Zaterdag 26 juli
Meneertje Mertens slaapt lang, en ik laat hem slapen. Ondertussen begin ik al aan mijn blogbericht. Koffie, ontbijt en een beetje discussie wat we nu gaan doen: we wilden vroeg naar het dorpje, maar nu is het toch al een stuk later dan voorzien. Gaan we het doen? Is het al niet te warm? OK ja, het zonnetje schijnt, maar er is veel wind, moet te doen zijn toch?
Het dorp blijkt wat verder te zijn dan ik dacht, maar goed, we gaan ervoor. Voor de route kan ik kiezen tussen een vrij drukke weg en een pad, dan gaan we voor het pad. Blijkt een steil en oneffen pokkeding te zijn, waarom god in de hemel waarom heb ik mijn wandelstokken niet meegenomen? Keer op keer vergeet ik die, terwijl ze een goede hulp zouden zijn.
Uiteindelijk trekken we hand in hand naar boven, Meneertje Mertens waarschuwt voor alles wat uitsteekt, de helling blijft maar duren. Met onze povere conditie is het een beetje een lijdensweg. Het pad heet dan ook de Impasse du Calvaire.
Het is wel erg mooi.
We beslissen ons tochtje in te korten en keren terug via een weg, niet via het pad.
We stappen via de Mairie en het park. Elke gemeente, hoe klein ook, heeft in Frankrijk een gigantisch en vaak heel mooi gemeentehuis.
Uiteindelijk hebben we toch een dikke 3 kilometer gewandeld en dat is genoeg. Het is een begin. Beetje rusten, boterhammetje eten, en koers kijken.
Veel valt er niet te vertellen over de namiddag, behalve dat het onaangenaam hard waait en het hier lekker rustig is. ‘s Avonds maken we eindelijk nog eens een “gewone” maaltijd klaar (lees: aardappelen groenten vlees), en het smaakt echt ongelooflijk lekker.
Tijdens de koers smeedden we ook plannen voor de komende dagen. Meneertje Mertens had al eerder gezegd: ik wil naar de bergen! Maar de Alpen zijn me echt te nat en te koud nu. Een andere mogelijkheid is evenwel dat we zorgen dat we tegen donderdag in de omgeving van Clermont-Ferrand zijn. Dan kunnen we donderdag weer inpikken in de Tour de France Femmes. Het weer daar ziet er aangenaam uit: tussen de 20 en 25 graden. Ideaal. OK dan! Morgen vatten we deel 1 van die tocht aan. En zo is iedereen content. En vanavond is er geen muziekfeest in het dorp, dat is ook dik in orde dus.
Zondag 27 juli
Plan van de dag: terug richting bergen trekken. Ik heb een Camping Mon Village gevonden als tussenstop, komt goed. Blijkt ook nog dat ik mijn voorraad niet goed beheerd heb en we eigenlijk nog aardappelen en groenten moeten hebben. Dus plan ik een Super U stop in Le Puy-en-Velay. Haha. Komen we daar ook nog eens.
We vertrekken om kwart voor acht, zonder te lozen omdat we daarvoor de camperplaats 2x over moeten rijden (lozen en dan naar buiten), en dat vinden we op dat uur niet opportuun. We zijn veel te braaf, want blijkt dat onze grijswatertank niet bepaald fris ruikt. OK, dan zoek ik onderweg een loosplaats. We rijden langs en over de Rhône, meer bepaald over twee waterkrachtcentrales. Indrukwekkend.
We rijden van de Drôme de Ardèche in, beide departementen behoren voor mij tot de mooiste departementen in Frankrijk.
Dan gaat het naar de Intermarché van La Voulte-sur-Rhône, waar op de parking een loosplaats is. We zijn daar nu toch, waarom doen we hier geen boodschappen? Is toch veel makkelijker? We twijfelen een beetje, want de Intermarché ziet er verlaten uit, en het lijkt hier allemaal wat louche. Maar kom, we hebben niet veel nodig. Dus in een spurtje door de Intermarché, het is inderdaad niet de beste winkel maar we vinden wat we nodig hebben, en gaan betalen. Louche publiek alhier. Soit. Geen probleem, we steken onze boodschappen weg en zijn weer vertrokken.
We rijden een groot eind langs de D21, een vrij smalle weg die ons door Les Monts de l’Ardèche leidt. Heel mooi vulkanisch gebied, niet al te druk en toeristisch, maar heel bochtig en lastig rijden voor Meneertje Mertens. Tegelijk zouden we voor geen geld (letterlijk, haha) via de autosnelweg rijden, we zien zoveel moois.
(sorry voor de zwarte vlek op ons raam, ze zit net buiten het bereik van de ruitenwisser en met een camper moet je al serieus je best doen om zo’n vlek weg te krijgen – dat is nogal hoog).
Het weer wordt geleidelijk aan slechter, maar op wat licht gedruppel na blijft het droog.
We doen toch Le Puy-en-Vélay aan omdat ik daar zin in heb, we gaan eens naar de camperplaats van Camping Car Park kijken (die is al een stuk groener dan de laatste keer dat we hier waren), passeren voorbij onze favoriete stadscamping (heet niet meer Le Bouthézard en is “complet”), we herkennen hier en daar en last but nog least: we zien de madonna en de kerk op de rotsen. Wat een mooi stadje is dit toch.
Mooie muurschildering op het gebouw links.
Daarna gaat het verder richting Allègre.
We krijgen nog wat makkelijker wegen voorgeschoteld, en arriveren rond de middag op de camperplaats waar we ook al eens eerder waren. Mooi gelegen, heel rustig.
We installeren ons, eten een Frans broderhammetje, en kijken naar de koers. Eerst de vrouwen (lichtjes meh toch), waarna we getrakteerd worden op een terugblik op de overwinning van Remco Evenepoel van de wegrit van de Olympische Spelen in Parijs vorig jaar. Al een snuifje Butte de Montmartre dus. Waarna Meneertje Mertens oneindig veel commentaar heeft op de laatste rit van de Tour de France, het ding is duidelijk niet zijn favoriete rit. Maar uiteindelijk eindigt die rit in een dolle finale met een ontketende Wout Van Aert, die één van de mooiste overwinningen van zijn carrière realiseert. Dit mag nu al in de geschiedenisboekjes. Ondertussen maakte ik eten, en na alle ceremonies op de Champs Elysées is het al laat. En zo is deze Tour alweer voorbij. Het is voorbijgevlogen, maar in principe hebben we nog wat Tour de France Femmes in het vooruitzicht.
Ondertussen is het ook beginnen regenen. En geen beetje. Mmmmh, zijn we te vroeg terug afgezakt richting bergen? Gelukkig is het hier wel pikdonker en stil.
Herkenbare voorkeur delen we voor weg boven pad.Ben blij dat de Tour nu voorbij is want ik keek teveel tv. Veel plezier jullie met de volgende Tour. De kasteelfoto is echt prachtig.
Dat was weer genieten. Afgezien van de pittige klauterpartij.
Dat kasteeltje op die rots! Zo mooi!
Deel één van de vakantie zit er op, de tour is afgelopen. Maar er zitten dus nog wat dames in het vat.
Prachtige regio’s! Altijd genieten. Bergen zijn regen of een beetje….
Ja prachtige ritzege van Wout!
De maand juli loopt op zijn eind, zover al?
Ik heb me in de Ardèche langs een kleine départementale (of zelfs nog niet dat) met alle bochten en schrik voor tegenliggers letterlijk kramp in mijn benen gereden paar jaar geleden terwijl de jongens maar oh wow, kijk , oooh, zaten te roepen en ik vooral niet dierf kijken.