Satur9Een reeksje met “zou je liever” vragen, elke donderdag eentje. Zo van die moeilijke en/of onmogelijke dingen waar je eigenlijk geen zinnig antwoord op kan formuleren. Maar ik ga het toch eens proberen.
Zou je liever een Olympisch gouden medaillewinnaar zijn, of een winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede?
Doe mij dan maar een Olympische gouden medaille. Die Nobelprijs, allemaal mooi en wel, maar dat lijkt me zo’n gedoe. Ten eerste om hem te winnen, maar vooral wat erna komt. Ik vermoed dat je voor de rest van je leven van hot naar her gesleept wordt, hier een verschijning, daar een lezing, hier handjes schudden, daar een diner. Met “belangrijke mensen”, dat wel, maar het zegt me weinig. Een pakketje schroot met een dun laagje chroom, als je het mij vraagt.
Kan voor de Olympische medaille ook gelden, zeker, maar ik denk dat dat minder lang duurt. Je wordt een jaar tot een aantal jaar van hot naar her gesleept, hier een verschijning, daar een praatje, hier handjes schudden, daar een diner dat je kan afwijzen want je moet van de ploeg op je voeding letten, weet je wel.
Het lijkt me ook duidelijker. Wat moet je precies doen om in aanmerking te komen om een Nobelprijs voor de Vrede te winnen, het lijkt me nogal vaag en breed en weids. Een Olympische medaille, da’s duidelijk. Je hebt je sport, je traint en stoomt je klaar, je hoopt op geen ongelukken, je levert een fantastische prestatie af, et voilà. Of iets in dien aard toch.
Niet dat ik ooit één van de twee zou kunnen winnen. Maar misschien, moest ik mijn leven kunnen herbeginnen, met alles wat ik nu weet erop en eraan (we zijn toch in hypothetische zin bezig dus ik ga maar even verder), misschien dat ik me toch zou toeleggen op één of andere sport, wat ik nu duidelijk niet gedaan heb.
Of dat wielrennen zou zijn, ik weet het niet. Lijkt de meest voor de hand liggende keuze, maar misschien had het wel iets van atletiek geweest. Alhoewel, nu we toch in zeer hypothetische en onbestaande en bovenaardse zin bezig zijn: misschien had ik dan ook wel wat beter moeten zien. Want anders is het lichtjes gokken waar die horden precies staan bij het hordenlopen (geen dieptezicht weetjewel), en dan kom ik ook niet ver. Of misschien gewoon lopen? Langeafstandlopen? Marathon?
Oh well. Back to reality. Gouden Olympische medaille all the way. En jij? Waarvoor ga jij?
Het interesseert me allebei geen bal, als ik eerlijk mag zijn. Doe voor mij dus maar wat er overschiet. 😉
Neen, efkes serieus. Om een Olympische medaille te winnen moet je iets kunnen waar je 1) heel hard voor moet trainen en 2) competitief voor moet zijn. Dat laatste ben ik niet en dat eerste … zij die mij kennen weten dat ik liever lui dan moe ben. De Nobelprijs voor de Vrede kan je ook als organisatie winnen (Artsen Zonder Grenzen bv.). Ik denk dat je daar als individu weinig ‘last’ van hebt.
Lijkt me alle twee zo lastig 😰🤣🤣🤣
Een sportmedaille winnen is geweldig. Ik heb ooit eens de 2e plaats in mijn categorie gehaald op de 5 km. Ik groeide er een meter van.
In dat lijstje van de winnaars van de Nobelprijs voor de vrede staan toch wat dubieuze namen waarbij ik me afvraag wat de definitie van vrede ook alweer is. Daar wil ik dus niet bij horen. En ik en sportief, dat is dan weer helemaal lachwekkend. Geen van de twee dus deze keer.
Als ik echt iets zou kunnen bijdragen aan het behoud van de wereldvrede, dan mag mij er we voor bedanken, een medaile hoeft echt niet. Op sportief vlak een medaile, nee want sporten is voor mij ontspanning 🙂
Stel je voor dat ik een idee heb dat de wereldvrede kan bewerkstelligen hoe content zou ik dan zijn met die prijs. Helaas het is een utopie. Een olympische medaille eveneens, met mijn chronische onhandigheid werd ik op school altijd als laatste gekozen tijdens de sport evenementen.
Blijft toch over die Nobelprijs 🙂
Vrede hebben we nodig, dus ik ga er voor!💪
Met sport heb ik hélemaal niets. Op zich is winnen natuurlijk best leuk weet ik nog wel uit de tijd dat we aan wedstrijddansen deden, maar ik hoef geen Olympische toestanden. De vrede dus maar , gewoon omdat ik best een steentje bij gedragen zou willen hebben aan wereldvrede, niet zozeer om de prijs maar aan wereldvrede heeft iedereen wat! Oke, alleen de wapenleveranciers niet maar daar kan ik niet mee zitten.
Olympisch goud winnen lijkt me een geweldige ervaring, dus doe dat maar. Al heb ik weinig aanleg voor sporten. Ze gaan een nieuwe discipline voor mij moeten uitvinden 😉
grappig hoe je bij je olympische medaille direct naar een team verwijst. Ik denk dat de meeste medailles naar individuele sporters gaat en niet naar teamsporters.
goh ik zou liever nobelprijs voor de vrede krijgen. Toch het gevoel hebben dat ik echt bijgedragen heb aan de levens van veel mensen. Sport is nogal individueel eh…je draagt niet bepaald bij aan het leven van anderen. Het gaat over je eigen prestatie.
Ja, de Olympische gedachte had het inderdaad voor individuele sporters, klopt. Maar tegelijk denk ik: achter een wielrenner die een Olympische medaille wint (wat een individuele sport lijkt dan) zit wel een team.
Sport behoorde toch tot het “brood en spelen” voor de arme mens? Die daardoor ook (al dan niet terecht, of vergetend dat hij arm was) gelukkig werd?