Na 10 kinderboeken, schakel ik over op 10 boeken voor die mensen waar je beter soep van kan koken. Veel boeken die ik in mijn tienerjaren graag gelezen heb, en wat boeken die ik later las ook. Ik probeer het zo’n beetje chronologisch aan te pakken, zoals ik het me herinner. Opnieuw speel ik soms vals en heb ik het over een auteur, omdat ik het moeilijk vind één boek te kiezen.
Ik begin met Jef Geeraerts, van wie ik heel veel boeken verslonden heb. Zowel uit zijn Gangreen-periode, als zijn latere misdaadromans, ik las het allemaal even graag. Er werd al eens vreemd gekeken, zo met opgetrokken wenkbrauw en “wat lees jij nu?!?!”, maar mijn liefde voor Geeraerts werd er niet minder om.
Dood in Bourgondië raakte me enorm, ook al was ik nog erg jong toen ik het boek las. Ook voor de Gangreen-boeken was ik nog jong, maar er was iets in de schrijfstijl van Geeraerts dat me overal meesleepte.
Ik vond op de vrt nieuws site een zeer lezenswaardig artikel wat het voor mij mooi samenvat: Zeven redenen om Jef Geeraerts niet te vergeten. Geeraerts had zeer zeker zijn mindere kanten waardoor hij nu soms als “fout” afgeschilderd wordt, maar hij bezet een enorme plaats in de Vlaamse literatuur.
Geeraerts schakelde over op misdaadromans toen er nog erg op neergekeken werd, de auteur had geen inspiratie meer en schakelde over op iets makkelijkers, heette het dan. Ik vond zijn misdaadromans fantastisch, met alle details, alle research die Geeraerts deed, en zijn visie op politiek en misdaad waar ik toch veel van bijleerde.
Later verloor ik hem wat uit het oog, maar zijn triestige einde raakte me toch ook wel weer.
De boeken van Jef Geeraerts worden uitgegeven door Standaard Uitgeverij en ook Uitgeverij Prometheus, zie ik. En De Bezige Bij. En misschien is er nog meer versnippering. Vroeger was dat gewoon Manteau, maar na alle turbulentie in de Vlaamse en Nederlandse uitgeverijwereld, zie ik het allemaal zo duidelijk niet meer.