Dinsdag moesten we in het UZ Gent zijn voor een PET-scan. Ik zag er vreselijk tegenop, niet voor de scan zelf, maar voor de logistiek. In het UZ geraken, vinden waar we zijn moesten… dat soort dingen. En het draaide uit op wat ik een beetje verwacht had: stressen, spurten, zoeken, panikeren, vinden. Net op tijd. De scan zelf was geen probleem: op een bed gaan liggen, baxter in mijn arm, wachten, radioactieve vloeistof erbij, wachten, dutje proberen doen, jammerlijk mislukt, geeuwen, tellen, plasje doen, denken, de volledige kamer memoriseren, rustig blijven, wachten. Scan gedaan in een kwartiertje en hoera naar huis.
Gisteren dan consultatie voor de resultaten van de scan en praktische dingen. In de voormiddag een gezelligheidsbezoekje gebracht aan mijn collega’s om de tijd te breken, ik wist dat ik anders heel hard zou gaan piekeren. En het was gezellig bij de collega’s. De lieve gynaecologe belde rond de middag al dat de resultaten van de scan in orde waren, geen bijkomende problemen. Zo moest ik geen uren meer lopen stressen. Wat lief, een pak van mijn hart, want ik was er absoluut niet gerust in.
Zo bleven voor de afspraak alleen nog de praktische dingen over.
Volgende dinsdag ga ik binnen voor een dagopname voor een punctie van de aangetaste ruggenwervel. Om vast te stellen of de tumor daar hormoongevoelig is zoals de tumor in mijn borst. Zeer minieme kans dat dat niet zo is, maar moet toch onderzocht worden.
Daarna start ik met de hormoonbehandeling. Alle dagen een pilletje. Bijwerkingen zullen moeten blijken (maar zijn niets vergeleken bij de bijwerkingen van chemotherapie, voor alle duidelijkheid). Deze hormoonbehandeling is wat de overlevingscijfers van borstkanker zo significant verhoogd heeft, dus ondanks het feit dat het voelt alsof we niets doen, doen we net toch heel veel. We wachten niet af. Dit is een belangrijk deel van de behandeling.
In maart op controle om te zien of de tumor in mijn borst niet vergroot is.
In juni (ongeveer) een nieuwe PET-scan om te zien of beide tumoren verkleind zijn.
Als dat zo is, dan word ik daarna geopereerd aan mijn borst. En daarna volgt bestraling van mijn rug.
Dat zijn de plannen als alles verloopt zoals voorzien. Als het niet verloopt zoals voorzien, dan zien we wel. Daar denk ik nog niet aan.
Volgende week dinsdag dus de volgende stap: punctie van mijn ruggenwervel.
Alles komt goed.