Leven en liefde aan de Schelde de Lieve, zo staat het in mijn tagline.

Waarschoot. De klik was er meteen. Het voelde als een warm dekentje.

Waarschoot, deelgemeente van Lievegem. Een wijk niet ver van het dorp. Een levendig dorp, vind ik wel. Een rustige buurt, dat ook.

In de buurt van de Lieve, niet meer in de buurt van de Schelde.

Een gans ander huis dan het huis waar we tot nu in woonden. Van een rijhuis met een klein tuintje in de 19de eeuwse gordel rond Gent, naar een alleenstaand huis met een tuin in een woonwijk. Een écht huis, haha. Met een “inpandige garage”. Geen parkeerproblemen meer.

Het rijhuis was qua stijl helemaal wat ik graag heb. Een oud huis, waarin ik me kon uitleven. Authentieke elementen combineren met modern. Kringloopwinkelmeubels combineren met moderne meubels. Het huis was, zeker na die 30 jaar wonen, geen pareltje van binnenhuisarchitectuur, maar het was warm en gezellig. Het was onze thuis.

Foto gemaakt door de Fotoschuur in het kader van de verkoop van het huis

Het nieuwe (huur)huis is qua stijl niet bepaald mijn ding, maar ik vind het binnen wel warm en gezellig. Het voelt goed. Het geheel voelt goed en juist. Waarschoot, de wijk, het huis… het wordt snel onze thuis.

Er zijn al wat plantjes, voorlopig houden we het bij niet al te veel. Eerst de zomervakantie, en dan zien we daarvoor verder.

Een fotomuur gaan we hier niet doen (huurhuis, weet je wel). Maar er is de start van een alternatief.

Zelf keer ik een klein beetje terug naar mijn roots, en daar voel ik me ook goed bij. Geboren in Sleidinge, familie afkomstig van het Meetjesland, hier voel ik me thuis.

We hebben het nog wat moeilijk met welk huis we nu thuis moeten noemen. En eigenlijk pendelen we gewoon tussen thuis en thuis. Nog een paar weken, en we hebben nog één thuis. (en één huis, er zal toch wel druk van me afvallen dan, het weegt, zoals tijdens de stormen, twee huizen).

Onze huisbazin heet Julia, is 75, en is een zeer vastberaden vrouwmens dat het platst mogelijke Waarschoots spreekt. Bij problemen schiet ze meteen in actie, en veegt de vloer aan met stielmannen die niet snel genoeg reageren naar haar goesting. We love it.

Wat ik hier ook heel fijn vind, is dat we dichtbij het dorp wonen. Winkels op wandelafstand, het station op 500 meter. Van daaruit kan ik makkelijk naar Gent en naar Eeklo. De afstand naar het werk van Meneertje Mertens is van hieruit ongeveer dezelfde als vanuit Gent, ideaal dus.

Hier gaan we dromen kunnen waarmaken, en ondertussen verder uitkijken naar een koophuis (op het gemakje, hier eerst wat tot rust komen, het verhuizen hakt er fysiek toch ook wel in). We kunnen fietsen, veel fietsen. Langs water (de Lieve, het Schipdonkkanaal, om er maar 2 te noemen), langs velden en boerenwegeltjes, langs de oneindig veel kapelletjes die je hier tegenkomt.

En er is een tuin. Een tuin! Met veel hagen rond, en er is ook gras. Waarover wij al het volgende afgesproken hebben. Meneertje Mertens beweerde al lang dat hij graag het gras afrijdt. Ik ben daar niet zo zeker van, dus heb ik wel een belofte van hem vastgelegd. Zodat ik hem daar altijd op kan wijzen.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

42 reacties

  1. Ik ken dat met dat gras afrijden… Mijn man ging dat ook met plezier doen en het is in werkelijkheid elke zomer gezaag voor dat klein stukje dat we maar hebben. Het ziet er leuk uit, de nieuwe woonst! Ik snap wat je zegt over eindelijk parkeerplaats hebben. Ik woonde vroeger ook in de 19e eeuwse gordel en als je eens ’s avonds ergens naartoe ging, kon je nergens meer parkeren bij thuiskomst…

    1. Ik vermoed dat het hier ook zoiets gaat worden, maar ik heb bewijsmateriaal achter de hand! Ha 🙂
      We hadden dan wel een garage, maar die is ook niet altijd het wondermiddel. Er moeten al eens boodschappen uitgeladen worden, er moet al eens een lading naar het containerpark… soms écht ellendig. Het is gebeterd met betalend parkeren, maar dat begint nu ook weg te deemsteren. We waren dat echt wel grondig beu.

        1. Er moeten andere en betere oplossingen voor zijn, lijkt me. Want tegelijkertijd vind ik het ook spuuglelijk hè, al die auto’s in de straten. We hebben ons aangepast aan het idee dat we niet altijd plaats voor onze deur of in onze straat kunnen hebben, maar als je thuiskomt met een auto vol gerief, is het toch wel een probleem.
          Eigenlijk: er zijn gewoon veel te veel auto’s. En daar gaan we toch wel eens moeten over gaan nadenken.

          1. Je zegt het zelf, soms heb je nu eenmaal een auto nodig om gerief te voeren, grote boodschappen te doen,… Veel alternatieven zie ik niet, zeker niet voor oudere mensen. Behalve dan autodelen, wat ik met mijn zus bijvoorbeeld al doe en op grotere schaal zou uitgewerkt moeten worden. Maar de situatie nu jaagt mensen gewoon weg.

