Satur9Er stonden al eens een paar foto’s in mijn Week in beeld, maar ik maak hier toch nog eens een apart blogbericht van. Te leuk om niet te delen, namelijk.
Met een overschot wol (ik denk van de sprei voor de Fotoschuur) (maar bij nader inzien denk ik dat het van een dekentje is dat ik ook voor de Fotoschuur breide, en hier nooit deelde) maakte ik een truitje voor Otto. Dat is het leuke aan babykleding: met 2 bollen wol maak je makkelijk een truitje.
Ik gebruikte het eenvoudige Jef-patroon uit het verzamelboek van Jules en Julie (scroll scroll naar het tweede rijtje foto’s). Ik gebruik de patroontjes van Julija enorm graag, ik kreeg voor Lili geboren werd een boek van Janna voor mijn moederdag (de hint kon niet duidelijker zijn), en kocht onlangs een verzamelboek met patronen.
Ik begon in maat 3 maanden, en herbegon een aantal keer, niet echt tevreden van het resultaat aan de hals van het truitje. Keer 3 of 4 zat ik al voorbij de helft toen ik me realiseerde dat ik een truitje aan het breien was in maat 3 maanden voor een kloeke baby van 4 maanden. Opnieuw! In maat 6 maanden deze keer.
Maar uiteindelijk raakte het truitje toch af.
Met een schattig knoopje achteraan.
Maandag maakten we samen foto’s, en Mevrouw de Fotoschuur maakte speciaal nog wat foto’s om het truitje te doen shinen.
(volgende keer moet ik het kraagje wat losser afhechten, dat is nu net iets te krap)
Maar niets kan meer shinen dan dat lieve Otje Petotje, niet?
Smelt.
Hihi 🙂
Zalig! Wat kijk ik uit naar mijn kleinzoon… Hij laat nog steeds op zich wachten. Veel langer kan het nu niet meer duren… Zo spannend.
Ja, zo spannend! Ik ben ook behoorlijk benieuwd!
Zo cute 🥰, ook het truitje en is dat oma?
Dat is oma ja 🙂
Echt een fotomodel die Otto en hij heeft een goede smaak van kleding. Het staat geweldig leuk.
Dankjewel! Hij heeft een natuurlijke flair met de camera, haha 🙂
Heel leuk geworden, ik kan dat jammer genoeg niet. Schattige foto’s!
Dankje!
Mooi! Het schattige ventje en zalige truitje!
Dankje!
Ik vind het knap al dat breiwerk. Ik was al blij dat ik op de P.A. een lief vriendinnetje had dat wel een pannenlap voor me wilde breien voor de handvaardigheidles. 🙂
Zo vertederend waren onze kleinzonen ook ooit.
Het gekke is dat ik er op school ook niks van bakte, dat was echt verschrikkelijk. Thuis en bij mijn grootmoeder lukte het beter.
Gek hè, als ze zo groot zijn, kan je je nauwelijks nog voorstellen hoe klein en vertederend ze ooit waren 🙂
Heerlijk dat kleine spul.
Zalig hè.
Om van weg te smelten, van dat Otje Petotje. Zo’n zelfgemaakt iets, daar stopt een mens ook een stukje van eigen ziel in. En niet alleen de kleinzoon straalt merk ik.
Haha da’s waar, ik straal ook met zo’n lieverd op mijn schoot 🙂 Zelfgemaakte kleertjes hebben zeker iets extra’s. Een stukje van mijn ziel en liefde 🙂
ha ik voelde het al wat aankomen toen je schreef dat je een paar keer herbegon, dat je wel een tijdslimiet hebt voor zo’n kleintje. Die groeien als kolen eh. Da’s ook het pijnlijke: dat ze die allertofste kleertjes maar zo kort kunnen dragen.
Ja, helemaal waar 🙂 Ik zie nu Pipa wel vaak in kleertjes van Lili, maar met Otje zal dat niet zo goed gaan 🙂 (vooral omdat ik toch wel vaak kleedjes maakte, haha)