Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dit jaar gaan we terug naar een nabij verleden. Het jaar 2020, het jaar dat we in onwetendheid begonnen, het jaar dat we een beetje lachten met dat virus in China, het jaar dat we dachten dat we er na een vijftal weken wel weer vanaf zouden zijn, het jaar van de lockdown, het jaar van de mondmaskers en de social distancing, het jaar van het voortschrijdend inzicht. Het jaar dat we kennismaakten met corona.
De eerste gevallen van Covid-19 duiken op in België, en hun aantal stijgt snel. Stilaan beginnen we toch wel een beetje de adem in te houden en te vrezen wat er nog allemaal gaat volgen. Maar we gaan dat varkentje wel eens wassen, denken we, hoogmoedig als we zijn. Wie heeft er al van het begrip “pandemie” gehoord?
3 maart 2020: Ik zit in mijn zetel en borduur aan mijn boom. (die nog niet af is trouwens en dan heb ik er nog 3 te gaan)
En ik keek naar de koers, uiteraard.
Er was een uitstapje met Leslie.
Waarbij een deeltje van de koerskaravaan gespot werd.
Uiteraard was er koffie.
En nog een topper die week: Lili en de kip.
Het kleine meisje dat kon kruipen als geen ander, maar nog niet kon lopen, keek toe van achter het raam.
(foto’s van de meisjes door mama Fotoschuur)
(dag 2 van 40 dagen bloggen)
Die eerste maanden van de pandemie … mondmaskers waren niet nodig en niet nuttig. Ah nee, Maggie had de hele voorraad laten vernietigen. En zie ons nu, twee jaar later, lopen. Mét mondmaskers nog steeds want toen er weer voorraad was waren ze plots niet alleen nodig en nuttig, maar ook verplicht.
Dat was toch wel een farce, ben ik ook nog niet vergeten. Wat een verspilling ook.
Ook al ben ik ondertussen twee jaar ouder, ik ben blij dat die spanningen rond covid sterk geminderd zijn, mijn 58-jarige sterke buurman is eraan overleden en kon niet overleven met dank aan voortschrijdend inzicht, zij blijft alleen achter…. Het is en blijft confronterend.
Die laatste foto is zo schattig teder, vanachter het glas…..
Dat zijn de verhalen die we niet zo vaak horen hè… het is toch wel echt beangstigend geweest.
Lief hè, die foto 🙂
Normaal vliegen jaren voorbij, maar die laatste twee kropen precies. Enorm veel gebeurd. Corona was een spelbreker, en ook weer niet want er kwam ook een soort rust en kalmte over ons heen omdat ineens veel niet meer mocht. Was zàlig, hoewel niet iedereen hetzelfde idee erop na zal houden.
Prachtige foto’s van de fotoschuur!
Ik hou er alvast dezelfde mening op na P. Die rust en kalmte die over ons heen kwam: ja, helemaal. En ik mis dat. Was inderdaad zálig. Ik heb daar zo van genoten. Zonder te vergeten hoe het kwam, en dat dat niet zalig was.
Ze kan er wat van hè, Mevrouw de Fotoschuur 🙂 (haha, ik ben er zo trots op)
Lili en de kip: heerlijke foto. Kippen zijn echt wel heel aaibaar en laten zich gewillig knuffelen.
De coronacijfers zijn heden gelukkig al stevig gezakt, doch voor hoelang?
Ze hebben twee kippen: de rosse laat alles toe, de zwarte rent iedere keer schichtig weg en zou ook pikken.
Ik deel je gevoel over die covid-cijfers.
Prachtig de foto met de kip!
Laat ons hopen dat we COVID achter ons hebben. Ik vrees komende winter… voorlopig beter niet bij stilstaan.
Idem hier. Ik ben er niet gerust in.
Die laatste twee kunnen zo aan de muur. Heel mooi!
Ja hè. Ze maakt prachtige foto’s, mijn dochter.
Heel veel moeite had ik niet met de covid jaren, en nog niet eigenlijk al vond ik de mondkapjes heel vervelend, temeer omdat ze ook weinig tot niets uit haalden. Ze mogen hier nu af, alleen in het OV nog.
Vanaf maandag idem hier.
Ik had zelf ook niet veel moeite met de covid-maatregelen. Hoewel ik kinderen en kleinkinderen wel gemist heb 🙂
Nog altijd niet veel aan de hand eh toen. Wisten we veel.
We leefden nog in zalige onwetendheid.