Zonsopgang in Groede

Geplaatst op

Het was zaterdagochtend zo mooi, zouden we het nog eens herdoen op zondag? Waarom niet.

Niet op dezelfde plek, maar wat verder, in Groede. Ook aan de kust. Dus fiets op de auto, fotogerief in de auto, en wijle weg.

Blijkt het onderweg toch wel redelijk hard te misten. Thuis viel het wel mee, maar onderweg was het soms wel erg. Heel plaatselijk wel. We reden dus maar door, en zouden ter plekke zien wat het werd.

En het werd: redelijk mistig. We oordeelden dat het te gevaarlijk was om te fietsen voor Meneertje Mertens. Ik ging wel eens de dijk op om te kijken of ik mooie foto’s kon maken.

Hm, in het begin was het echt niks. Overal bomen en struikgewas in de weg, weinig fotogeniek allemaal. Maar na een tijdje zag ik een grote tent, herkende die ook van de wandelroute die ik uitgestippeld had (die ik links liet liggen want we stonden niet op de goede parking en ik ging daarbij ook nog de verkeerde kant uit), en daar repte ik me dan maar heen. Goed idee was dat.

Ik keek uit op een landschap met bomen en struiken, en huizen die verstopt zaten onder een laag mist. De kleuren waren prachtig.

Aan de andere kant baadde de zee in een mooi rozig licht.

Daar komt de zon.

Daarna liep ik nog een eindje verder, misschien had ik elders nog een mooi zicht.

Ah daar zag ik een gaatje in de begroeiing, daar misschien.

Neen, toch niet, nog even wat verder. Daar is gelijk een open plek.

Neen, toch niet. Nog even wat verder. Het kan daar wel iets zijn. Maar verder dan dat ga ik echt niet.

Neen, toch niet. Maar daar zie ik nog een gaatje, misschien kan het daar toch iets zijn? Allez nog even tot daar.

Ah, oef. Geduld wordt wel degelijk beloond.

Verwante Berichten:

30 gedachten over “Zonsopgang in Groede”

  6. Toeme, zo schoon. Waar weet jij al die feeërieke zonsopgangen toch te vinden? Die te onzent bestaan de laatste twee weken hoofdzakelijk uit vijftig tinten grijs.

    Beantwoorden

Laat een reactie achter bij Jeanne van SjannesblogReactie annuleren