            1. Wat in zo’n buurt als de onze ook een probleem is, zijn de gezinnen met meer dan één auto. Daar is gewoon geen plaats voor. Maar ook openbare ruimte kan beter gedeeld worden, zoals bijvoorbeeld parkings van supermarkten die vanaf ’s avonds opengesteld worden voor buurtbewoners. De Colruyt, de Delhaize, het winkelcentrum hier in de buurt… allemaal afgesloten parkings. Dat is echt heel veel ruimte die verloren gaat. Als het is om gewoon te parkeren, wil ik gerust wel wat verder stappen.
              Maar zoals je zegt: er is nog veel werk aan de winkel. En ik ben blij met onze garage 😀

    1. Ja, in principe wel. Ik heb al lang gezocht naar een koopwoning, en we zijn een paar keer naar iets gaan kijken (meer dan een paar keer, er waren 2 keren dat we echt enthousiast waren), maar met het begin van corona was het afgelopen. Geen huis meer te vinden in ons budget, of zo van die huizen met Biddit (hatelijk), of veel te veel kandidaten… enzovoort. Er wordt nauwelijks nog afgeboden, het is opbieden tot en met. Tot we op een bepaald moment besloten hebben de zoektocht stop te zetten, maar wel te profiteren van het goede moment om te verkopen. En vanaf hier zien we wel weer hoe het verder gaat.
      Op dit moment denk ik: we zoeken hier in de omgeving een woning. Ik voel me hier thuis. Maar het zal even moeten wachten, de verhuis heeft er toch wel al behoorlijk ingehakt, dat doen we geen twee keer op een jaar 🙂

  2. “Ik ga der nooit over wurtelen”. Topzin, of begreep ik dat verkeerd?
    Gras afrijden is zen worden. Ik vond dat nooit een karwei al heb ik nu een tuin aangelegd zonder gras, maar dat is dan weer omdat mijn landerijen (die volle 200 m2) niet groot meer zijn.
    Zo blij voor jullie dat de nieuwe nest goed voelt.

  3. Och ja twee huizen dat is veel geloop. Een thuis zal beter voelen. Ik ben op één dag verhuisd, 2 weken later het huis verkocht en nooit meer terug geweest. Woonde er meer dan 40 jaar. Haha meneertje Mertens, het ligt vast voor de hele wereld en anders bel Sammeke Goris. Tot en met mei moet je het niet afrijden, niet goed voor de 🐝. Succes

    1. Ben eens benieuwd wanneer hij het de eerste keer zal doen, als het te lang wordt zal het toch wel beginnen pieken denk ik 😀

  4. Gras afrijden, een mooie uitdrukking. Het zal gras maaien betekenen denk ik als Hollander. Hij lacht er nu nog vrolijk bij…. Een fotowand zou je ook kunnen maken zonder boren met mixpix. Ken je dat? Ik heb het in de gang, de foto’s van 20×20 kun je met een magneet en kleefband bevestigen…..Googel er maar eens op

    1. Haha, ik had er niet aan gedacht dat dat zo’n typisch Vlaamse uitdrukking is. Nu, ik schrijf heel bewust in spreektaal (deels toch), ik doe dat graag. Dus hier kom je wel meer Vlaamse idiomen tegen
      Ik lees hier goeie oplossingen voor die fotowand 🙂 Ben niet zeker of ik me erin ga verdiepen, het is hier ook kleiner en vooral lager dan in ons vorig huis, het was toen al vrij druk, zou nu nog meer zijn. Ik denk er nog over na 🙂

  5. Wat fijn dat jullie daar zo snel jullie draai vinden. Toevallig ben ik deze week nog voorbij het stationnetje van Waarschoot gereden. Het is een dorp dat mij ook altijd heeft aangetrokken. Het heeft alles én ligt op een boogscheut van Gent. En wie wil nu niet in Lievegem wonen nabij het Lieveken, zoals wij de Lieve noemen. Er is ook het cafeetje het ‘Oud Liefken’. Dat ligt op amper 3 km van mijn geboortedorp Oostwinkel dat ook onder Lievegem valt. Ik ben wel zeker dat de verhuis in de kleren zit. Zeg mij wat… Dat had ik ook onderschat. Dat doe je zeker geen twee keer in één jaar. Je hebt nu alle tijd om rustig rond te kijken. Mooie plekjes zat in Lievegem en/of het Meetjesland! Ik wens jullie daar alle geluk!

    1. Ik deel je mening over Waarschoot. Het is gewoon ideaal. Ik kan niet wachten tot het beter weer wordt en ik kan gaan verkennen. Al die kapelletjes! En de Lieve ja, heerlijk.
      Dankjewel!

  6. Zo’n verhuis is vermoeiend maar ook spannend. Van een huis een thuis maken, heb je zelf in handen. Maar zo te zien zijn jullie er al aardig in geslaagd.
    Kortom: proficiat met de nieuwe woonst. En leve het platteland! 😉

    1. Ik ben blij dat de tapijtjes er zijn, het was echt koud aan de voeten.

      Ja die hangt hè. Heb het filmpje met een sterretje op mijn google foto’s, zodat ik het makkelijk kan terugvinden 😀

Laat een reactie achter bij Thomas PannenkoekReactie annuleren