Satur9Wat ga ik missen aan onze oude buurt en ons oud huis?
de Gentbrugse Meersen
de Gentse mentaliteit
de planken vloeren, de hoge plafonds, de oude deuren, het kacheltje
de nabijheid van de kinderen/kleinkinderen
Gent en mijn favoriete buurten (Dampoort-Heirnis, Oude Dokken)
Wat ga ik niet missen aan onze oude buurt en ons oud huis?
met de vuilnisbakken door het huis
vertrekken met de fiets
het leven/lawaai op straat ’s avonds en ’s nachts (lawaai laat zich niet op foto vatten, is in ieder geval al een kleine illustratie van onderstaand punt)
de parkeerproblemen (en het gevloek dienaangaande)
de trappen (38 traptreden naar de 2e verdieping. nog 15 naar de 3e verdieping. 12 naar de kelder)
En ja, Meneertje Mertens vroeg me na een paar dagen nieuw huis: “Weet je al hoeveel traptreden er zijn hier?”
Vijftien.
(dag 6 van 40 dagen bloggen)
De vele trappen dat wordt wel een issue na verloop van tijd natuurlijk. Mijn ouders wonen ook in de stad, en mijn mama sukkelt met haar knieën, ik maak me daar soms toch zorgen over. En de Gentbrugse Meersen, die lopen niet weg, je kan er nog altijd komen wandelen 🙂
Dat is juist, ik denk dat we dat sowieso wel gaan doen. Ze zijn zo mooi, die meersen 🙂
Die trappen werden bij mij al een issue, door medicatie die ik neem heb ik er echt veel moeite mee.
Onze buren zijn 80 en 75, en daar is het echt een probleem. Buurvrouw heeft is geopereerd aan een knie, en geraakt al een jaar geen trap meer op, die slaapt beneden. Buurman slaapt op de eerste verdieping. Op de bovenste verdiepingen komt er niemand meer, denk ik. Behalve misschien eens een poetsvrouw. Eigenlijk zouden zij beter verkopen (die prijzen, haha) en een serviceflat kopen. Maar ja. Het is zo moeilijk hè, je vertrouwde stek verlaten, zeker als je ouder wordt. Beter wat vroeger aan beginnen dan te lang te wachten…
Dat vind ik ook, maar dat willen mijn ouders niet horen. Vooral mijn vader is daar heel egoïstisch in. Hij is nog goed te been, dus een appartement, dat is voor oude mensen… En mijn mama maar sukkelen.
Jammer toch hè. Het zou zoveel gemakkelijker kunnen zijn. Maar het is erg moeilijk om mensen ervan te overtuigen dat ze beter ergens anders zouden wonen.
Veel mensen zijn heel bang om de stap te zetten. Ze zijn emotioneel verknocht aan hun huis. Dat hadden we ook hoor, maar we bleven toch rationeel. Blij dat we de stap gezet hebben. We woonden op een mooie plek, maar dat was geen plek waar een mens onbezorgd oud kan worden. Er komt daar geen thuishulp, de familie die woonde ver, de buren waren vakantiegangers, dus steeds iemand anders… Er kwamen grote kosten aan het huis en de tuin waren we niet meer de baas. Blij dat we hier zijn en de stap zetten.
Ik vind dat dus echt een heel verstandige beslissing. Vooruit kijken, en niet blijven hangen in wat was. De problemen en de voordelen zien. De emoties opzij zetten. Knap gedaan.
Gaandeweg zullen de herinneringen aan het vorige huis slijten, en zie je enkel nog de voordelen van jullie nieuwe stek.
Zeker weten 🙂 En ik voel me hier echt zooooo goed, dus dat komt goed!
Wat een massa trappen 😦. Goed voor de fysiek natuurlijk, maar dat is dan ook het enige voordeel…..
Vroeger had ik daar weinig moeite mee, Janna sliep als baby/peuter op de tweede verdieping, en ik vond dat niet erg.
Maar de laatste jaren heb ik moeite met trappen lopen door medicatie die ik neem, en ik vond dat ferm lastig.
Ach, hier laat je wat, daar krijg je wat. 🙂
Dat wat Johan Cruijff zei hè.
Of zoals ze bij ons zeggen: de bluts en de buil.
Rustig wonen is zo heerlijk. En de stad is niet zo ver weg, toch?
Ik geniet er ongelooflijk van, en ik slaap zelfs veel beter (objectief kunnen vaststellen).
