Om de zomervakantie te vieren, maakte ik nog eens kleedjes voor de meisjes. Twinning voor de twee, het blijft leuk.

Janna herinnerde me eraan dat ik nog stofjes liggen had die we vorig jaar kochten, ik was dat helemaal vergeten. Wit-blauwe streepjes, het ene met aardbeien, het andere met kersen.

Het Tinny jurkje van StraightGrain blijft een favoriet: ik maak het graag, Janna vindt ze prachtig, de meisjes dragen de jurkjes graag. Wat wil een mens meer, niewaar. Dus ging ik aan de slag.

Voor Pipa kon ik een maatje 104 opnieuw gebruiken, voor Lili moest ik het patroon nog eens overtekenen. Het wordt een lange zwiep, die Lili, dus ging ik voor maat 134 in de lengte, en 128 in de breedte. Zodat ze het kleedje toch nog een tijdje kan dragen.

Het is een patroon met een zeer makkelijk te volgen en gedegen uitleg. Alleen hier verslikte ik me even:

Een wirwar aan lijntjes, bij een deel waarvan “kap” stond. Hoe kap? Wat kap? Er is toch geen versie van dit kleedje met een kap?? Pas nadat ik het patroondeel overgetekend en (uit patroonpapier) geknipt had, zag ik het ineens klaar. Het ging niet over een kap, maar over kapmouwtjes! Aaaargh! Die moest ik dus niet hebben.

Zoals steeds kozen we voor een versie zonder mouwen, met een “gewoon” peter pan-kraagje. En een cirkelrok. Kleine meisjes houden van cirkelrokken, je kan daar zo lekker mee zwieren, weetjewel.

Ik ben tevreden van wat ik maakte. De rits zit er goed in (daar durf ik al eens mee te sukkelen), de kraagjes zijn mooi (daar durf ik ook al eens mee te sukkelen, precisie tot op de millimeter is niet mijn sterkste kant). De stof was zalig om mee te werken.

Uiteraard kreeg Mevrouw de Fotoschuur de opdracht foto’s te maken op model. En of ze dat goed deed.

Ready, steady, go!

Zoals ik hierboven al schreef: zwieren!

Die twee… niet dat ze altijd zo lief zijn voor elkaar, maar ze zien elkaar toch graag!

Zwieren, had ik het daar al eens over?

Lipje.

Deugniet!

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

30 reacties

    1. Dankjewel Dorothé 🙂 Ik ben heel blij met dat patroon. En het leuke is dat je bij het tweede kind zelfs geen patroon moet overtekenen, dat scheelt ook in werk en tijd 🙂

        1. Klopt helemaal. Ben eens benieuwd hoe dat voor Otje zal gaan. Jongens vinden kleren maar “gewoon”, dat is geen cadeautje 🙂

  1. Kinderen zijn elkaars sparringspartners, dat hoort bij “groot worden” maar natuurlijk houden ze van elkaar. Het zijn plaatjes, zowel de jurkjes als “de inhoud”.

    1. Dat is vooral eigenlijk omdat we die jurkjes zonder mouwtjes erg mooi vinden. De eenvoud ervan spreekt ons aan.
      Als ik kleren maak voor de meisjes, doe ik sowieso wat de mama en zij het mooist vinden. Dan belanden ze zeker niet in de kast. En ja, de meisjes zijn erg blij met hun jurkjes 🙂

Zeg het eens?