Een reeksje met “zou je liever” vragen, elke donderdag eentje. Zo van die moeilijke en/of onmogelijke dingen waar je eigenlijk geen zinnig antwoord op kan formuleren. Maar ik ga het toch eens proberen.
Zou je liever nieuwsgierige of luidruchtige buren hebben?
Doe mij maar de nieuwsgierige buren. Die kan je nog enigszins ontlopen, luidruchtige buren niet.
Ken je die meme van die mens die zijn buren probeert te vermijden? Ik vond die supergrappig, want ik herken mezelf er enorm in.
In Gent, toen onze overbuurvrouw er nog woonde, heb ik vele keren staan wachten tot ik haar poort zag dichtgaan. Ze kwam buiten aan de poort van hun huis een sigaret roken, en ondertussen stond een deel van de poort open. Dat zag ik van binnen bij ons. Als die poort open was, dan wachtte ik tot ze weer sloot, en ze weer binnen was, en dan pas vertrok ik.
Want dat is wel eens geestig, een babbeltje doen met de buren, maar als je naar het werk gaat, heb je niet altijd evenveel goesting in “schuun were vandoag éé!!” of andere smalltalk. Op het laatst werd ze dement ook, en we probeerden haar wel wat te helpen, maar de goesting was er lang niet altijd om verwikkeld te geraken in paranoïde toestanden waar haar licht ontvlambare kleinzoon en zijn vrouw bij betrokken waren.
Soit. We hebben wel vaker eens een blokje rond gereden ook om buren te mijden, of achter het hoekje staan wachten. Haha. We woonden dan wel in Gent, maar de buurt waar we woonden was als een klein, volks dorp. Men kende elkaar, en er werd ook al eens van achter gordijnen gegluurd.
Lawaai van de buren of lawaaierige buren kan je niet vermijden. Dat is er gewoon altijd. Nu hadden wij nog niet eens de meest lawaaierige buren, het kan veel en veel en veel erger, maar toch was ik het lawaai moe. Het repetitieve eraan, het steeds terugkerende. Het gevoel van: moet ik hier nu de rest van mijn leven naar zitten luisteren?
En dat was dus één van de redenen om te verhuizen. Naast nog een aantal andere hoor. Zoals dat huis dat veel te groot was voor ons twee. En al die trappen. Bij onze bejaarde buren zagen we dat de helft van hun huis niet meer gebruikt werd en dat ze er ook nog zelden kwamen. Zonde toch.
En nu zijn we content in de rust van het Meetjesland.
En jullie? Liever lawaaierige, of liever nieuwsgierige buren?
Oh, ik herken mij daar ook in. Erg hé. Ik loop of fiets de andere kant op als de buurvrouw van twee huizen verder in haar voortuin bezig is. Ge geraakt daar gewoon niet meer vanaf eens die begint te babbelen.
En toch kies ik ook voor nieuwsgierige buren. Ik kan en wil me niet voorstellen hoe het is om luidruchtige buren te hebben.
Haha, ik denk dat er veel mensen zijn zoals wij Myriam 🙂
Hoe asociaal eigenlijk hé
Ja, best wel 🙂 Maar tegelijkertijd: who cares 😀
Ooit hadden we ook zo’n praatgroep buurvrouw die ik ook vaak ontliep, ze was aardig maar er kwam geen eind aan en ze wilde van alles het naadje van de kous weten.Het toppunt was op een gegeven moment dat ze in de zomer over de schutting heen, naar mijn man riep dat hij flesje bier nummer zoveel opende.Geluidsoverlast heb ik zelf nooit ervaren maar dochter wel met een Braziliaans gezin onder haar die of luidkeels ruzie maakten of keiharde muziek draaiden tot midden in de nacht.Zij is er ookvoor verhuisd
Hahaha, het lef, niet normaal 🙂
Geluidsoverlast is vreselijk. Ik kan niet eens zeggen dat ik zeer luidruchtige buren had, maar in oude huizen hoor je heel veel van elkaar.
Praatgrage buurvrouw…..