De stad is inderdaad niet ver weg. 5 minuutjes stappen naar het station, op 20 minuten sta ik in Gent-Dampoort, op 30 minuten in Gent-Sint-Pieters. Een trein per uur. Héél gemakkelijk!
Net zoals bij ons dus. Ik sta met de trein – op 300 meter van mijn deur – ook op 25 min. in Antwerpen Centraal. Ideaal!
Ik vind dat echt een gemak. Vooral omdat ik op uren kan rijden dat er niet veel volk is.
Ik neem nooit de trein. Nu ja, mijn behoefte om de stad op te zoeken is nooit groot geweest.
Ik zal sowieso de trein wel nemen, om eens naar de kinderen te gaan, voorlopig is mijn huisarts ook nog ginder, dus treintje zal wel gebruikt worden 🙂
Is fietsen een optie? Wij fietsen wel eens naar Antwerpen (als het niet te koud is, geen wind, ge kent dat …). Is een goed uur en voor een groot deel langs de fietsostrade.
Fietsen is hier zéker een optie. Maar zoals bij jou: niet te koud en niet teveel wind. Ik kan een deel van de route langs de Lieve rijden, daarna volgt wel even een vervelend stuk. Ik ga nog eens goed andere mogelijke routes bekijken, want water en grote wegen vormen een moeilijk te nemen obstakel van die kant uit rond Gent.
Maar: dat komt zeker nog 🙂
Kijk eens aan. Komt helemaal goed. Eerst alles even tegoei verkennen.
Ja, alles op zijn tijd. Niet opjagen, geen stress 🙂
Dan zijn jullie er echt wel op vooruit gegaan 🙂
Jazeker 🙂
Wij wonen in een bungalow: alles beneden. Za-a-lig. Nee, die vele trappen zal je geenszins missen.
En trouwens, België is maar een zakdoek groot. Op een mum van tijd sta je eender waar, ook in de Gentbrugse Meersen.
Nee, die trappen zal ik zeker niet missen. Een bungalow mocht van ons ook ja 🙂
Je hebt gelijk. En ik kan zelfs met de trein naar de Gentbrugse Meersen 🙂 (met de fiets ook, als de conditie wat terug is)
Ik vermoed dat ik binnen een jaar ofzo iets gelijkaardig ga kunnen vertellen 😉 Heel grappig. Nu ook drie verdiepingen en heel de dag door trappen, de living is op een andere verdieping dan de keuken… Het nieuw huis heeft nog alttijd twee verdiepingen, maar dat is toch een derde minder. En daar hebben we een staanplaats dus ook geen parkeerproblemen meer, al vallen die relatief mee sinds corona haha.
Het is inderdaad toch al een trap minder, het is al dat 🙂
Die parkeerproblemen zijn bij ons een tijd opgelost geweest door de invoering van betaald parkeren, maar dat lijkt nu ook wel weggedeemsterd te zijn. Corona en meer thuiswerken gaf bij ons weer extra druk, en de komst van een dokterspraktijk zorgt ook voor veel parkeerders in ons deel van de straat.
Ben al benieuwd naar jullie verhuis-ervaringen 😀
Wij raken meestal wel geparkeerd, maar in het weekend kan het wat langer zoeken zijn. We zijn het ook wel gewend, vroeger woonden we nog meer in het centrum.
Ik heb het bij ons nooit anders dan als een probleem geweten. Behalve zo een periode na de invoering van het betalend parkeren. We hadden wel een garage, maar soms wil je wel eens voor je eigen deur staan. Al is het maar om je boodschappen uit te laden.
Straf. Ondanks centrumlocatie kunnen wij meestal wel ergens in onze straat parkeren. Nochtans heeft bijna niemand hier een garage. Soms is het wat langer zoeken. Gentse feesten daar gelaten natuurlijk, dan is het onmogelijk om te parkeren.
De laatste dag dat we een bestelwagen hadden, vonden we geen plaats. Niet in onze eigen straat, niet in de omliggende straten. Gewoon: niks. Auto’s geparkeerd tot op de zebrapaden.
We gaan dat echt niet missen.
Nee zoiets mis je niet!
Verhuizen… Je laat iets achter maar je krijgt iets anders in de plaats, zowel qua voor/ als nadelen. In ieder geval is het mooi om achterom te blikken. Je hebt het in ieder geval gehad.
