… naar wat ik schreef omstreeks deze dag. In navolging van Myriam.
1 jaar geleden
Zou je liever? (23)
Een reeksje met “zou je liever” vragen, elke donderdag eentje. Zo van die moeilijke en/of onmogelijke dingen waar je eigenlijk geen zinnig antwoord op kan formuleren. Maar ik ga het toch eens proberen.
Als je oud bent, zou je liever voor of na je partner sterven?
Moeilijke. En echt, hoe schoon het ook mag zijn: samen telt niet als antwoord. Voor of na.
Voor je partner sterven lijkt me het meest aanlokkelijke, het meest aantrekkelijke. Ik ben er niet meer, ik weet van niks meer, en that’s it. Gemakkelijk. Allez ja, zo ongeveer hè. Tot ik begin te denken aan het verdriet dat ik achterlaat. Wil ik dat wel? Mijn partner hier alleen achterlaten?
Maar tegelijk, als hij het eerst zou sterven, hoe blijf ik dan achter? Eenzaam. Alleen. In een leeg huis. Brrrr. Ik mag er niet aan denken. We komen zo goed overeen. Wat zou ik hem missen.
Maar toch, for his sake, zou ik het laatste kiezen, denk ik.
Maar laten we voorlopig toch maar nog veel lol hebben samen.
Ja, het waren soms echt moeilijke vragen, die “zou je liever” vragen.
5 jaar geleden
Mijn fuck-it-list
Eerst en vooral: mijn beste wensen voor het nieuwe jaar. Dat het geluk en een goede gezondheid mag brengen.
Bij Samaja zag ik haar fuck-it-list, en ik moest er luidop om lachen. En ik dacht: dat moet ik ook eens doen. Bij deze dus: leek me een zeer gepast onderwerp voor nieuwjaarsdag.
Ik ben altijd een lijstjes-mens geweest, maar sedert ik ziek geweest ben, heb ik het een beetje gehad met alle bucket-lists. Het hoeft niet meer voor mij, ik voel het meer aan als een druk om bepaalde dingen te doen, te moeten doen. Een ander kan dat anders aanvoelen, daar heb ik geen probleem mee. Maar voor mezelf wil ik het niet meer. Ik ben compleet gestopt met mezelf op dat vlak enige druk op te leggen, ik doe wat ik graag doe en voor de rest zie ik wel.
En dan is deze fuck-it lijst best wel leuk. Wat ik echt, écht niet meer wil doen of hoef te doen van mezelf. Het is een goed voornemen gelijk een ander.
Skydiven/bungeejumpen/parachutespringen. Allemaal heel avontuurlijk en al, maar ik heb hoogtevrees en ik mag er niet aan dénken dit te doen. Neen, danku. Op vakantie in Le Puy heb ik eens geprobeerd die hoogtevrees een kopje kleiner te maken, maar dat is jammerlijk mislukt. Dus het zal blijven wat het is.
Mijn rijbewijs halen. Ik heb nog steeds geen rijbewijs, en het zal er nu niet meer van komen ook. Het is soms problematisch, ik ben soms afhankelijk van anderen, ik heb er onlangs een job door gemist, maar het zal nu niet meer veranderen. Ik zie echt niet goed genoeg, naar mijn aanvoelen. Een jaar of 10 geleden zei een oogarts dat ik nog net zou kunnen, wegens nog 45% zicht. Maar naar mijn eigen aanvoelen kan het niet meer. Geen dieptezicht, moeite om verkeersborden te lezen, te slecht zien in het duister/donker… nope. Won’t happen anymore.
Op skiverlof gaan. Eentje dat ik deel met Samaja. Het zegt me niks. Kou en nat. Ik heb het als jonge tiener eens gedaan, en ik vond er zeer weinig aan. Doe mij maar lekker warm verlof.
Merkkledij kopen. Zelden gedaan, ik vind het het geld niet waard. Ik geef mijn geld liever uit aan andere dingen. En de laatste jaren koop ik ook maar weinig kledij meer, met dat ik steeds meer voor mezelf maak. Veel leuker is dat! Ik ga niet zeggen dat het goedkoper is, want dat is het zeker niet altijd, maar het geeft toch veel meer voldoening.
Meegaan in de druk-druk-druk ratrace. Ik heb er geen zin meer in. Ook sedert ik ziek geweest ben. Ik had het ervoor al moeilijk met de ratrace en kon er moeilijk in mee, en nu wil ik het gewoon helemaal niet meer. Het is het niet waard. Het kost teveel energie die ik niet heb. Ik kan het gewoon niet meer opbrengen. Het interesseert me niet meer. Het staat me tegen. Laat mij maar met mijn kleinkind een half uur onderweg zijn naar de apotheker 250 meter verderop, en onderweg elk plantje, elke platgetrapte kauwgum op het plankier en elke passerende wagen bekijken. Daar heb ik veel meer aan.
Een boek dat ik niet leuk vind, uitlezen. Ik deed dat vroeger wel. En het kost me nu ook nog moeite om te stoppen. Want misschien wordt dat boek nog wel leuk. En indien niet, het is toch zonde om een gekocht boek niet uit te lezen? Maar neen. Het is zonde om je tijd te verdoen aan tegen je zin een boek uitlezen.
