De naaistuip was al even aan de gang. Maar nu ga ik toch wel een beetje dimmen. Er ligt een stapeltje zwarte stof klaar, en daarvan ga ik aan een trager tempo wat dingen voor mezelf maken. Eerst nog eens tonen wat ik eerder maakte.
Ik begon een tijd geleden met een shirtje voor mezelf. In katoen met retro-motief, uit de voorraad van de overleden moeder van een vriendin. Ik zag er een Scout Woven Tee in, met knoopjes achteraan. Viel dat even tegen.
Ik maakte dezelfde maat als eerder al voor het zwarte shirt, maar het kwam helemaal anders uit. Groot, de stof is vrij stijf en daardoor zag het eruit als een ontploffende ballon. De pofmouwen poften veel te hard ook, en eigenlijk zie ik dat niet graag. Bescheiden pofmouwtjes, geen probleem. Maar van die grote opstaande dingen? Urgh. (een foto heb ik jammer genoeg niet van de ontplofte ballon)
Ik liet het shirt even op de paspop zitten en besloot dan tot drastische maatregelen. De schaar erin! Overal 2 cm afgeknipt, haha. Voor het lijf ging dat goed, de mouwen daarentegen, dat wrong een beetje. Waarna ik besloot de mouwen gewoon weg te laten.
Waarna ik tot mijn tevredenheid eindigde met een shirt dat een beetje lijkt op dit shirt een shirt dat ik vorige zomer maakte (en dat ik nooit op mijn blog zette, samen met nog een nest andere zomerkleren die ik maakte, nooit blogde, maar wel vaak droeg), en waar ik me helemaal goed in voel.
Daarna volgde in een overschotje stof een simpel t-shirt dat ik overtekende van een shirt uit mijn kast. De stof rekt niet echt veel, dus het is een beetje krap (maar er mogen sowieso nog wat kilo’s af dus dat is niet erg) en de afwerking is niet helemaal naar mijn goesting, maar het is draagbaar.
Next. In mijn stapel stoffen lagen al een tijd 2 stofjes naar mij te glimlachen, ze wilden zo graag samen verwerkt worden in een T-shirt. Ik kreeg de stofjes van Andere Oma Nadine, maar ze bleven liggen. Ondanks al dat geglimlach. Ze gingen regelmatig door mijn handen, en dan legde ik ze terug. Tot nu. Ik deelde het Deer & Doe Plantain patroon op in twee delen, maakte de onderkant en de mouwen van de dunste stof, en de bovenkant van het steviger tricot.
Ik amuseerde me met het overstikken van alle naden. Het ging niet altijd even goed (mijn machine skipte hier en daar steken en bleef af en toe hangen), maar het ziet er toch leuk uit.
Later maakte ik nog een kleedje met een stofje dat al een hele tijd lag te blinken in mijn voorraad. Een coupon van de Modecoupon, kostte niet veel geld. Synthetisch, glad, glibberig, maar oh zo mijn kleurtjes. Even gecheckt bij Meneertje Mertens of het niet overdreven was voor een kleedje, vond hij niet. Dus haalde ik het oude, vertrouwde Burda 7828 patroon nog eens boven. Omdat het dunne stof is, ging ik deze keer wel voor het knooplint. Ik maakte het kleedje helemaal volgens de beschrijving, en merkte weer eens op hoeveel ik bijgeleerd heb sedert ik dit voor de eerste keer maakte.
