Vanaf nu schrijf ik op zondag voor onbepaalde tijd een blogbericht over iets wat me bezighoudt.
Als je de WP app gebruikt, ken je ze wel, die daily prompts. Af en toe hou ik er eentje bij in mijn concepten omdat ik er wel eens op wil antwoorden.
What major historical events do you remember?
Bij die vraag denk ik meteen aan de aanslagen op de WTC-torens in New York. 9/11. Herinner ik me nog heel goed.
Het was een doodgewone dag, en net voor ik rond 3u10 naar school vertrok om de kinderen te halen, hoorde ik op de radio over een vliegtuigje dat in een WTC-toren gevlogen was. Toen leek alles nog normaal, en leek het een fait divers.
Toen ik met de kinderen terugkwam van school, was er een mailtje van een Nederlands Smashing Pumpkins-maatje, Jeroen. Er stond maar één zinnetje in: Zet je TV aan!
OK dan. TV aan. Extra nieuwsuitzending: er was een vliegtuig in de WTC-torens gevlogen. Ondertussen was het al geen vliegtuig meer, maar een groot vliegtuig. Er waren beelden. Verontrustend.
En toen vloog er een ander vliegtuig in de andere toren. Meer dan verontrustend. Zéér creepy om te zien. Je zag het gewoon voor je ogen gebeuren. De impact, de rook. De sirenes, het geschreeuw.
Het blijft bij, die beelden. De staalblauwe hemel. Die rokende torens. De paniek rond die torens. De paniek in die torens, waaruit mensen hun dood tegemoet sprongen.
En toen zakte de eerste toren in elkaar. Ik was ineens echt doodsbang. Samen met het nieuws van de aanslag op het Pentagon: het kon niet anders dan dat Wereldoorlog III uitgebroken was. Ik stond voor mijn TV en ik was bang.
Janna (toen 8 jaar) herinnert zich dat moment nog, dat ik naar de televisie keek en bang was, waardoor zij ook bang werd. En wie was er niet bang, op die angstwekkende momenten, die je gewoon vanuit je woonkamer live meemaakte.
Welk historisch moment herinner jij je nog alsof het gisteren was?
Ik dacht eerst dat het een animatie was, zo ongelofelijk was het.
Het was echt zoiets wat moeilijk te geloven was.
Dat herinner ik me ook nog goed wabr voor ons was 9/11 geen gewone dag. Het was onze 25ste huwelijksverjaardag en we hadden een etentje gepland. In plaats daarvan hebben we de hele avond voor de TV gezeten.
En nu blijft die datum jullie jubileum ook altijd achtervolgen…
Ja, zo is dat.
De treinkaping bij De Punt en de gijzeling van de school in Smilde. Beide in 1977 herinner ik me nog. Ik was toen 18 en was er net al half Nederland helemaal door van slag. De nieuwsvoorziening was toen nog heel anders als nu.
Ja, dat is echt een enorm verschil hè.
Over die treinkaping heb ik als tiener een jeugdboek gelezen, dat me altijd bijgebleven is.
Ik zie mij ook nog perplex voor de tv staan. Het was zo wreed en onvoorstelbaar. En dat ik zei ‘we krijgen een wereldoorlog’.
Alhoewel dat ik nu ook weer denk…
Ja. Ik ook. Maar ik wil er ook niet aan denken…
9/11 ga ik nooit vergeten: was aan het werk, had een afspraak op kantoor en de man kwam totaal overstuur binnen. Tussendoor proberen nieuws te sprokkelen online en hele avond voor de TV gezetten en verbijsterd naar de beelden gekeken. Denk eigenlijk niet dat er veel mensen zijn die niet meer weten wat ze die dan aan het doen waren.
Ik denk dat je daar gelijk in hebt.
Het Varkensbaai-incident in Cuba vond plaats in 1961 toen Cubaanse ballingen, gesteund door de VS, een invasiepoging deden in de Varkensbaai om Fidel Castro’s regime omver te werpen. Het werd een grote mislukking en versterkte alleen maar de positie van Castro in Cuba. Dit incident leidde tot de Cuba-crisis. We volgenden het op radio, TV was er niet bij ons. Angst, angst, oorlog, VS vs Rusland. Hamsteren voeding en suiker. Dreigend conflict. Ik was 8 jaar
Ook ik herinner me nog perfect waar en hoe ik met ongeloof dat nieuws volgde. Het leek een droom, die heel stilaan hier bij mij een vreselijke realiteit werd. Die beelden vergeet ik nooit meer.
Heel bizar moment voor mij was ook toen België in maart 2020 op slot ging, we zaten met vriendinnen rond de tafel en dachten ‘ditbkan toch niet?’
Dat moment dat België op slot ging, dat herinner ik me niet exact. Ik herinner me wel een aantal sleutelmomenten, voor mij dan: aan de Gentse stadshal staan waar niemand was, de lege Graslei en Korenlei, de lege stadsring rond Gent…
(fietsen was toen wel echt za-lig!)
Dat was toch ook een periode vol angst hè. En dan Vietnam en de koude oorlog… Wel mooi om je verhaal te lezen.
Mijn chemieleerkracht in middelbaar beschreef die periode en dit incident als waarom ze chemie gaan studeren was, want zij heeft dit ook heel sterk meegemaakt als een moment waar het heel dicht gekomen is tot nucleaire oorlog. En als ze dan toch zou sterven in een nucleaire oorlog wilde ze het wel snappen.
Behalve uiteraard 9/11 staat ook het zinken van de Herald of Free Enterprise stevig in mijn geheugen gegrift. Ik was er in die dagen vrij dicht bij betrokken.
Oei, dat klinkt maar vies.
