Where Is My Boy #wedraaiendoor

Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!

Vorige week had ik Uncertain Smile van The The, waarop Goofball doordraaide met Clocks van Coldplay.

Voor de pianoriedel die mooi aansluit bij het jazzy stukje piano in Uncertain Smile. Laat Coldplay nu toch wel een oud favorietje zijn. Van vroeger in ieder geval toch, want ergens onderweg vond ik geen aansluiting meer en liet ik Coldplay achter me. Maar Clocks, ach. In 2003 leerde ik Meneertje Mertens kennen, en cruiseden we samen door het zonnige landschap, luidkeels meezingend met A Rush of Blood to the Head. En Clocks dus. Wat het nummer werd onder de digitale collage van onze trouwfoto’s. En wat ook het deuntje werd van onze deurbel, tot geen van beide het nog kon of wilde horen, irritante bel. Lili, als ze Clocks in een playlist van haar mama hoort, reageert: oma en opa! Haha. We hebben een andere bel ondertussen.

Mijn vervolg? Een hele mooie waarop Chris Martin van Coldplay zingt. Ik weet er helemaal niks over, maar dat hoeft ook niet, ik vind het een prachtig melancholisch nummer waar ik soms toch wel een beetje triest van word. Maar dat is niet erg.

Goofball, ’t is weer aan u!

Verwante Berichten:

• The Man Mountain #wedraaiendoor
• (I See) The Lies in Your Eyes
• Buddy Holly #wedraaiendoor
• The Letter #wedraaiendoor
• Mr. Jones #wedraaiendoor