Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Om maar eens met de deur in huis te vallen: mandarijntjes. Of beter: clementinekes. Hoeveel hebben jullie er al gegeten? Wij kunnen ze bijna niet op tijd aandragen, de kratjes van 2,5kg vliegen erdoor. Minstens 20 kilo hebben we er al gegeten. Voorzichtige schatting. Wellicht veel meer.
Iets helemaal anders. In Adegem (Maldegem) is een Canadees/Poolse Oorlogsbegraafplaats. Ik wilde er al langer eens heen, maar toen we er onlangs passeerden, vond ik het dringend worden. De laatste blaadjes hangen nog aan de bomen, mooi gekleurd, en met de komende vorst zal dat snel gedaan zijn. Wij daar dus naartoe, op zondagmorgen. Het was koud, het was somber, maar het was wel mooi.
En natuurlijk heb ik een boontje voor de schoonheid van dit soort plekken, en spreekt de symmetrie me enorm aan, maar tegelijk vind ik het ook wel belangrijk om al die jonge mannen te eren die het leven lieten in onze contreien. Zij vochten voor onze vrede.
Mevrouw de Fotoschuur maakte weer foto’s van Otto. Flamingotto, zoals ze hem zelf noemde. Met een mutseken dat oma breide. Nog een beetje te groot, maar dat komt goed. Uiteraard.
Geeuwfoto’s zijn de mooiste foto’s.
Die handjes…
Breien, breien, breien. Nog eens een sjaal voor mezelf. Die ik wél ga dragen. Beloofd.
En binnen fietsen. Moderne versie van “op de rollen rijden”.
Vrijdag stond er een retourtje Gent op het programma. Mooie ochtendlucht aan het station van Waarschoot.
Aan station Gent-Dampoort zag het er zo uit. Die vlekken op het wandelpad? Ja, spie-gel-glad. Alles wat beton was, of coating op de weg (zebrapaden, fietspaden, verkeersborden op de weg aangebracht) het was allemaal even glad.
En toen ik buiten kwam na mijn afspraak? Welja, mist. Aanvriezende mist. Maar het was toch een mooie wandeling naar Janna.
Alwaar ik genoot van het kleine mannetje. Hij kijkt veel meer rond, en begint te interageren met de wereld. Fronst als hij merkt dat zijn mama er niet is. Heerlijk baasje. Niet te rap groot worden, jongen!
Om te eindigen nog een mooie foto door Mevrouw de Fotoschuur. Hij prijkt ondertussen op het bureaublad van mijn laptop.
Ik had weken geleden eens een kilo clementinekes gekocht. Ik heb er uiteindelijk nog een stuk of drie kunnen weggooien. Waar Maurice vroeger zoveel fruit had, eet die nu alleen nog druiven. Die zijn hier niet aan te slepen.
Binnen fietsen, hier ook. Op de Tacx trainer met de tablet op het stuur bergen beklimmen. Ikke niet hé, hij!
Druiven, dat eten we in de zomer veel 😀 Zolang ze lekker zijn, gaan de clementinekes er hier supervlot in. We hebben zo altijd onze momenten.
Ik mag er niet aan denken, op de trainer bergen beklimmen, aaaargh. Ik ga vooral voor een bepaalde tijd bewegen, de rest denk ik niet aan qua prestaties of trainen. Gewoon in beweging blijven.
Goed bezig Anne. Ik doe helemaal niks in de winter, zelfs niet wandelen.
Dankjewel Myriam. Ik heb me onlangs wat herpakt. Het was hier ook gene vette.
Die foto van het kleine ventje in groot mutsje met handjes reikend naar zoveel liefde.💛
Wat zou ik graag nog eens zo’n klein bazeke in en op handen dragen.
Ik vind dat echt een zalige foto <3
Het is echt heerlijk, ik ga er echt wel speciaal alle weken heen om hem te zien veranderen en hem te kunnen knuffelen. Het is zo snel voorbij...
Ze worden zo snel groot! Genieten van elke seconde!
De foto’s zijn weer uitmuntend.
Complimenten voor dat fietsen. Het is lastig conditie te houden in de winter.
En dat blokjes breien dat doe ik nu ook toevallig, maar geen shawl, maar een knijperzak.
Dankjewel 🙂
Ik vind het ook wel lastig, dat binnen fietsen, maar ik denk (hoop) dat ik het ritme nu wat te pakken heb.
Blokjes breien is leuk 🙂
O nee, nog helemaal géén mandarijntje gegeten, ik ben veel te lui om fruit te eten.
Prachtige foto’s weer van dat manneke en die muts groeit niet , het manneke wel dus komt goed.
Hahaha ik heb het ervoor over, het extra werk om de mandarijntjes te pellen 🙂
Mooie landschapsfoto’s weer, maar ook de foto’s van dat kleine ventje mogen er zijn!
Dankjewel! Het is zo’n heerlijk mannetje 🙂
Mooie foto’s hebben jij en je dochter gemaakt. De begraafplaats!
Dankjewel Peter 🙂
knappe foto’s van jullie
zeker van die militaire begraafplaats
prettig weekend
Dankjewel Willy 🙂
Ik eet gemiddeld een mandarijntje per dag of twee dagen.
Mooi dat Canadees kerkhof in Adegem.
En dan Otto… wat een dotje toch. Daar geraak je niet op uitgekeken 🥰
Nee da’s echt hè, naar zo’n baby kan je gewoon uren zitten kijken. Moet ook, want het gaat zo rap voorbij!
Wat een perfect schoon kindje is Otto toch. Het was mega gevaarlijk vrijdag in Gent, zoveel valpartijen…
Lang geleden dat ik het nog zo glad zag.
Ja die streek in Oost-Vlaanderen is door de Canadeze bevrijdt eh. Stond er geen maple op het kerkhof?
Daar heb ik dus domweg niet op gelet.