Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dit jaar gaan we terug naar een nabij verleden. Het jaar 2020, het jaar dat we in onwetendheid begonnen, het jaar dat we een beetje lachten met dat virus in China, het jaar dat we dachten dat we er na een vijftal weken wel weer vanaf zouden zijn, het jaar van de lockdown, het jaar van de mondmaskers en de social distancing, het jaar van het voortschrijdend inzicht. Het jaar dat we kennismaakten met corona.
Het aantal besmettingen blijft stijgen, maar de hospitalisaties stabiliseren. Het sterftecijfer blijft stijgen. In Europa vielen al 100.000 doden. Er wordt gepalaverd over test-evenementen, maar tegelijk wordt ook al gesproken over het afgelasten van de Gentse Feesten. In Nederland worden al test-evenementen georganiseerd. Er zijn illegale lockdown-feestjes, maar tegelijk moeten reguliere operaties in de ziekenhuizen uitgesteld worden. De vaccinatie-campagne is van start gegaan, al 1 miljoen Vlamingen zijn gevaccineerd. Er zijn discussies over de corona-app, over privacy, over de corona-tests, over vaccinatie.
Voor Lili maakte ik nog een lockdown-cadeautje. Een heel grote dobbelsteen met opdrachtjes erbij om uit te voeren. Zo kan ze zowel buiten als binnen wat energie kwijt.
Er worden heerlijke taartjes aan huis geleverd.
Die maken een decadent paasontbijt helemaal af.
We krijgen een foto toegestuurd van twee kleine meisjes die meer dan content zijn met wat de paashaas bracht. (noot: 2 jaar later spreekt het kleinste spookje van “paashaaseitjes”).
Worden er nog mondmaskers gemaakt? Jaja, er worden nog mondmaskers gemaakt!
Wordt er nog gefietst? Uiteraard. Het weer blijft zalig. De wegen blijven leeg.
De Berlindekapel staat eenzaam te schitteren in de zon.
Niet eenzaam, en gezelschap en mooie muziek en samenhorigheidsgevoel verspreidend: Neil Finn met zijn zoons Liam en Elroy, in hun thuisstudio in Los Angeles. Het toeval, of het lot zo u wil, zorgde ervoor dat ze samen binnen konden blijven. En ze lanceerden Fangradio, met heel veel live muziek, waar ik heel heel erg hard van genoten heb.
Dag 40 van 40 dagen bloggen! Yes, I’ve made it! Ik maakte gebruik van 3 of 4 skipdagen. Geen moed om eraan te beginnen, dankzij corona. Ik ben nu ook nog steeds dag per dag aan het bloggen, normaal gezien bereid ik wel ietsje meer voor. Die corona is toch een serieus beestje hoor, na meer dan twee weken ben ik nog steeds niet volledig beter.
Die lege wegen… die rust…
Draag goed zorg voor jezelf. De naweeën van COVID laten zich lang voelen.
Ik merk het, amai.
Ondanks de vaccinatie en booster blijkt het inderdaad een venijnig virus, wat lang blijft na utteren. Die eerste weken van de pandemie vond ik het doodeng, dacht dat we er allemaal aan zouden gaan en ik mijn kleinkinderen nooit meer zou kunnen zien[ ben nu een maal beetje paniekmiep]
Hihi, een paniekmiep, die moet ik onthouden!
(mijn man hoorde ooit eens een Nederlanse meneer zeggen: “hij liep in zijn telefoon te miauwen”, hij vond dat zo grappig dat hij het nu nog steeds zegt 🙂 )
Mondkapjes maken heb ik aan me voorbij laten gaan, toen ze echt moesten kocht ik weggooi exemplaren omdat ik toch weinig op plaatsen kwam waar ze verplicht waren.
Met corona heb ik duidelijk mazzel gehad, nog vóór de vaccinatie liep ik een besmetting op maar was er nauwelijks ziek van. Vond eigenlijk de quarantaine erger. Logisch dat je even geen blog fut had, het is je vergeven (als dat al nodig was. 😉 )
Haha, dankjewel 🙂
Ik denk, Anne, dat de vaccinatiecampagne pas van start ging in januari 2021 en dat er in april 2020 nog volop aan een vaccin werd gewerkt….
Je hebt gelijk, ik ben tijdens het opzoeken ongemerkt geswitcht naar 2021. Ongemerkt, ja, ik maak de laatste tijd echt de zotste fouten eerst. (zonder ID-kaart aan het loket van het gemeentehuis staan om je adres te laten aanpassen op je ID-kaart? Ja, ik kan dat 🙂 )
Oh, maar op reis vertrekken met het paspoort van de man des huizes (en dat pas ontdekken in de rij aan de check-in), dat kan ik ook. Super getalenteerd op dat vlak 😄.
Aha 😀 Wij zouden twee schone zijn samen!!
Toen was ik letterlijk als de dood voor Corona. Wie het kreeg, was ten dode opgeschreven, dacht ik toen. Vooral toen onze vrij jonge kerngezonde buurman er in 4 weken tijd aan stierf. Ik heb Nate herinneringen aan die angstige tijd.
Heb je nog naweeën? Ik blijf alleen nog hoesten.
Het was ook wel een heel onzekere periode, en zo’n relatief jonge, kerngezonde man zien ten ondergaan, dat is ook traumatiserend.
Hey Anne, ik duim heel hard dat je je snel weer de oude voelt, en je volop al fietsend/wandelend kan genieten van het lenteweer.
Betreffende de vaccinaties vermoed ik wel dat je twee jaren door elkaar haalt (geen probleem hoor, ik moet soms ook eens goed nadenken wat nu weer in welk jaar gebeurd is), maar bij het begin van de pandemie in 2020 was er nog lang geen sprake van een vaccin. Allez, misschien wel vooral sprake, maar het moest nog ten volle ontwikkeld en op de markt gebracht worden. In 2021 kon dan – gelukkig – massaal gevaccineerd worden.
Je hebt gelijk, tijdens het opzoeken ben ik ergens ongemerkt geswitcht naar 2021, en ik had het niet door 😀 Ik laat het maar zo staan. We waren bezig met mondmaskers, en nog niet met vaccins 🙂 Ik ben de laatste tijd een krak in de zotste fouten maken, haha!
Het einde van de nasleep van mijn corona-infectie begint stilaan in zicht te komen. Ik hoest nog wat, maar het betert.