Inderdaad, er zijn altijd de blutsen én de builen. En een mens moet kunnen loslaten. Gevleugelde woorden van mijn zus (zij verkochten prompt hun boot en verhuisden naar een andere, haha!)
Echt? Wat leuk voor hen!
Ze hadden al een tijdje een andere boot gekocht die naast hen lag, dat ze hun Eiland gingen verkopen, dat was desondanks voor mij een grote verrassing. Nooit vies van een uitdaging, die twee 🙂
Ik kom – op z’n tijd – graag in een stad maar ga altijd heel graag weer terug naar de rust en ruimte van de plek waar ik nog lang hoop te wonen
Ik denk dat ik ook nog wel met veel plezier ga terugkeren naar de stad, met het rustgevende gevoel terug te kunnen keren naar rust en ruimte.
Allez zeg, 15 trappen. Standaard heeft een verdiep 16 trappen. Mijn ouderlijk huis, mijn vorig huis, en hier ook, elk verdiep (2) heeft 16 trappen. Ik doe er hier niet vaak 32, enkel om een was op een rekje te hangen en om te strijken.
Ah is dat zo? Dat wist ik niet. Hier dus 15.
En in ons oud huis 20 om van gelijkvloers naar eerste verdieping te gaan. 18 naar tweede. Hoge plafonds 🙂
Ik ben blij dat het er minder zijn, trappen vallen me zwaar. Ik zal de conditie wel op peil houden (of brengen, nu, amai) met de fiets 🙂
Ik ben best vaak verhuisd, zo iedere 7 jaar ongeveer, en heb er eenmaal spijt van gehad, tot op de dag van vandaag. Maar al die trappen, dat zijn er wel heel veel
Het waren er inderdaad ERG veel. Een verschrikking bij het verhuizen.
Als je om de 7 jaar verhuist, denk ik dat je minder spullen verzamelt, en ook wel handigheid hebt in dat verhuizen 🙂
Maar toch in een paar jaar heeft een mens zo weer veel verzameld…
Ja, het zijn genoeg jaren om één en ander te verzamelen 🙂
Amai, zoveel trappen. Zou ik me ook ontzien. Het zal even aanpassen zijn, maar hopelijk komen er even goede herinneringen als bij je vorige huis.
Ik heb er een goed gevoel bij!
Ja zo gaat dat, je mist dingen maar vindt ook weer voordelen in de nieuwe woning. Trappen kunnen inderdaad een probleem geven bij het ouder ( of ziek) worden. Hoewel ik hem niet gebruik ga ik de traplift die ik destijds voor Henk nodig had toch niet weg laten halen. Je weet nooit wanneer ik hem zélf nodig kan hebben.
Dat vind ik een heel verstandige beslissing. Je weet nooit dat je hem zelf zou kunnen gebruiken.
En het is zo hè, de nadelen zullen voor ons overstemd worden door de voordelen alhier, daar ben ik zeker van.
Trappen ga je niet missen 😀 en lawaai ook niet. Altijd een beetje wennen…
We zitten hier heerlijk 🙂
ja wij wonen ook in een trappenhuis. Als iemand ooit been breekt zal die ook moeten kamperen op 1 verdieping. Gelukkig moet ik al geen kinderen meer de trap op dragen. Maar hier ga ik dus ook niet stokoud kunnen worden.
Ik mis de schoonheid van de Gentse historische binnenstad ook wel, die in feite maar een dorp groot is ook. Ik liep daar wel regelmatig iemand tegen het lijf die ik kende en dat vind ik toch. (achteraf gezien: elk middeleeuws centrum is maar een dorp groot ). Maar ‘k vond dat ook wel keicool om vanuit rand de tram op te springen en dan kwartier (?) later in centrum te zitten. Al maakt die tram ook wel veel lawaai.
Onze buren wonen er als 80- en 75-jarige nog, maar de bovenste verdiepingen worden niet meer betreden. Alleen de man slaapt nog op de 1ste verdieping. Zonde is dat eigenlijk toch hè?
Gent is inderdaad absoluut niet groot. Te voet kom je overal. Wij konden zelfs te voet naar concerten in de Vooruit.
De tram op zich is gewoon al keicool. Mijn ouders wonen met de tram in hun achtertuin, ik heb daar ook 10 jaar met tram gewoond, ik heb liever een tram in mijn achtertuin dan een drukke weg.