De foto’s die ik tijdens onze reis in juli in Frankrijk met de Nikon maakte, bewaarde ik voor thuis. Die foto’s zijn veel beter als ze zorgvuldig geselecteerd en bewerkt worden. En zo kan ik onze reis nog eens herbeleven ook. Ik laat ze beetje per beetje op jullie los, elke keer foto’s van 1 dag.
Ons verblijf op de camperplaats in Stekene leverde wel wat mogelijkheden op.
Zo reden we ’s ochtends naar de Westerschelde, net over de grens, waar we zouden fietsen. Ik was uiteindelijk zo moe, dat Meneertje Mertens alleen ging fietsen en ik nog een paar uur ging slapen.
Ergens onderweg zag ik wel deze buizerd.
Ter plekke maakte ik nog wat foto’s voor we weer verder reden.
Nog een tafereeltje onderweg dat mijn aandacht trok.
We reden verder naar Doel. Het is en blijft een triestige historie, maar het semi-verlaten dorp verliest zijn aantrekkingskracht niet. We waren er al eerder, maar toen voelde de sfeer grimmig aan door aanwezige motards. Deze keer was het gewoon zomers rustig.
Voor onze Nederlandse vrienden, die niet weten waarom Doel een verlaten dorp is: een beetje uitleg op Wikipedia.
Het verval en de verlatenheid zijn fotogeniek.
Ook onder een staalblauwe hemel bij 30 graden.
Het is lelijk en mooi tegelijk.
De afwisseling tussen tags en mooie muurschilderingen is fascinerend.
Schrijnend wel, toch?
Maar tegelijk kom je er regelmatig een vleugje humor tegen.
De kerk en het kerkhof. Altijd fascinerend, vind ik.
En het gesticht.
Doel vanop de Scheldedijk.
Ik fotografeerde dit al eerder, en duizenden deden het voor mij, maar ik blijf het echt een bevreemdend en fascinerend zicht vinden.
Hierna hadden we genoeg van de hitte, en keerden we terug naar de rust en het weidse uitzicht van de camperplaats.
Met meer tijd om naar de wolken te kijken.
Ik vraag mij af waarom dat dorp leeg staat? Wel mooie reeks foto’s van het verval
Het dorp moest plaats maken voor een nieuw dok van de haven van Antwerpen. Ik herinner me Doel al uit het nieuws tijdens mijn kinderjaren, maar het dok is er nog steeds niet en zal er ook nooit komen. Maar ondertussen heb je dus dit…
Ik voegde aan mijn blogpost een link toe met uitleg over het dorp Doel.
Ik zag dat er heel wat interessante blogposts over zijn op allerlei Nederlandse blogs.
Een dorp dat dit nooit verdiende…. en nu azen projectontwikkelaars er op om er een unieke woonlocatie van te maken !
Helemaal waar.
Het spookdorp Doel waar (bijna) alle bewoners destijds zijn “weggejaagd”. Zo ook het gezin van een vriend van mijn zoon. Uiteindelijk, na dertig jaar, blijkt het niet nodig om Doel te laten verdwijnen voor de uitbreiding van de haven en, zoals Rudi zegt, gaat het spookdorp Doel worden heropgebouwd. Of hoe er gesold wordt met mensen.
Triestig hè. Men werd inderdaad weggejaagd, en er was decennia en decennia lang onzekerheid en afwachten… en dan gebeurt er niks. Helemaal niks.
Klopt. En ik weet hoe graag dat gezin van Kristof zijn vriend daar woonde. Dat was een hele hechte community die een voor een afbrokkelde.
Zeer fraaie graffiti zit ertussen, al is de aanleiding niet fijn.
Hoe een mooi dorp een spookdorp werd wat eigenlijk helemaal niet nodig bleek te zijn…..
De sfeer daar is heel vreemd. Ondanks de kleuren.
Ja, de sfeer is daar vreemd. En soms grimmig.
Doel is en blijft hallucinant. Wat heeft men die mensen daar aangedaan?
Prachtige foto van die buizerd.
Ik heb begin jaren 90 als een wandeling gemaakt in Doel. Was toen al een wonderlijke gewaarwording.
Ik ben echt wel blij met de foto van die buizerd.
Doel is en blijft vreemd.
Dat zijn wel heel aparte vakantiefoto’s, Maar inderdaad, ergens heeft het toch z’n charme, vooral die ogen zijn grappig.
Er is altijd wel wat humor te vinden daar. En een heel vreemde sfeer.
Het is toch in 10 jaar meer en meer in verval geraakt. Wel mooie fotografie!
Dankjewel.
Doel…miscchien doe ik dat ooit nog wel eens. Al houdt iets me tegen om dat op m’n eentje te doen (wordt doorgaans ook niet aangeraden…).
Begrijp ik helemaal.