On that note: moeilijke boeken lezen. Of klassiekers die ik saai vind. Dat is er wel eentje waar ik het écht moeilijk mee heb. De laatste tijd lees ik vaak makkelijke pulp-lectuur, omdat dat mijn mood wat opvijzelt en het vlot gaat. Maar eigenlijk schaam ik me daar wat voor en vind ik dat ik boeken moet lezen die mooi staan op mijn lijstje. Maar, dus: fuck it. Ik lees pulp als ik dat wil.
Naar het TV-nieuws kijken (*). Ik word depressief van het TV-nieuws. En ik vind dat me allerlei nieuws opgedrongen wordt. In hun volgorde, samengevat zoals zij het zien en zoals zij het willen. Dan lees ik liever het nieuws in de (online) gazet. En ja, dan lees ik wellicht niks wat buiten mijn bubbel, mijn comfort-zone valt. En misschien is dat niet goed. Niet goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling en mijn engagement en al. Maar het is wel goed voor mijn gemoedsrust.
On that note bis: TV kijken, behalve als het over koers gaat. Ik krijg het gigantisch op mijn heupen van alle troep die ik door mijn strot geramd krijg, troep waar ik niet om gevraagd heb. Trailers van programma’s die me niet interesseren, reclame voor Ketnet en Studio 100, reclame tout court. Ik word er doodzenuwachtig van, dus doe ik het niet meer.
Marie Kondo-en, de-clutteren, kuisen. Mijn huis is opgeruimd, het is niet echt proper, er staat veel rommel. Maar hey, that’s me. Ik kuis niet graag, ik ruim wel graag op, we geraken niet tot aan het containerpark, en ik heb graag veel gerief.
Altijd de deur opendoen als er gebeld wordt. Ik ben dat echt beu, hoe dat hier gaat. Onlangs belden dezelfde mensen 4 keer op een namiddag/avond aan, omdat we nog niet open gedaan hadden. Waarom? Om iets te verkopen. Iets wat ik toch niet wil. Laat me met rust!
(*) Ik heb het hier over het VRT-nieuws. Over het vtm-nieuws hebben we het zelfs niet, daar heb ik nooit naar gekeken. En ik kijk wél naar het AVS-nieuws. Online. Want TV Vlaanderen biedt AVS zelfs niet aan. Onnozelaars.
Nog altijd een zeer geestig lijstje.
10 jaar geleden
Farmaka
Ik schrijf hier niet zo vaak over mijn werk, maar kijk, we hebben een mooie, nieuwe, blinkende website, en die mag wel eens in de kijker gezet worden.
Want, daarnaast en daarbuiten, bij vzw Farmaka hebben wij een mooie missie, namelijk het rationeel gebruik van geneesmiddelen. Waarbij wij gratis en ongebonden voorlichting geven aan (huis)artsen, allemaal volgens de EBM-principes, natuurlijk.
Klik op onderstaande afbeelding voor onze nieuwe website!
Met gepaste trots, maar een paar jaar later was het afgelopen met Farmaka. De link werkt wel nog.
16 jaar geleden (beetje raar cijfer, ik weet het, maar in 2010 schreef ik nauwelijks op mijn blog)
Waar was u…
Allerlei belangrijke dingen gebeurden terwijl ik hier een winterslaap hield.
Voor wat er in Dendermonde gebeurde, heb ik geen woorden. Te erg voor woorden.
Dan houd ik het maar bij Barack Obama. Er is zo’n stereotiepe vraag, waar ik bij zijn inauguratie aan dacht. Ik heb gekeken, en als men me later vraagt waar ik was toen Barack Obama de eed aflegde, antwoord ik: voor de TV, samen met mijn dochter. Waar was je toen Kennedy doodgeschoten werd? Euh, nog niet geboren. Waar was je toen de twin towers instortten? De kinderen van school aan het afhalen, en daarna uren verbouwereerd en bang voor de TV…
Bij die inauguratie had ik echt het gevoel dat we geschiedenis aan het beleven waren…
En of we geschiedenis beleefden. Dit waren toch compleet andere tijden, politiek gezien.
Een boek dat ik niet leuk vind, uitlezen, dat zou ook nog bij op mijn lijstje kunnen. Doe ik ook niet meer.
De Twin Towers, dat was toch 9/11 niet? Was in 2001 … ik stond in de keuken hapjes te maken voor ons 25-jarig huwelijksfeestje.
Ja, 11 september 2001. Dat moment is bij velen van ons toch in ons geheugen geëtst hè. Bij jou al zeker, het was al een speciale dag.
Wat maken we toch veel mee.
Veel dingen die we achteraf ook vergeten.
Leuk om zo eens in je verleden mee te duikelen. Tien jaar geleden wist ik nog niet van het bestaan van een blog af. Veel van de fuck-it-lijst deed en doe ik nooit.
Maar nu ben je helemaal mee in de blogwereld 🙂
Leuk om te lezen. Vooral dat fuck-it lijstje… Ik begrijp je helemaal – of laat ons zeggen, nog beter dan vroeger.
<3
De vreugde toen Obama president werd, ik herinner het me nog. Het lijkt tegenwoordig heel lang geleden… En ja, die fuck it list, die was ik al bijna vergeten :-).
Ben je eens gaan teruglezen bij jezelf? 🙂
Obama… het was toch iconisch hè. Lijkt inderdaad héél ver terug in de tijd.