Week in beeld – week 40

Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.

Pipa kwam een weekend bij ons, dus ik begin hier met foto’s van vrijdag. Eerst: aan tafel!

Ze stuiterde zowat rond van contentement, maar deed toch nog een schietgebedje. Haha. Niet echt, maar ze is nog steeds bezeten van (sic) Jezus en Moeke Raria.

We hadden beloofd met haar naar de McDonalds (“de McDonocks”) te gaan, ze had blijkbaar enorm uitgekeken naar daar te kunnen spelen. Maar het was er zo druk, dat het uiteindelijk bij kijken bleef.

’s Namiddags werd er aan kinderarbeid gedaan. Eerst ging ze het onkruid wieden.

Ik kreeg twee hartjes.

“Kijk, zonder handen!”

Daarna werd er verder gewerkt, opa helpen met het afwassen van de achterdeur.

Wat al snel resulteerde in pret met schuim.

Waarom ik het kind “onze diva” noem? Wel…

… ze zingt “let it gooooooooooooooooooo” voor de hele buurt! (referentie? dit! klikkerdeklik)

Zalig kind.

Op zondag kan ik zelfs een uurtje gaan fietsen.

Daarna is het warm genoeg om buiten te spelen. Hoe zot kan het zijn, op 1 oktober?

Na de middag komen mama en Otto het kleine juffertje ophalen. Ze heeft heel flink twee nachten bij ons geslapen, zij heeft zich geamuseerd, wij hebben ons geamuseerd, maar het werd zo stilaan toch tijd voor de reünie met mama, papa, Lili en Otto.

Maandagochtend ga ik naar de psychologe, en rij daarna nog een blokje om. Langs de Lieve zie ik de reiger die daar ergens zijn woonst heeft. Denk ik.

Woensdag trek ik erop uit voor een fotoritje. De beelden die ik in mijn hoofd had, wilden weer niet lukken, maar ik heb wel een paar mooie beelden gevangen. En een “getengeld” onderbeen (in de netels gelopen om dichtbij het koebeest te geraken).

Daarna was er nog tijd om toe te geven aan mijn meest recente verslaving. Chinese tomatensoep. Eerst als verspakket van Albert Heijn, en toen hadden ze dat opeens niet meer. Boe! Mijn eerste eigen poging werd wat te zout, maar ik zit wel in de goede richting.

Donderdag maakte ik een langer fietsritje, naar Ursel. Man, wat zijn daar slechte wegen en fietspaden. Maar de wind jaagt me die richting uit. Deze straat ken ik nog van vroeger, we wandelden er ooit. (Woar weunde gij? In ’t Konijntjen!)

Mijn route leidde me over oude, trage wegen.

Mijn doel was de WO II-site B-67, aan de rand van het Drongengoed en niet ver van het vliegveld van Ursel.

Daar kwam ik uit het bos…

en zo moest ik verder. Mooi, verlaten, rustig. Heerlijk.

Dit beeld kon ik natuurlijk niet laten liggen.

Nog een laatste blik op de weidse omgeving, en dat is het voor deze week.

Verwante Berichten:

• Week in beeld – week 41
• Week in beeld – week 39
• Week in beeld – week 37
• Week in beeld – week 32
• Week in beeld – week 41