Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Vrijdagnamiddag reden we naar de Veluwe in Nederland, waar we een weekend zouden doorbrengen met mijn ma en Herman.
Zaterdagochtend begon meteen goed met een nieuwsgierig aagje. Ik was niet op tijd bij mijn fototoestel, maar Meneertje Mertens maakte foto’s.
Nieuwsgierig aagje was wel een vlijtig liesje en ging meteen aan de slag om de was af te halen.
We vertrokken voor een fietsritje, ik koos voor een bos- en heideritje van een 30-tal kilometer. Het ging op en af, maar wel op en af op een manier waarmee ik goed om kon, korte klimmetjes gevolgd door korte eindjes naar beneden. Ik fietste een heel eind door het bos (prachtige fietspaden, echt prachtige fietspaden), sloeg bij wijze van spreken een hoekje om, en stond voor een zonovergoten, open, weids heidelandschap. Wat was dat mooi!
Ik kwam een olifant tegen, the Weeping Elephant. Nog nooit van gehoord, maar blijkbaar heeft die zelfs al in Gent gestaan.
En hier wist ik dan: ik kom hier morgen terug, vroeg, om foto’s te maken van de zonsopgang.
Ik wilde ook naar Gebouw A van Radio Kootwijk, maar het fietspad in mijn route was niet verhard, en ik durfde niet. De “omleiding” stuurde me een eind rond het gebouw, niet gevonden dus.
Ik zag wel, euhm, berggeiten?
De kapel een eind verder waar ik 2km voor moest omrijden, liet ik ook maar zo. Het werd al redelijk laat, en dus warm, en de hellinkjes begonnen toch ook wel in mijn kuiten te bijten. Blij toe, achteraf, want er zat nog een serieus lange helling in waar ik het nu al lastig op had.
De Nederlanders zijn wel creatief met bordjes. I love it.
Op naar de dag nadien. Vroeg op, in alle stilte, en om 6u30 vertrekken richting hei. Eerst nog een eind door de bossen (toch wel donker, en blij dat het niet de eerste keer was dat ik hier fietste), blijkbaar toch met gevaar voor lijf en leden.
en dan… genieten op de heide. Ik plaats hier een paar telefoonfoto’s die de schoonheid absoluut geen eer aandoen, maar dat is bewust. Ik maak later een blogbericht met de Nikon-foto’s.
Zonsopgang met een mooi laagje nevel.
Vlakbij Gebouw A van Radio Kootwijk, dat ik deze keer wel vond. Ook de foto’s zijn voor later.
Een bankje. Leef.
Even zitten dus.
En genieten van het uitzicht.
Een filmpje van het geluid van de stilte en de vogels.
Na de fietstocht gaan we nog eens op stap, eerst naar de Heldringkerk van Hoenderloo (het dorp waar we verblijven in een Landal-park), een alleenstaand kerkje dat mooi op hoogte ligt.
Ook hier weer “creatief met bord”.
Daarna rijden we nog naar de H. Geestkapel in Assel, een mooie kapel met een grote natuurbegraafplaats in het bos erbij. Ook hiervan later meer foto’s.
Meneertje Mertens fotografeerde toevalligerwijs een bekende dame die zeer geconcentreerd aan het zoeken was naar mooie beelden.
Op maandagochtend maakte ik nog een kort fietstochtje naar De Woeste Hoeve en dit tolhuisje.
De Woeste Hoeve.
Tussen die twee staat een oorlogsmonument. Voor het hek staat deze tekst op de grond, ik vond ‘m zeer beklijvend en moest ter plekke echt wel even slikken.
Als het moeilijk leesbaar is, ik plaats de tekst hier ook nog even.
als je van iemand houdt
en je bent van diegene gescheiden
kan niets de leegte vullen
je moet dat niet proberen
je moet eenvoudig aanvaarden en volharden
dat klinkt erg hard
maar het is ook een grote troost
want zolang de leegte werkelijk leeg blijft
blijf je daardoor met elkaar verbonden
Dietrich Bonhoeffer
Daarna genoten we nog van het mooie weer voor we weer huiswaarts trokken.
