We moesten ons een beetje herpakken qua beweging, dus besloten we op 11 november ergens naartoe te rijden en van daaruit te fietsen (Meneertje Mertens) en wandelen (ik). Ik keek op de kaart, besloot dat we naar Sint Kruis zouden gaan (sowieso de grens over, voor betere fietspaden voor Meneertje Mertens, echt ver is dat voor ons toch niet), en stippelden van daaruit onze fietstocht/wandeling uit.
Ik dacht zo: kreek, rustig water, zonsopgang, reflectie. Leek me wel wat. Alleen, het weer wilde niet mee. En je hebt dus wel elke ochtend een zonsopgang, maar op sommige ochtenden is er écht niet veel aan.
Ik zag die bui (mihi) al hangen toen we onderweg waren, ter plekke was het zo.
Het was koud, het miezerde, het waaide loeihard. En bewolkt was het dus hè, bewolkt.
En dan was er de historie met de honden. Ik liep op het fietspad van de grote weg naar een kleinere weg, nogal verlaten, maar ik kwam er wel een huis tegen waar ik honden hoorde blaffen. Ik stapte nog een eindje verder, besefte dat de straat wegdraaide van de kreek, en dat ik nog geen enkele foto gemaakt had. OK, denk ik, ik keer terug, maak wat foto’s, leg het statief in de wagen (dat meezeulen heeft toch geen zin nu) en begin dan opnieuw aan de wandeling. Als ik op mijn stappen terugkeer, lopen er ineens twee grote (echt grote) honden op me af. Ik ben niet bepaald een begeesterd hondenliefhebber, dus de schrik slaat me om het hart. Het baasje roept de twee honden, maar die reageren niet op hem (ik hoor hem iets mompelen over “goed luisteren doen die zeg”, echt hoopgevend). De honden lopen om me heen, eentje lijkt op mij te gaan springen (aaaaaaaargh), maar dan keren ze toch terug naar hun baasje. Dat nog een derde hond bij heeft, een klein hondje, aangelijnd. Waarom die twee grote bakbeesten los liepen… djeezes.
Met de bibber keer ik terug naar de auto, leg het statief in de koffer, en bedenk dat ik écht geen zin heb om mijn wandeling opnieuw te starten, straks kom ik die honden weer tegen? Geen zin in.
Ik keer wel nog eens terug naar de kreek voor wat foto’s. Kreek, rustig water, zonsopgang, weerspiegeling… dat spreekt voor zich. Toch?
Ik keer terug naar het gehucht, en zie onderweg zelfs een kapelletje.
Een mooi “doorkijkje”.
Ik loop eens door tot aan de kerk, die nog verlicht is.
Daarna beslis ik om langs deze kant van de kreek nog een eind te stappen. De kreek zelf zie ik niet meer, maar wel zijtakken ervan.
Een beetje kleur onderweg.
Deze borden kom ik veel te vaak tegen.
Nog een stukje zij-kreek.
En schaapjes.
Helemaal voor niets was onze verplaatsing niet, maar ik had toch liever een streepje zon gezien!
Loslopende honden … zo’n hekel aan!
Jammer van de ontbrekede zon, maar je hebt toch je beweging gehad.
Ja, daar heb ik mezelf ook mee getroost 🙂
Als iedereen nu eens gewoon zou doen wat mag, er zouden geen problemen zijn. Honden aan de lijn, mountainbiken enkel op de laden waar dat mag (en niet steevast op de smalle paadjes enkel voor de voetgangers), hondenpoep in een zakje…
Wij zijn zelf wandelaars én eigenaar van een grote hond. Onze hond is altijd aangelijnd als er mensen en/of fietsers in de buurt zijn, gewoon beleefd zijn noem ik dat. En toen ik gisteren thuiskwam met mijn wandelschoen onder de hondenpoep (krijg dat maar eens uit die ribbels), slaakte ik een diepe zucht.
