Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. In 2021 duik ik in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week één foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Nonkel Adhémar. Niet mijn nonkel Adhémar, mijn moeder haar nonkel Adhémar. Broer van mijn grootmoeder. Ze scheelden best veel in leeftijd: zij was van 1914, hij werd 10 jaar later geboren. En dat gaf als volwassenen toch een andere band, ook met mijn moeder.
Ik herinner me hem als de meneer gekleed in een pak, brillantine in zijn haar, een sigaret in zijn mond, en zijn eeuwige monkellach. Ik vergeet soms dat het een broer van mijn grootmoeder was, omdat hij datzelfde ondeugende lachje had als mijn grootvader. Hij kwam binnen bij mijn grootouders, zette zich aan de keukentafel, kreeg een kop koffie en/of een glaasje sterke drank, deed een babbeltje, en vertrok weer.
Deze foto moet ergens halverwege de jaren 30 gemaakt zijn. Neem ik aan. Hij ziet er in mijn ogen toch een jaar of 10 uit. Of 12? Plechtige communie? Zou kunnen. Mijn ma heeft een foto van nonkel Adhémar in een matrozenpakje, die ze schitterend vindt. Die heb ik niet. Maar dit portret vind ik ook mooi.
Plechtige communie denk ik. Heeft hij geen missaal in zijn hand? Mooi in ieder geval.
Inderdaad, ik werd net gebrieft door Herman: missaal in zijn hand dus ja, plechtige communie 🙂
Als goeie katholiek (ahem) wist ik dat natuurlijk. 🙂
Hihi 🙂
Ja ja een echte plechtige communiefoto met de missaal in de handen 🙂
Wel een schitterende herinnering.
Mooi hè. Ik vind die foto’s echt schitterend.
Wat een deftig portret.
Dat moest toen zo hè 🙂
Eigenlijk, je doet me eraan denken. Nogal een evolutie tussen dit Plechtige Communieportret uit de jaren 30, en mijn communiefoto’s van 1980 🙂
En ook die zijn voor mijn begrip al knap deftig. 🙂
Hahaha 🙂
Een klein groot meneertje uit lang vervlogen tijden. Mooi. En dat stijf poseren is toch echt wel iets van die jaren.
Ze konden toen ook niet, zoals nu, tien (of meer, haha) foto’s maken om er de beste uit te kiezen 🙂
Wat een trots ventje! Maar dat moest toen voor de foto. Je had maar één kans.
Zo is dat 🙂
Mooi! Wat een intrigerende ogen had hij!
Ja hè. Heel serieus hier, maar hij had ogen waar de deugnieterij kon afspatten ook 🙂
Heel mooie souvenir, alweer…
Geweldig echt een heel klein heertje. , zo gingen ze destijds vast niet naar school dus je gokt wel goed denk ik gezien dat “kleine bijbeltje”o/i/d/ in zijn hand.
Het is inderdaad een communiefoto, het boekje is een missaal, leerde ik gisteren. Ofte: een misboek.
wat voor boekske zou hij vasthebben? Een missaal?