Maar nu je het zegt: dat is een moment dat ik me ook nog goed herinner. Dat en het Heizel-drama.
9/11 en het zinken van de ferry in Zeebrugge staan ook nog op mijn netvlies. En in het rijtje van ‘waar was je toen dit of dat gebeurde’ reden wij onze wagen total loss in Wales, met op maandag een snelrecht procedure voor de rechtbank. We werden door de politie naar een verplichte B&B gebracht, en daar condoleerde de uitbaatster ons met het overlijden van onze koning Boudewijn.
Speciale herinnering wel aan het overlijden van koning Boudewijn! 🙂
Ik herinner me dat ook nog. Ik zat te wachten met watcollega’s om aan een vergadering te starten toen een collega geagiteerd binnen stapte met de boodschap ‘new york wordt gebombardeerd’. Dat bleek niet helemaal juist maar het was wél vreselijk …
Vreselijk was het zeker.
9/11 en de aanslag op Zaventem herinner ik me ook alsof het gisteren was. De eerste aarzelende woorden erover op de radio, dan de bevestiging van wat er gebeurd was, het in paniek bellen naar vrienden die ik Brussel aan de slag waren, … Vreselijk.
Ja, wij zaten toen ook wel aan het nieuws gekluisterd. We hadden toen een kantoor in Brussel dat er niet echt ver vandaan was, en er waren ook wat collega’s onderweg toen.
Er zijn helaas méér van die angstige en indrukwekkende gebeurtenissen, gijzelingen, kapingen, smeltende kernreactors neerstortende vliegtuigen enz. enz. Maar die jij noemt had wereldwijd misschien wel de meeste impact.
Ja, zeker. Die Iraanse gijzeling in 1979. Tsjernobil, wat ons ook verontrustte (en meer dan dat). Enzovoort enzovoort.
Ik herinner me ook nog een ramp op een camping in Spanje met een gastank of zo, heel veel mensen overleden daar.
En een vrachtwagen die op hol sloeg op een afdaling in de Ardennen.
Het was de dag dat ik niet werkte. Destijds was ik werkzaam voor een Amerikaanse multinational. Mijn baas belde en zei, zet je tv aan NU.
Ik dacht dat het een grap was…
Wat een zwarte en zware dag en de periode daarna. Nog nooit zoveel paniek en ook haat meegemaakt op de werkvloer.
Mijn historisch moment dat ik me herinner: de moord op Pim Fortuyn. Live op de radio. Ik was op weg in de auto mijn zoon van voetbaltraining halen. Hij voetbalde in België.
Toen ik arriveerde in St Niklaas was ik totaal van slag.
Men begreep er niets van. Het was natuurlijk een Nederlandse aangelegenheid
Oh ja en Tsjernobil uiteraard. Ik was (eindelijk) zwanger van onze oudste zoon.
Na een aantal miskramen ging het dit keer goed. Ik was zo bang dat die ramp iets zou overdragen op mijn ongeboren kind.
Iedereen noemt bijna 9/11 op…ik was toen op reis met een vriendin en op uitstap die dag en ik heb dat dus compleet gemist eh. Iedereen heeft blijkbaar voor tv die 2e inslag gezien.
Wij kwamen op onze hotelkamer uren later, zappen beetje en zijn gewoon geïrriteerd omdat men blijkbaar overal blijft memmen over iets in New York of zo. Mijn vriendin ging toen douchen en terwijl ze in badkamer is, begint me toch wel te dagen dat er precies iets ergs gebeurd is. Dan riep ik haar wel terug en begon het door te dringen.
En toch vonden we het dan vervelend om later te gaan eten en ook weer overal dat nieuws op te zien staan in alle restaurantjes als we gingen eten. Realiteit(szin) is toch beetje verder weg als je gedeconnecteerd op reis bent en komt maar met vertraging terug.
Wat herinner ik me wel sterk: de dood van koning Boudewijn, de ontsnapping van Dutroux, de berging van de Harold of Free Enterprise (werd live op tv op school uitgezonden) (het ongeluk zelf was te laat op avond , toen lag ik in mijn bedje).
En bij de val van de muur, werd ik door mijn ouders gesommeerd om op te blijven en naar tv te kijken omdat ik live geschiedenis meemaakte. Al die vlaggenzwaaiende mensen op die muur en die eerste autootjes die naar het westen reden, nadat de week ervoor al de westerse ambassades in Oost-Berlijn overspoeld waren. Die ambassade tuinen vol mensen herinner ik me ook nog wel.
Ik heb telkens 2 herinneringen aan 9/11, de aanslagen in Brussel en de eerste lockdown: ten eerste de gebeurtenissen zelf natuurlijk, maar ik begon op elk van die dagen ook net op een nieuwe job. Een mens zou bang worden om nog eens van werk te veranderen.
De ramp op Pukkelpop herinner ik me ook nog levendig. Ik werkte toen nog op een persagentschap dus ik werd elke dag 8 uur lang constant geconfronteerd met al het droeve nieuws, daarna met de data van begrafenissen die bekend gemaakt werden e.d.,… Op het einde van een week vol trieste berichtgeving zat het verdriet in elke vezel van mijn lijf, als twintiger die zelf ook graag naar festivals ging.
En natuurlijk de dood van 10 Belgische para’s in Rwanda in 1994, omdat mijn vader daar toen ook was als Blauwhelm. Enerzijds had ik geluk dat ik als 14-jarige destijds wat afgeschermd werd van (al dan niet fake) nieuws omdat er veel minder kanalen waren langs waar allerlei berichtgeving mij kon bereiken, anderzijds hadden we toen natuurlijk nog geen rechtstreekse lijn naar mijn vader om te horen of hij ok was.