Dinsdagochtend fietste ik het fietspad naast de spoorweg naar Eeklo eens op en af voor foto’s van de zonsopgang. De maïs belemmerde vaak het zicht, maar ik kwam thuis met een pak mooie foto’s. Hier eentje, ik vind ze mooi genoeg om ze later eens apart te delen.
Verder wilde ik leggings naaien voor de meisjes, en een kleedje van Lili herstellen. Ze was ergens aan blijven haken, en achteraan was er een echte winkelhaak in getrokken. Eerst dacht ik die met de overlock gewoon vast te naaien, maar ik bedacht me en herstelde de boel een beetje meer volgens de regels van de kunst. De winkelhaak.
Ik had nog overschot van de stof liggen (hoera voor weinig weggooien), en knipte een gepast stuk uit. Ik had tegen Janna gezegd dat je het altijd zou zien, maar dit was een beetje te gortig, kip dat ik ben. Opnieuw!
Dit is beter. Ik naai er ook weer een zoompje in, en stel nu pas vast dat ik het zwarte garen dat in mijn spoelhuis zat, vergat te vervangen door een spoeltje wit garen. Zoompje uithalen en… opnieuw!
Maar, eind goed al goed. Uiteraard kan je dit niet onzichtbaar herstellen en ik had ook geen zin in pattern matching, maar het is goed genoeg. Lili draagt dit kleedje graag en zal blij zijn dat het hersteld is. (ja, ik stopte de draadjes nog in hoor)
De leggings voor de girlies werden ook gemaakt. Elk een witte en een zwarte.
Herman stuurde nog een foto door van het dorstige eekhoorntje. Ik ben een beetje ongelukkig dat ik zelf geen foto’s kon maken. (ik gebruik per definitie geen smileys op mijn blog, maar denk hier een knipogende smiley bij).
Verder was er nog wat fotogedoe… een sfeerbeeldje.
Dat was het, eindelijk, voor deze week. Of… nog niet? Wacht…
RODAHLIAAAAAAAAAA!
En een passiebloem van bij de buren.
En kijk! Een regenboog! Zo eindig ik hier heel positief.
Applaus en ontzag voor het naaiwerk en een glimlach voor de eekhoorn en de dahlia’s.
Die eekhoorn is fantastisch! Het bord ‘zonnende adders’ zijn wij ook al tegengekomen, net zoals ‘zonnende hagedissen’ en ‘overstekende ouderen’. Altijd een leuk intermezzo tijdens het fietsen.
“Overstekende ouderen”… Proest!
Echt, tijdens een fietstocht op Tholen.
Schattige eekhoorn, toch op foto. Zelf ben ik vurige fan van de Veluwe. Het is er zo weids, heide, ruimte, stilte, mooie paden.
De tekst is inderdaad heel beklijvend. En toch weet ik niet goed of ik me hierin kan vinden….
Flinke oogst deze week. Radio Kootwijk is prachtig. Ik was er eens binnen op Open Monumentendag.
Amai wat ben jij druk bezig geweest. Die eekhoorn is ongelooflijk schattig. Prachtige fietstochten. Benieuwd wat er nog van volgt.
Wat is de Veluwe toch mooi hé. Ik herken heel veel want wij waren er twee jaar geleden ook. In de komende herfstvakantie boekten we ook een midweekje Veluwe. Zo schattig die eekhoorn op het wasrek.
Dat van geen nepbloemen op kerkhoven mag overal gaan gelden. Zelfs buiten de kerkhoven.
Die bloemen zijn altijd weer zo mooi!
Oh wat scháttig die eekhoorn, ja die foto’s winnen natuurlijk op alle fronten . Knap gedaan die reparatie, en bij een cirkelrokje zal het zeker niet opvallen of het patroon wel helemaal klopt.
hoe prachtig is de Veluwe wel niet. Wow. En dat eekhoorntje!!! hihi!
Niet naar Kruller Muller geweest? Ik wil echt nog wel eens naar de Veluwe maar dan ook naar Kruller Muller. natuur en cultuur tesamen.