12 jaar is het al, dat ze er niet meer is. We zijn haar nog lang niet vergeten. Een paar dagen voor die eerste december 2009 zaten we in de auto, onderweg naar mijn zus Christine, om afscheid te nemen. En dit speelde op de radio. Ik wist toen al dat ik dat moment nooit meer zou vergeten.
(de omslagfoto van Christine werd gemaakt op de kermis van Oosteeklo in 1986)
Onderweg om afscheid te nemen…..hoe doe je dat? Wat een vreselijk gevoel….
Veel sterkte.
😘
Je ouders eerst verliezen is logischer. Hoe onmenselijk. Je eigen verdriet en ook nog dat van je mama moeten aanzien… Natuurlijk is ze niet vergeten 😘.
We hebben het al eerder over onze gelijklopende levens gehad. Bij mij was 2009 ook mijn verliesjaar. In maart mijn mama, in juni de echtgenoot. Kantelpunt in mijn leven, dat begrijp je allicht.
Afscheid nemen. Voor iedereen die het meemaakt, een uniek moment omdat het net zo persoonlijk is. Bedankt om te delen.
Ze blijft bij je en toch is ze er niet meer 🌹
Afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering. Sterkte.
Sterkte Anne. 🤗
Ik word er even stil van.
Ik wens je veel ruimte toe voor je verdriet. Hoe lang geleden het ook is, het blijft altijd.
In je hart leeft ze gelukkig voor eeuwig maar dat is slechts een magere troost….. Sommige dingen zijn nu eenmaal heel moeilijk te aanvaarden omdat ze zo diep op je inbeuken.
Zo intriest… ik heb ook een zus met dezelfde naam. Mag er niet aan denken dat je zo jong je zus/dochter moet verliezen. Een pracht van een jonge vrouw op de foto. Sterkte lieve Anne.
❤️
Dat zijn heftige dingen Anne, sterkte!!
Sterkte vandaag. Afscheid nemen, dat draag je een leven lang met je mee.
❤️
wat een nummer als soundtrack… dikke knuffel
Wat een mooie, bijna tastbare, foto van je zus!
2009 was blijkbaar het jaar van grote afscheiden. Zo ook was het dat voor mij, met een ondenkbaar verlies.
Het blijft moeilijk om goede herinneringen te herschikken naar een vorm van troost voor de zware dagen.
Soms is verdriet gewoon wat het is, niks meer en niks minder. En kunnen we er enkel in ademhalen, tot het weer beter gaat.
Sterkte Anne… <3
tiens, dat nummer doet aan mijn papa denken (en aan zijn vele muziekbanden)
Geweldig nostalgisch nummer hè.