Vorig weekend wilde ik al eens naar de zee om de zonsondergang te fotograferen, maar toen voelde Meneertje Mertens zich niet goed genoeg. Waarna ik ook ziek werd, en ik vrijdag nog meer toe was aan een uitstapje.

Toen ik voorstelde om naar de kust te gaan, stelde Meneertje Mertens de Panoramaweg in Breskens voor, en ik vond dat een goed idee. Breskens is niet al te ver van Waarschoot, dat is een pluspunt. Dus ik pakte mijn fotospullen in, en weg waren wij.

Ter plaatse gekomen: hm, ja, de Westerschelde is de Noordzee niet natuurlijk… foto’s maken van de zonsondergang boven het water zal moeilijk worden. En verdoeme zeg, waar de zon zit is het ook niet mooi. Die weg is natuurlijk wel leuk om vlakbij het water te kunnen staan met de auto, maar veel moois levert dat niet op als je niet graag auto’s op je foto’s hebt.

Dus heb ik een tiental minuten lopen zagen, maar vertrekken wilde ik ook niet. We zouden wel zien wat ervan kwam. Dus: op zoek naar een plek waar ik toch iets mee kan.

En dan beginnen de inzichten zo wat te komen.

Passeert er een zeilbootje.

Het gouden uur begint ook zowat te komen, het lage zonlicht doet het zeilbootje mooi oplichten.

Mensen op de foto? Soms is dat wel mooi.

En dan explodeert alles zo’n beetje in het gouden licht.

Ik haal mijn groothoeklens eens uit.

En dan wordt het nog mooier.

Daarna daalt de zon achter de wolken, en willen we terugkeren naar de auto. We draaien ons om en…

… waar kwam die maan ineens vandaan zeg! Zo mooi!

En zo was het toch de moeite waard om te blijven en te zoeken naar mooie beelden. Want uiteindelijk bieden die zich toch aan op een presenteerblaadje.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

21 reacties

Zeg het eens?