Ik weet dat ik vooral heel blij ben met onze buren en eigenlijk met de hele straat waarin we wonen.
En dat is superfijn 🙂
Dan liever nieuwsgierige
Doe mij ook maar de nieuwsgierige. Ik heb aan de straat mijn voordeur en een klein raam, de rest van mijn landerijen – de volle 200m2 – zijn ommuurd 🙂
Mijn buurvrouw heeft me nog verteld dat ze bezoek bij haar meeneemt naar boven om naar mijn tuin te kijken. Ze doet maar, ik zie het als een compliment voor de tuin. In het slechtste geval loop ik daar in de zomer in mijn zwarte lingerie die er van ver als een bikini uitziet.
Hahaha, al die grappige verhalen hier. Neem het inderdaad maar als een compliment voor je tuin, en dus ook voor jezelf 🙂
Wij hebben nieuwsgierige buren die ook zeer luidruchtige mensen zijn als ze constant ruzie maken. Je mag ze hebben!
Vriendelijk bedankt, ik hoef ze niet. Luidruchtige ruziemakers, bah. Zo hadden we er vroeger een stel aan de overkant. Die en passant eigenlijk de hele straat terroriseerden.
Ik waag nog één keer een poging. Mijn reacties verdwijnen altijd weer, een paar keer maar is het gelukt. Ik probeer vele manieren, maar het lot is me niet goed gezind.
Lawaaierige buren lijkt me het ergste. Daar word ik zoy van. Wij wonen hier in.er’ fijne buurt, met contact, maar niet teveel. Ideaal. Ik ben bang bij verhuis…
Ze verdwijnen alleen in de WP app. Ze staan wel op de website, dus volledig verdwijnen doen ze niet. Deze keer is het in ieder geval gelukt.
Fijn als je je goed voelt in je buurt, met aangename mensen.
Dan liever nieuwsgierige buren want van storend lawaai van een ander hou ik absoluut niet.
Nope, idem 🙂
Geluidshinder kan vreselijk zin en er valt meestal weinig tegen te doen dus dán maar de nieuwsgierige buren.
We hadden beiden…. en het was geen feestje maar ik heb gelukkig nogal een scherpe tong dus heb me me regelmaat verbaal afgereageerd 😉
Gelukkig is het nu oké sinds 3 jaar… en zijn er fijne contacten met alle buren rondom nu… wat een weelde !
OT…. hoe kan ik me op jouw blog abonneren?
Fijne buren, het is zo’n zegen.
Onze overburen vroeger waren vreselijk, daar durfde niemand tegen te reageren. Ze waren vals en vindingrijk en ellendig. Ik had altijd schrik van pest-reacties bij hen.
Het abonneer-ding was weg op mijn blog. Ik dénk dat ik het terug toegevoegd heb, probeer het eens en dan zien we wel of het al dan niet lukt.
gaannemedoen
Ik heb beide soorten buren al gehad en vond het allebei vermoeiend, maar het vele lawaai maakte me echt kwaad, dat wil ik zeker niet meer!
Ik vind dat ook het ergste. Lawaai is een verschrikking.
Dan lievere nieuwsgierige, ik ga er altijd maar vanuit dat het goed bedoelde nieuwsgierigheid is. En als ik de vragen te ver vindt gaan geef ik een of ander raar antwoord, zodat de vraagsteller denkt, die is van het padje af en mij voortaan enkel vriendelijk medelijdend groet 🙂
Hahahaha, schitterende strategie!
En ja, het is over het algemeen goed bedoeld. En sommige mensen hebben soms echt nood aan een babbeltje, aan wat menselijk contact.
Helemaal waar
Luidruchtig lijkt me de hel. Beetje lawaai , horen dat ze er zijn, is wel ok eh. Maar echt storend lawaai. ugh.
nee, dan kan je wel gemakkelijker om met nieuwsgierige buren.
Ja, idem.
Ik ervaarde (ervoer? ervaardege?) het de laatste jaren, pakweg 10 jaar, als steeds meer storend, soms ook door externe omstandigheden.