrousel in mijn hoofd wel eens op hol te slaan. En zo heb ik het zaakje over het algemeen wel onder controle.
Maar nu niet meer. In de winter is er ook een periode geweest dat ik slecht sliep, en nu is het weer van dat. Niet echt met een vast patroon: soms slaap ik slecht in, soms word ik midden in de nacht wakker, soms word ik ’s morgens veel te vroeg wakker.
Ik lees tot mijn ogen dichtvallen, leg mijn bril opzij, duw mijn boek opzij en… ik ben weer klaarwakker. En kan opnieuw beginnen lezen. Tot mijn ogen dichtvallen, ik mijn bril opzij leg en mijn boek opzij duw… en ik weer klaar wakker ben. Niks aan te doen. Ik leg me goed om te slapen, en hops, ik ben weer wakker. Klaarwakker.
(Of ken je deze? Net als je aan het indommelen bent, komen de overburen thuis met hun klotige fwieeeeeet-fwieeeeeeeeeet camionette. Of passeert er een groepje kwetterende Turkse vrouwen. Of een rammelende bakfiets. Of komt er een amateur parkeren die er 10 minuten over doet om zich met zijn diesel en de nodige instructies van madame in dat kleine plaatsje voor ons deur te persen. Uhuh, klaarwakker).
Of ik word midden in de nacht wakker, voel mijn lijf tintelen en weet, yep, dat is het, klaarwakker. Of ik word anderhalf uur voor mijn wekker wakker, voel mijn lijf tintelen en weet: yeps, gedaan met slapen.
Vaak moet ik ’s nachts nog op om te gaan plassen ook. Op zich is dat niet zo erg, dat wil wel zeggen dat er kans is dat ik ’s morgens langer kan doorslapen. Maar tegelijk is het ook verschrikkelijk irritant.
Als ik ’s avonds lang wakker lig, is er kans dat ik ’s morgens niet uit mijn bed geraak. Slaap ik ’s avonds vlot in, dan is er veel kans dat ik ’s ochtends anderhalf uur te vroeg wakker ben. Overdag bijslapen mijd ik als de pest, ik heb schrik dat het dan ’s nachts nog slechter zal gaan.
En neen, het is niet omdat ik niet moe ben (want dat ben ik vaak wel). Het is niet door verkeerde gewoonten. Het is ook niet dat ik eindeloos lig te piekeren, want dat valt eigenlijk best wel mee. Het is gewoon wat het is. En daar moet ik me bij neerleggen (ha). Daar leg ik me over het algemeen ook bij neer. Ik hou mezelf voor: “ik ga niet werken, ik moet niets, het maakt niet uit”. Wat over het algemeen wel lukt. Soms is het frustrerend, soms lig ik te draaien en te keren en vind ik geen rust in bed. En ik kan ook niet blijven lezen, na een tijdje heb ik het daar ook mee gehad. Maar er zouden ergere bijwerkingen kunnen zijn, dus probeer ik het over het algemeen te nemen zoals het komt.
Tussen haakjes: ik schreef “ik duw mijn boek opzij”. Ondertussen heb ik namelijk die contraptie om mijn boek vast te klemmen op een standaard en kan ik heerlijk handenvrij lezen, en hoef ik niet meer persé op mijn zij te liggen. Voelt veel beter aan!
De mooie foto bij dit blogbericht werd gemaakt door Linda Tambuyser.
Ocharme Anne, slapeloosheid is een kwelling. Dat weet ik helaas ook uit jarenlange ervaring. Wat bij mij wel eens wil helpen is een rustige avondwandeling tussen 19 en 20 u. Of, als alternatief voor het zelf lezen : luisterboek op cd naast je bed. Zoek dan wel een saai luisterboek uit door een zeer slaapverwekkende stem voorgelezen. Thrillers werken niet zo goed.
Luisterboeken, ik ga het toch eens moeten proberen, denk ik. Ik moet wel zeggen: ik val al lezend ook in slaap bij zeer spannende boeken, die houden me niet meer wakker. Dus ik denk dat dat niet uitmaakt. Ik ga me eens uitpluizen of ik er iets mee kan. Bij Amazon heb ik al dikwijls eens zitten twijfelen bij hun Audiobooks.