Satur9Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Dance Hall Days van Wang Chung, waarop Goofball doordraaide met Everybody Needs Somebody to Love van the Blues Brothers.
Feestje! Blijft een leuk clipje ook. Soms moet je je eerste idee volgen, en het eerste wat door mijn hoofd schoot, was de titel Everybody’s Gotta Learn Sometime, dat prachtige nummer van the Korgis.
Maar: ik vind de versie van Beck uit de soundtrack van Eternal Sunshine of the Spotless Mind nog veel en véél mooier. Beck, de meester van melancholie en tristesse (maar vergis je niet, de mens kan een stukske dansmuziek produceren, en de wildste concerten spelen), de mens van Nobody’s Fault But My Own en The Golden Age, van de break-up-albums Mutations en Sea Change.
In ieder geval, Goofball vond het zonde dat ik de dance groove die we hadden afbrak, maar ik blijf erbij: ik vind dit machtig mooi. En beter dan het origineel.
Goofball, ’t is weer aan u!
Als je het over favoriete nummers hebt, dan hoort ‘Everybody’s got to learn sometimes’ daar zeker bij, maar dan wel in de originele versie van The Korgis. Dat was in de jaren ’80 ooit het muzikale terugkerende thema in een aangrijpende theatervoorstelling. Volgens mij was het een voorstelling van het Mechels Miniatuur Theater.
Nummers met herinneringen hebben altijd iets extra. Ik heb het origineel altijd prachtig gevonden, maar de versie van Beck net iets prachtiger 🙂
Prachtig, prachtig. Maar ook liever de originele versie.
Ik vind deze warmer dan het origineel. Voor mij deze graag 🙂
De titeltekst intrigeerde me. Dus ik heb geluisterd of ik het kende. Deze versie was wat vlak. Het orgineel opgezocht en daar kon ik lekker mee meeblèren 😂
Hahaha 🙂 Ik vind deze versie hier warmer. In het begin klinkt het wat vlak, maar dat verandert na een tijdje, vind ik. Ik vind de originele versie “precies” klinken. Maar wel mooi, uiteraard.
Mooi, ja!
Met beeld is deze versie wel heel doorleefd, maar tóch hoor ik liever het origineel.
Mijn favoriet is deze versie, hoewel ik het origineel altijd héél graag gehoord heb. Maar als ik ga vergelijken, vind ik deze warmer. Minder “precies”. Meer het gevoel van een warme arm om je heen.
Blijft een mooi nummer, favoriet blijft toch wel het originele voor mij 🙂
Bij mij niet, ik vind deze versie warmer. Dichterbij. Dichtbij-er.
zeer mooie versie!
Vind ik ook.
Doe mij toch maar liever het originele van the Korgis.
Ik vind de versie van Beck warmer. Maar ik hou dan ook echt wel van Beck 🙂 Voor mij een nummer dat ik als origineel al prachtig vond, maar doe mij maar de Beck versie, elke dag opnieuw 🙂
Dat kon ik inderdaad wel opmaken uit jouw tekst hier. Mij kan je echter niet overtuigen.