Mijn sportjaar ging ongeveer zo:

Mijn doel was 2022 kilometer fietsen in 2022, en dat doel heb ik niet gehaald.

Vorige jaren lukte het wel, dus mijn doel was niet echt te hoog gegrepen. En daarbij dacht ik dat ik hier vanuit Waarschoot meer en makkelijker ging fietsen dan vanuit Gent. Want daar moet ik eerst altijd de hectische stad uit, hier vertrek ik zonder veel gedoe. De courage was er gewoon niet.

Misschien lag het ook een beetje aan het weer. Veel wind, constant. Niet echt het beste voorjaar. Veel te warm om te fietsen in de zomer. Excuses, excuses. Mijn fiets ging ook niet mee op vakantie. En hoewel dat in kilometers niet veel zal gescheeld hebben, het was wel goed voor mijn gemoedsrust.

De laatste maand heb ik eindelijk wel mijn ritme gevonden om hier thuis regelmatig eens binnen te fietsen op de trainer. En zo hoop ik mijn conditie toch een beetje herop te bouwen tegen dat het beter weer wordt. En dan ga ik echt wel meer buiten fietsen.

Vind ik het erg dat ik mijn doel niet haalde? Niet echt nee. Het is wat het is. Volgend jaar beter. Want volgend jaar begin ik gewoon opnieuw. En ga ik voor 2023 kilometer in 2023! En zoals de traditie het wil, begonnen we het nieuwe jaar met een wandeling op 1 januari. Dat is een goeie start.

Goed gezien, Strava!

PS: Ik heb me te pletter gezocht naar de credits van de foto van Wout Van Aert bovenaan, maar heb die niet gevonden. Moest iemand toevallig weten wie de foto maakte, laat het me weten, dan kan ik de credits bij de foto zetten.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

21 reacties

  1. Ik stel geen doelen wat kilometers betreft. Ik zie wel waar het schip strandt. Ik doe wat ik kan en vooral waar ik zin in heb.
    Maurice zet wel doelen. Die wou weer, zoals in 2021, aan 12.000 km geraken, en dat is hem niet gelukt. Die loopt daar dan wel wat ambetant van.

    1. Ah maar ik moet zeggen, gelukkig loop ik er niet ambetant van dat mijn doel niet gehaald is. Het is een soort motivatie, maar als het niet lukt… jammer maar helaas.
      Dat doel, én Strava op zich, zijn bij mij goed om de motivatie erin te houden. Als het weer meewil 🙂 Maar ik heb het gevoel, ondanks de schitterende (té warme) zomer, dat het voor de rest nogal tegenviel qua weer. Veel wind, vooral.

          1. Toen de tall ships uit Antwerpen vertrokken zijn we gaan kijken aan de Bocht van Bath. Mijn vriendin was mee. Die rijdt nog met een gewone fiets. Er was zoveel wind, niet normaal. En zeker daar aan de Schelde. Maurice heeft haar nog een tijdje geduwd omdat ze echt niet meer kon. En ze kan nochtans heel goed fietsen

            1. Het is zoooo lastig, tegen een stevige wind op moeten duwen!
              En het weerbericht voor volgende week? Wind, meer wind, rukwinden, nog wind… hopla!

  2. Zo zal Wout zich gisteren ook gevoeld hebben, vermoed ik.
    Echt fietsen doe ik niet meer, maar sinds kort kan ik dankzij een update van de software van mijn hometrainer m.b.v. de iPad wel met video veel mooie ritten in binnen- en buitenland simuleren. Dat maakt de hometrainer meteen een stuk aantrekkelijker.

    1. Ze wisselen af hè, Wout en Mathieu. Maar die rug van Mathieu? Zorgwekkend.
      Da’s leuk hè, kunnen fietsen met beeld erbij. Ik vind het fietsen binnen onwaarschijnlijk saai. Moet er iets bij hebben wat me afleidt of ik zit de minuten (seconden) af te tellen.

  3. Ik heb 3136 km gefietst met mijn e-bike, en nog een beetje extra met de gewone fiets toen de elektrische nog in Spanje stond maar daar zijn geen cijfers van. Het lief heeft net ook een e-bike gekocht, dus wij gaan nu samen werken aan die kilometers met als doel fit zijn tegen begin mei, want dan gaan we fietsen in Spanje (korte groepsreis, 8 dagen) en dat gaat daar weer niet plat zijn. Ik stel me geen doelen, de fiets is mijn voornaamste vervoermiddel, dat ik dat kan zeggen is al een overwinning voor iemand die een paar jaar geleden enkel 4 wielen onder haar gat had.

Laat een reactie achter bij MyriamCReactie annuleren