Hoe snel kan het gaan.

Zondagavond merk ik dat er een grote bobbel zit aan de zijkant van mijn linkerborst. Dinsdagnamiddag weet ik dat het een gezwel is en dat er kwaadaardige cellen aangetroffen zijn, woensdagnamiddag weet ik dat ik op 8 december geopereerd word.

Kanker. Ik. Echt? Ik? Waarom ik? Hebben we nog niet genoeg meegemaakt? Kan er niet eens iemand anders in mijn plaats?

Ik voelde al een tijd pijn als ik op mijn rechterzij lag te lezen, en mijn linkerarm op mijn linkerzij rustte. Maar dat was ’s avonds voor ik in slaap viel, en ’s ochtends dacht ik daar niet meer aan. Want verder had ik er geen last van. Ik voelde af en toe wel eens, of daar iets zat. Ik voelde niets. Tot zondagavond.

Nog goed geslapen, maar maandagochtend sloeg de paniek toe. Het zou toch niet? Neen? Lili! Ik wil Lili wel zien opgroeien hè! En dan maar wenen. Paniek. Meer wenen. Ik wil nog niet dood!

Gebeld naar de groepspraktijk voor een afspraak, woensdagmorgen. Wilde ik zelf, want als ik in de namiddag ga, zit ik daar meestal lang te wachten, dus liefst ’s ochtends. Woensdag.

Op het werk verteld aan mijn directeur. Die bekijkt me vreemd: woensdagochtend? Waarom woensdagochtend? Waarom ga je niet nu? Je kent je huisarts toch? Waarom twee dagen wachten? Bel hem, en vraag of je ertussen mag. Werk is niet belangrijk. Gezondheid wel. Allez ja kom. Ik bel. En ik mag meteen gaan.

En ik krijg meteen een afspraak in het ziekenhuis. Mammografie. Fast forward naar de mammografie. “Echo ook als het nodig is”. Huh? Moet dat? Als het nodig is mevrouw.

En natuurlijk is dat nodig. Echo. En meteen biopsie. Er zit een gezwel, heel duidelijk. Niks in de omliggende klieren. Dat is wel goed.

Fast forward naar de volgende dag. Ikzelf begon erin te geloven dat het wel goedaardig zou zijn. Mokerslag. Er zijn kwaadaardige cellen aangetroffen.

Meteen bellen voor een afspraak met een gynaecologe. Ik mag de volgende dag al gaan. De gynaecologe is een energieke en doortastende madam. Ik voel me er meteen goed bij. Hele uitleg, onderzoek, plannen voor de komende weken. Ik voel me gerustgesteld en in goede handen.

Ziek zijn is één ding, het moeten vertellen aan je geliefden een ander. Vind ik al even erg. Zie ik keihard tegenop. Maar uiteindelijk gaat het beter dan ik voorzie. Emoties, veel emoties. Maar ook nuchterheid. En zoveel liefde. Van iedereen. Opnieuw voel ik me goed omringd. Door familie. Door vrienden. Door collega’s.

Sommige momenten voelt het aan als eitje, we doen het hier wel eens. Komt goed.

Andere momenten voelt het donker en zwart. Zie ik op tegen alles. Ben ik bang van de resultaten van de volgende batterij testen.

Maar dat is allemaal normaal. Ik ga proberen dag per dag te nemen, en zo wel verder te zien. En te blijven uitgaan van een aantal positieve mantra’s.

Alles komt goed.

Think positive & never give up.

Ik ga u wel op voorhand zeggen: ik hou niet van de beeldspraak dat ik moet vechten. Ik ga niet vechten. Ik ga gewoon doen wat moet, en hoop dat het goed komt. Want alles komt goed. Toch?

Hoe het voorlopig verdergaat, is nog onzeker. Ik weet dat er dinsdag onderzoeken volgen, donderdag bespreking, en de donderdag erna operatie. Waarna bestraling. Na de operatie zal pas blijken of er chemo nodig is.

Hoe het hier op mijn blog zal gaan, geen idee. Hoe het zal gaan met mijn winkeltje, geen idee. We zien wel. Afwachten. Alles komt goed.

alleskomtgoed

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

6 reacties

  1. alles komt goed. alles komt goed. en hoe dat gaat bij mensen die zijn omringd door veel liefde: dat is zwalpen tussen al die liefde en dat is soms ook zo pijnlijk toch xxx dikke knuffels

    1. Is me al een paar keer opgevallen, je hebt je eigen verdriet maar dan moet je dat nog doorgeven aan hen die je graag ziet. Erg moeilijk.

  2. Hey Anne, via Sophie vernamen we gisteren het nieuws. Als ijverige (uiteraard rumoerige :)) artsenbezoekers penden we vlijtig de url van je blog op. Wat zijn we met zen allen verschoten.. wat lezen we ook graag de prachtige woorden en emoties op je blog. Weet dat er in elke provincie een artsenbezoeker is die aan je denkt!
    Je vraagt je af of alles goedkomt? Natuurlijk komt alles goed!
    Dikke kussen,
    xxx
    Je collega’s

Laat een reactie achter bij Satur9Reactie annuleren