Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. In 2021 duik ik in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week één foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Een mooie blikken doos uit het huis van mijn grootouders bevat een schat aan foto’s. Herman scande foto’s in, ik pik er een paar schitterende exemplaren uit.
Ook dit vind ik een fantastisch beeld. Mijn ma achterop op de motor bij Georgette.
Niet dat Georgette kon rijden met die motor hoor, het was gewoon voor de foto. Maar wat levert dat een mooie foto op.
Gemaakt in Oosteeklo, achterin beeld het huis van buurvrouw Adelaide. Rechts achteraan in beeld, zou dat mijn grootmoeder zijn? Geen idee.
Links naast het huis van de buurvrouw was een weide, en daarnaast was weer een kluitje huizen. In het eerste woonde Dolf, de man met de duiven. Ik heb de naam Dolf altijd wat vreemd gevonden, maar de man is natuurlijk geboren lang voor Adolf Hitler zijn vileine gedachtengoed rondstrooide.
Naast Dolf woonde Georgette met haar gezin. Haar man kan ik me nauwelijks herinneren. Ik kwam er zelden, bij hen thuis. Ik herinner me wel de hilariteit om een dochter van Georgette, de ergens eind jaren 70 met de auto wilde leren rijden, en er ellendig lang over deed om haar theoretisch examen te halen. Dat ze het weer eens geprobeerd had en niet geslaagd was, werd zowat een running gag in de buurt.
Héél stoere foto. Vandaag zijn vrouwen gelukkig wat mondiger, en zouden ze een ritje uitproberen.
Misschien wel. Toen kon je dat zonder rijbewijs, dat gaat nu dan weer niet meer. Maar het is inderdaad een stoere foto 🙂
Heerlijk stoere foto zeg 🙂
Ja hè, ik vind het zo’n zalig beeld!
Wow, twee vrouwen die hun tijd ver vooruit waren.
Schitterend beeld hè.
Goh, die foto toont veel gelijkenissen met een oud kiekje van mijn grootmoeder. (Zij reed daarentegen wél zelf met de moto.)
https://live.staticflickr.com/65535/51298702419_e13f2eda2b_b.jpg
Ha zalig, jouw grootmoeder was echt wel een badass woman! (de mijne ook hoor, maar dan met de fiets, ha!)
Wauw wat een coole oma!
Wat een schitterende foto! In die tijd toch heel apart!
Dit zijn pas de échte Hells Angels. Zo ook die oma van Menck.
Zo’n stoere vrouwen.
Naar mijn gevoel mochten mijn oma’s en (groot)tantes dat allemaal niet doen van meneer pastoor.
Ik ben echt vol bewondering.
Ik heb de indruk dat mijn grootouders zich weinig aantrokken van meneer pastoor. Soms schikte mijn grootmoeder zich naar de regels, zoals bijvoorbeeld voor de communie van mijn ma. Maar langs de andere kant kon het haar echt wel worst wezen wat meneer pastoor dacht of vond. Heb er nooit echt veel invloed of inmenging van gemerkt daar 🙂
Zie ze glunderen! En mooi ook, die nummerplaat op het voorspatbord, of hoe zeg je dat bij een motor. En Georgette… Hier in het noorden heetten de vrouwen Dine, Anna, Minke. Ook mooie namen, maar Georgette…
Mijn moeder had een broer Georges en een zus Georgette. Kan tellen qua originaliteit hé? 🙂 Wij kortten onze tante haar naam trouwens af naar tante Set, want Georgette was een te grote tongbreker.
Och namen, zalig toch, zeker in vroegere tijden. Ik herinner het me met haken en ogen, maar twee of drie huizen verder woonde familie van mijn grootvader (dacht ik), een heel groot gezin. Alle jongens hadden een naam die eindigde op -mon: Philemon, Edemon, enzoverder. En bij de meisjes was er iets gelijkaardig. Dacht dat het bij hen -ette was: er staat me een Odette voor. Ik kan me vergissen. Moet eens navragen bij mijn ma. Schitterend vind ik dat. Net als jullie Georges en Georgette 🙂
Een kennis van ons heet Lucien, zijn zussen heten Lucie, Lucia en Lucette. Zij verwijten hun ouders een gebrek aan fantasie omdat ze zowat allen dezelfde naam kregen.
Hahaha schitterend toch! Bij ons in de straat heeft er een tijd een gezin gewoon met een hele nest kinders: Stef, Stefano, Stefanie, Steven, enzovoort. Vind ik niet veel aan, maar de reeks met Philemon en Edemon enzoverder had toch wel iets 🙂
Ja, die oude namen hier waren soms echt prachtig. Eén van mijn overgrootmoeders heette Malvina, ik vind dat nog steeds een heel mooie naam. En Madeleine en Adelaide… hoe die als kind hun naam konden uitspreken weet ik ook niet 🙂
Ik herinner me een gelijkaardige foto van mijn nonkel Gaston, maar toen zaten de vrouwen niet op die moto. Ik heb wel een foto van mijn 15-jarige zelve op de motor van mijn schoonbroer. Ermee rijden zou ik nooit gedaan hebben. Ik ging ooit over kop met een gewoon mobiletje, kan je nagaan.
Och zwijgt, ik heb ooit ook een mobiletje gehad… het ding kreeg een triest einde, ben er zelfs nooit in geslaagd ermee te rijden.
In die tijd waren motorrijdende vrouwen echt een zeldzaamheid, en áls… dan moest je toch wel een “manwijf”zijn was de gedachte in die tijd. Zo rond 1949 haalde een buurvrouw van ons haar autorijbewijs, nou dat wás me wat hoor! 😉
Ongelooflijk hoe de wereld geëvolueerd is sinds dan hè.
Vaak ten goede maar helaas soms ook niet.
Ben ik met je eens. We moeten het verleden niet over-romantiseren, maar sommige dingen waren toen wel beter. Andere helemaal niet.
Terwijl we zélfs die minder mooie herinneringen koesteren. Raar maar waar.
Ja, dat is echt wel zo. Vreemd genoeg.
Ach, die horen toch ook gewoon bij het leven denk ik.
Ze hadden er schik in, schitterend. Alleen al zo’n zware moto in bedwang houden – zelfs stilstaand – is al een hele klus. En die schoentjes gezien? Niks nieuws onder de zon dus.
Zeker weten, zo’n moto hou je niet zomaar overeind.
En ja, mode, alles komt terug hè. I love it 🙂
Zo’n foto heb ik ook nog ergens.
Heb je hem gepikt van mij? 🙂
Hihi nee hoor, de doos met de foto staat hier ondertussen op mijn tafel 😉
en van wie was die moto dan?
Ik neem aan van familie van die Georgette.