Je hebt toch mooie foto’s kunnen maken, zelfs zonder zon!
Moest iedereen inderdaad maar zo kunnen zijn zoals jullie en veel anderen. Die regels zijn zo gek nog niet hè.
Dankjewel! Er was een beetje een moody sfeer en dat had ook wel wat.
Misschien niet echt de meest gedroomde wandeling 🙂
Ik had er wel wat anders van verwacht ja 🙂
Je angst voor honden is herkenbaar. Als hardloper ook wel wat problemen mee gehad. Het is toch wel een mooie kreek op de foto’s
Als fietser hou ik ook niet van loslopende honden trouwens, brrrrr.
Ja, het is een mooie kreek, we gaan er wel eens terug in betere weersomstandigheden.
Vreselijk die loslopende honden. De bibber slaat er mij van in de benen. Ik maak vaak geen wandeling meer in het natuurgebied alhier uit angst voor de honden die niet aangelijnd zijn. Het is nochtans verplicht.
Toch mooie foto’s ondanks het duister weer.
Dankjewel 🙂
Het is inderdaad verplicht, en honden die van de paden afwijken (net als mensen) kunnen veel kapotmaken in die natuurparken.
Een hekel aan loslopende honden. Heb een kleintje, altijd leiband. Zo’n gevaarte dat op je afkomt, nee dank je. Waarvoor dienen leibanden anders? Jammer van het weer. Ik had gekozen enkele uurtjes Oostende en het was een zalig zonnetje.
Toen we thuis waren, kwam de zon er inderdaad door 🙂 Maar ja, vroeg vertrekken = vroeg naar huis 🙂
Ja inderdaad, waarvoor dienen leibanden anders? De schrik slaat me om het hart als zo’n gevaarte op me afkomt, en ja, dat voelen ze natuurlijk…
Ik dacht: tiens, geen koppelteken. Want je hebt Sint-Kruis (Brugge) en Sint Kruis (Zeeland). Ik vermoed dus dat laatste omdat je schrijft ‘de grens over trekken’. (Al is een provinciegrens ook een grens, vaneigens.)
Mooie foto’s met veel potentieel als de zon schijnt en de wind gaat liggen. Á refaire!
Inderdaad, geen koppelteken, heel bewust. Het was Sint Kruis over de Nederlandse grens, en niet Sint-Kruis over de provinciegrens. Wat inderdaad ook een grens is, tzalwelzijn!
We gaan dat zeker nog eens herdoen, bij beter weer. Het is er mooi. Nevelig of wat mist moet ook wel wat hebben eigenlijk.
We gaan graag de Nederlandse grens over omdat het daar echt wel beter fietsen is.
Al wás het maar voor het huis met het doorkijkje had de zon moeten schijnen, dan was het écht een doorzonwoning. 😉
Jaaaaa 🙂 We moeten nog eens terug, in zonnig weer, dan hebben we inderdaad een doorzonwoning! (als het huisje dan nog leeg staat)
Jammer van het grijze weer, maar het kapelletje en het doorkijkje staan er mooi op.
Dankjewel! We doen dat nog wel eens bij mooi weer 🙂
Ik ben niet bang van honden, maar wel van loslopende honden. Hopelijk was het mijn zoon niet, die heeft twee grote honden en een kleintje. Maar die lopen nooit los. Je foto’s zijn wel sfeervol. Dreigende buien vind ik geweldig. Achter glas.
Het was duidelijk een Nederlandse meneer, no worries 😉 Lang leve de mensen die hun hond aangelijnd houden 🙂
Hihi ja, het wordt vandaag een mooie dag om buiten… te kijken, achter glas. Dreigende wolken zijn mooi 🙂
Het is maar grijs ja, niet fijn.
dus het was een klein beetje zin/zonloos?
Het was geheel zonloos maar niet helemaal zinloos want beweging gehad 🙂