Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Dreiklangsdimensionen van Rheingold, waarop Goofball doordraaide met Vanessa Paradis et -M- dans “La Seine”.
En daarbij had Goofball weer eens een heel leuke gedachtenweg die naar die keuze leidde. Erop volgend wilde ik iets doen met dat paradijs van haar, waarbij veel ideeën door mijn hoofd gingen waar ik helemaal geen zin in had (Coldplay of effin Guns ‘n’ Roses of bweurk Meatloaf begot). Maar oh, opeens ging er een belletje rinkelen in mijn hoofd.
Een Belgisch oudje dat ik altijd al erg mooi gevonden heb, vooral de melodielijn van het refrein vind ik zalig. Herinnert u zich deze nog? (vooral eens klikken, oudere generatie) (Belgisch nummer met Nederlandse jingle, moet kunnen).
Ik ging eens opzoeken hoe het dezer dagen met Luk Vankessel gaat: hij baat een krantenwinkel uit in Leuven.
Goofball, ’t is weer aan u!
Het nummer zegt me iets, maar het zit heel ver. Mooi wel.
Een vergeten pareltje. Allez, een ruw pareltje in ieder geval.
Alweer een muzikant en een nummer waar ik nog nooit van had gehoord. Wel een lekker nummer en het past wel bij de sfeer waarin ik verkeer.
Ja, lekkere retro rock. Verbaast me niks dat je er als Nederlander nog nooit van gehoord had.
De jingle van Veronica herinner ik me nog heel goed, maar Luk Vankessel doet geen enkel belletje rinkelen. Wel een typische sound van eind de jaren ’70, begin jaren ’80. Het nummer roept herinneringen op aan onder anderen Wim De Craene.
ja, Wim De Craene, daar doet het me ook aan denken, de naam zei me niks, het nummer wel
We waren indertijd nogal Veronica-minded, de tijd van revolutie in radio-land 🙂
Is inderdaad een typische sound van toen, met echo’s van Wim De Craene.
Naast 2 zussen die met muziek bezig waren, had ik vanaf eind jaren 70 ook een schoonbroer die echt heel intensief met muziek bezig was. Via hem heb ik ook veel leren kennen. We hebben ook een tijd meegedaan aan muziekkwissen, zowel meedoen als organiseren. En zo heb ik nog véél meer opgepikt. Ik vermoed dat ik dit wel via hem ken.
Ook wij luisterden elke dag naar Veronica. Radio Caroline werd eveneens geregeld opgezocht op de middengolf. Op cd heb ik zelfs ‘Het laatste uur’ van Veronica, een memorabele opname voor ze definitief uit de ether gingen.
Nog nooit van gehoord 🙂
Verbaast me niks hoor, is ook niet echt bekend.
Jaja, ik herken het meteen! Het liedje dan, de naam niet. Fijn te lezen dat het goed met hem gaat in zijn winkeltje in Leuven.
Ik dacht wel dat het op zijn minst een belletje zou doen rinkelen 🙂
Ja ik herinner me deze nog en ook de jingle. Oorwurm ga weg 😀
Hihihi 🙂 Sorry not sorry 😉
Ja natuurlijk volkomen onbekend, maar alweer een nummer dat d moeite van het beluisteren waard.
Ja, lekker retro rock nummer hè.
Joepie dat ken ik, niet de titel maar zodra de muziek begon, yeah! Die krantenwinkel ken ik.
Ha kijk, hoe leuk is dat niet 🙂
lap, ik zit bij de oudere generatie 😉
ik probeer altijd het nummer te raden op basis van de titel van je blogpost, bij deze hoorde ik meteen het liedje
“hier is geen stress, want hier is geen telefoon” zalig
Hm ja, misschien val je nog net in de jongere generatie maar door je grondige muziekbelangstelling ken je de jingle toch. Zoiets? 😉
Ha, zalig dat je probeert te raden, vind ik erg leuk!
Wel, dat stukje tekst viel me dus ook op. Kunnen we er ons nog iets bij inbeelden?
Ik kende het dus weer eens niet, maar gisteren was het op de radio
Ha, zalig 🙂