Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Have I Told You Lately van Van Morrison, waarop Goofball doordraaide met J’te l’dis quand même van Patrick Bruel.
En toen wist ik helemaal niet wat gedaan. Iets Frans? Pffff. In dezelfde zin qua tekst? Pffff. Uit hetzelfde jaar? Pffff. Uiteindelijk kwam ik bij de naam terecht. En ging ik voor een heel flauwe link. Het viel me op dat een aantal artiesten Patrick als tweede naam hebben. Declan Patrick McManus (Elvis Costello, dat bekt wel beter). En ook: Eric Patrick Clapton. Ik hoor de mens wel graag (danku radio om de bekende nummers van hem niet compleet kapot te draaien), en kies voor Layla.
Versie zonder beeldekens, daarom hier nog eens een mooie live versie ook.
Goofball, ’t is weer aan u!
Blijf ik graag horen! Een van de eerste platen die ik kocht.
Mooie herinneringen 🙂
Wat zijn beeldekens?
In deze “bewegende beeldekns”, een filmpje dus 🙂
Daar kún je gewoon niet fout mee zitten. Wat een prachtige intro bij de live versie. Ik draai hier ook regelmatig iets van hem.
Mooi hè. Ik hoor het graag eens terug.
Zalig nummer!
Eric Clapton kan bij mij niks verkeerd doen. Ook ‘Layla’ staat na al die jaren nog steeds als een huis.
Hier ook. Niet kapot te krijgen.
Mijn favoriete nummer van Eric ( mijn favoriete artiest) toen begin van de jaren 70 naar een onvergetelijk concert van hem geweest in Duitsland
Nog steeds beluister ik graag
Wat mooi dat je hem toen live gezien hebt! Moet inderdaad onvergetelijk geweest zijn.
kippenvellied eh
Ja hè, vind ik ook.